Kitap boyunca, hem Azteklerin gizemini bu gün bile koruyan göç hikayelerini inceleyeceğiz, hem de uygarlık düzeyine ulaşmalarında esas teşkil eden tarım, sanat ve zanaat alanındaki ilerleyişlerine yakından şahit olacağız. Ayrıca Azteklerin eğitim ve aileye verdikleri derin önemden bahsederken, bu gün bile popülerliğini koruyan Aztek yiyecekleri hakkında kısa bilgiler aktaracağız.
Sayfa 8Kitabı okudu
Osmanlı sarayında adettir. Her şehzade bir ya da bir kaç zanaat ile meşgul olmak zorundadır. Çocukluğundan itibaren yönlendirildikleri bir konuda uzmanlaşır ve padişah olduktan sonra bile bu zanaatlarını devam ettirirlerdi.
Sayfa 157Kitabı okudu
Zanaat altın bilezikse zanaatkar için boğaz da gümüş bir hunidir!
Sayfa 84Kitabı okudu
Mutluluk zor zanaat. Özellikle de konu başkalarının mutluluğu olunca.Insan eğer sorgulamaksızın kabullenmeye şartlandırılmamışsa , mutluluk gerçekten çok daha zor bir uğraş.
Sayfa 280Kitabı okudu
Ben içeri düştüğümden beri güneşin etrafında on kere döndü dünya.
Ona sorarsanız
"Lafı bile edilmez, mikroskopik bir zaman."
Bana sorarsanız
"On senesi ömrümün."
Bir kurşun kalemim vardı ben içeri düştüğüm sene.
Bir haftada yaza yaza tükeniverdi.
Ona sorarsanız
"Bütün bir hayat."
Bana sorarsanız
"Adam sen de, bir hafta."
Sevmek zor zanaat herkes beceremez.Anlamaksa isteğe bağlıdır, Söyleneni nasıl anlamak istersen odur.
Düşmanlar kına yaksın
Dostlar girsin saflara
Sen gözyaşı göstermeden ağlacaksın
gece gelen telgraflara...
Halbuki komünist değildi Selim.
Düşünmemişti komünizmin ne olduğunu bile.
O sadece on sekiz yaşındaydı
Ve yirmi beş kuruş yerine elli kuruş istiyordu
Ve on dört saat yerine on saat.
Adam öldürmeyi zanaat edinmekte adamlık yok.
- Ne oldu sana? Kasaplık mı yapıyorsun?
- Bir ayakkabıcının çırağıyım.
- Bu harika bir zanaat. Bir ayakkabıcının çocukları asla yalınayak kalmaz.
http://www.edebiyathaberleri.com/haber/1012/haftanin-kitabi-ayakkabicinin-karisi.htmlKitabı okudu
‘’Avrupa sermayesinin istilasının neticeleri bu kadar mı? Hayır efendiler, hayır! Bu istiladan dolayı Osmanlı ülkesinde küçük ve orta sanayi hemen hemen kalmadı; Avrupa sermayesiyle temasa gelen şehirlerimizde esnaf adeta kayboldu, dokumacılar peştemalcılar, saraçlar, çadırcılar, kazancılar, kılıççılar,kaşıkçılar, fincancılar, tarakçılar… daha ne bileyim ben, Evliya Çelebi merhumun saydığı birkaç yüz sanat esnafının bugün mesela kaçı mevcuttur? Hele bu gidişle yarına kaçı kalacaktır. Avrupa büyük sermayesi, yani Avrupa fabrika sanayi bunları devamlı öldürüyor.Zanaat böyle! Yerlilerde büyüyecek ticaret olsun kaldı mı? Meddah hikayelerinden, ortaoyunlarından öğrendiğimiz Bedestaniler, Asmaaltı ve Mısır Çarşı tüccarları şimdi nerededirler? Eskiden Mısır’a, Tunus’a,hatta Hint’e gemi donatan büyük İslam tacirlerinin yerlerinde bugün kimler var? Yabancılar! Yerli ticaretini de Avrupa büyük sermayesi, Avrupa banka ve şirketleri bitirdi. Bugün şurada gördüğümüz iki üç Osmanlı tüccarı da, nihayet Avrupa sermayedarlarının komisyoncu ve tezgahtarı mesabesindedirler. Avrupa sermayedarlarının fabrika mamullerini dükkanlarında satıp, bir komisyon alırlar, diğer tabirle tezgahtarlık ücreti alırlar… Bağımsız tüccarımız, Avrupa sermayesine, Avrupa banka, fabrika ve ticaretgahlarına haraç ermeyen tüccarımız hiç kalmış mıdır?’’
Mutluluk zor zanaat. Özellikle de konu başkalarının mutluluğu olunca. İnsan eğer sorgulamaksızın kabullenmeye şartlandırılmamışsa, mutluluk gerçekten çok daha zor bir uğraş.
