Gerici akım, sinemaya sıçramakta gecikmedi. Dinsel filmler, daha doğrusu din duygularını sömüren filmler büyük bir artış gösterdi. Ezan, mevlit okuma sahneleri, dua sahneleri, daha önceki yılların şarkılı, göbekli sahneleri kadar gereksiz, bol bol ve onlarla birlikte yer almaya başladı. Aynı gericilik akımı, 1969'dan sonra, daha azgın ve daha örgütlü olarak yeniden baş gösterecektir. İşte bir avuç yönetmen, Türk sinemasını tiyatronun etkisinden kurtarmak, sinema dilini kurmak görevini böyle bir ortamda gerçekleştirmeye çalıştılar. Gerçekleştirdiler de. Bu yönetmenlerin başında Lütfi Akad gelir. 1949'da Kurtuluş Savaşı'nı konu alan bir romandan Vurun Kahpeye filmini çevirerek işe başladı.
395.jpg){kind=small}
Birde senaryo yazarları var. Mesela Quentin Tarantino "Django" filmini hem yazmış hem yönetmiş, ortayada harika bir film çıkmış. Son zamanlarda izlediğim en güzel film. Oyunculuklar, çekimler mükemmel, senaryoda çok sağlam. Kitap uyarlaması mı diye merak ettim ve araştırdım. Tarantino yazmış. Bir yönetmen olarak çok beğendiğim kişinin aynı zamanda yazar olduğunu da öğrendim. Kendisi için söylenen "sinemanın dahi çocuğu" övgüsünü fazlasıyla hakediyor bence. Mutlaka izleyin derim çünkü kitabı yok :)
