"...Bu yeterli değil. Ben oraya gitmek istiyorum; görmek istiyorum. Dünya gözüyle. Ya... ya ölürsem, yolu, yeri bulamazsam? İnsanların çoğu bulamıyor; varlığını bile bilmiyorlar. Sadece bazılarımızın gücü var. Ama bu çok zor çünkü oraya gidebilmek için gücünü vermek zorunda kalıyorsun... Sözcükler kalmıyor. İsimler kalmıyor. Zihninde bunu yapmak çok zor. Ve insan... öldüğü zaman, zihni de... ölüyor"...
Sayfa 337 - Metis Yayınları, Yedinci Basım: Temmuz 2023Kitabı okuyor
Şahane bir kitapla geldim.
Tam olarak kaç yaşında olduğunu, kaçıncı sınıfta okuduğunu hatta adını bilmediğimiz ama ergenlik çağında olduğunu anladığımız öğrenci kızımızın bir gününü ve bir gün içindeki düşüncelerini okuyoruz. Büyüdüğünün farkında ve bundan hoşnut değil. Babasını kaybetmenin acısını atlatamamış. Artık hiç bir zevkim kalmadı dese
NEDEN YAZIYORUM
Mensur koşuk olarak kaleme aldığım eserlerimi paylaştığım bir site neden yazdığım ile ilgili bir yazı talep etti.
Çok ilginç cümleler kurmuşum. Paylaşmak istedim.
Hayatta nefes almak kadar önemlidir yazmak..
Yazmakta ki tek amacım yaşadığım toplumun ve insanlığın kulağına aydınlığı fısıldayan metinler bırakmaktır.
Yazın
LUSİN
Öyleyse yalnız da değilsin sen. Ayrıca
Tutsaksın yalnızlığına Stepan.
STEPAN
Bunu yadsımıyorum ki Lusin. Yadsımıyorum da
Demek istiyorum ki, sen de yalnızsın benim gibi
Biz ikimiz de yalnızsak... ve işte bu durumda
İki kişilik bir yalnızlık olmaz mı bizimkisi?
Yok sanki bir şey yapacak...
LUSİN
Belki de var... ama nasıl?
STEPAN
Zorlasak mı acaba bizim olmayan
Görünmez bir mutluluğun yollarını
Her türlü acılarla yılmadan
Savaşsak mı geleceği kurtarmak için
Ama gelecek ne Lusin, bilmem ki
Bilsem bile ne çıkar, o zaman da ben neyim?
Sayfa 334Kitabı okuyor
Tarikat serisi ve iç dökme şeysi
Burada sadece kitabımın tanıtımını yapıyormuşum gibi görünmeye başladı. Bir şeyleri açıklığa kavuşturalım:
1.) Kitabım okunsun istiyorum. Ne yazık ki binlerce takipçili bir hesabım, mükemmel popüler bir yayınevim olmadığı için kitabın reklamını DA yapmam gerekiyor. Dün bir video görmüştüm. Genç bir yazar kitabımın okunması için gizemli bir yazar
“Halk bir hoştur: Bazen askerler onları öldürür, üstlerine bütün şarjörü boşaltırlar. Her yer kan gölüdür. Ateşkesten sonra… Kadınlar ellerinde ekmekler de gelir, askerciklere biraz ekmek verirler.
Buna gerçekten öfkelenmiştim. Ben onlara sordum:
“Fakat nasıl? Bizi köpekler gibi öldürmek için gelenlerin nasıl ‘teşekkürler ‘ dersiniz?“
“Hayır
