Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.11
Çoook uzun ve yorucu bir hikayeden koptum geldim. Zor oldu, okuması, anlaması, sindirmesi... Tuğla gibi kitaptı, zira kolay olmadı.
İçerisinde yoğun tarih, yoğun felsefe olan aynı zamanda -ilahiyatçı olan bana bile fazlasıyla ağır gelen- yoğun dinler tarihi içeren bir kitapla karşı karşıyayız. Gülün Adı bana bir çok şeyi şeffaf olarak gösterdi.
Çevirisinden ötürü, hakikaten psikolojimi alt üst eden "rapor" olarak tanımlayabilirim, zira ilk iki bölümün hayli ağır bir şekilde çevrilip son iki bölümün ziyadesiyle anlaşılır hatta basit diyebileceğimiz bir dille çevrilmesine pek anlam veremedim. Özellikle bazı kısımlarda cümleler o kadar uzundu ki dönüp tekrar tekrar okumak zorunda kaldım. Bu durum kitabın tamamında söz konusu olmayınca, sorunun çevirinden kaynaklandığını umdum, belki öyle değildir, bilemiyorum. Bir de, iyi mi ettim kötü mü, yine bilemiyorum, fakat "bilim adamı" yazılmış kısımları alıntılarken "bilim insanı" haline dönüştürdüm.
İçeriğe gelecek olursak, ilk iki kısmın -amiyane tabirle sosyal bilimler nedir, nasıl oluşmuştur, nasıl gelişmiştir, neye hizmet etmiştir kısımları- yeterli bir şekilde incelendiğini söyleyebilirim. Okuması yorucu olsa da, zihnimde birçok şey yerine oturdu diyebilirim. Beni asıl ilgilendiren kısım üç ve dört oldu ancak: "Şimdi Nasıl Bir Sosyal Bilim Kurmalıyız?", "Sosyal Bilimleri Yeniden Kurmak". Sosyal bilimlerin bir kolunda birkaç ay sonra öğrenim görmeye başlayacak biri olarak, okumak üzere yaptığım seçimin doğru bir seçim olduğunu rahatlıkla söyleyebilir ve her sosyal bilimler öğrencisinin mutlaka eline alması -özellikle öğrenime başlamadan hemen önce- gereken bir kitap olduğunu iddia edebilirim. Bizim böyle kitaplara cidden ihtiyacımız var.
Dikkatli okumalar.
Montaigne sevmişse bir bildiği vardır diye düşünmüştüm,"Denemeler"i okurken. Hakikaten de övdüğü kadar var Balzac. Sanki bir edebiyatçı ya da eleştirmen gibi yazdım ama sonuçta ben de bir okuyucuyum.
Balzac daha yeni girdi kitap dünyama.Ama girer girmez de hayran bıraktı."Vadideki Zambak" onun ustalık eserlerindenmiş.Bu yüzden çok etkilendim belki de.Ama tabii ki düşüncem şu ki;bu usta bu seviyeye nasıl geldi?Evet Balzac okumamın devamı gelecek."Goriot Baba" var sırada.
Bir aşk romanı olan "Vadideki Zambak", sadece aşkın büyülü durumunu değil,hayatın gerçeklerini ve bu gerçeklere karşı neler yapılması gerektiğini de aktarıyor. Hayata karşı,insanlara karşı davranışlarımız için öğütler veriyor.Kendi yaşadıklarımla özdeşleştirebileceğim birçok yer buldum bu kitapta. Kitabın kahramanının(Vikont Felix) kendim olduğunu düşündüm çoğu zaman.Çünkü onun başından geçen olaylar benimkilerle az çok benzerlik gösteriyor.
Özetle;bu kitap Balzac'ı sevmeme ve onu sürekli okuyacağım fikrini edinmeme neden oldu.Bu arada,bu kitabın dili yoğun,yorucu.Ama çok etkileyici.Cemal Süreya çevirdiği için (benim okuduğum kitap onun çevirisiydi) belki de.
Gölgesizler ile başladı Hasan Ali Toptaş macerası ve Isparta Kitap Fuarında tanışmakla, konuşmakla da devam etti. Sonrasında Kuşlar Yasına Gider ve Bin Hüzünlü Haz okuyunca artık kararım kesindi ve ben bu adamı okumaya hep devam etmeliyim.
Öylesine güzel bir konuşması var ki, bunu yazıya döküp karşı tarafa geçirmek sanırım Toptaş’ın marifeti.
Öncelikle kitabın başlarında çok tedirgindim. Çünkü ilk cümledeki çeviri hatası yüzünden kitabın geri kalanında da büyük hatalar bekliyordum ama gözüme çarpan hiçbir şey olmadı. Yani bu yorumda uzun uzun çeviriden bahsetmeyeceğim.
Kitabın başlarında çok sıkıldığımı söylemem gerek. Daha önce de söylediğim gibi kitabı ben yazsam bu kadarını tahmin
Uzun bir sürede okumamın nedeni başlangıçta biraz değil baya ağır gelmesiydi. Bu nedenle arada birkaç kitap (5 adetcik) daha bitirip her defasında geri döndüm. Kendimle kavga etmeme sebep oldu, anlattığı şeyleri sorgulayayım derken gerçekten yaşadım kavgaları. Sonrasında durumdan ziyade olay hikayesine geçiş yaptığında biraz daha rahatladım ve akıp gitti kitap. Tabi yine sorgulama devam etti fakat sadece başlardaki kadar yorucu değildi. Kısaca olması gerektiği gibi sorgulayıcı bir kitaptı. İnsanın iç dünyasına hitap eden bir kitap, yazarından beklendiği üzere. İyi okumalar, keyifle okumayacaksınız ama bittiğinde peki güzeldi deyip sindireceksiniz.
