Birinin ölümünden sonra ortalığa şaşkınlık gibi bir şey dağılır her zaman, hiçliğin bu birdenbire gelişini anlamak,ona inanmaya boyun eğmek öylesine güçtür.
Diliyle tövbe ediyor da işi yine fena ,işi yine yamuk!camiden çıkınca yine yamuk,yolu yamuk!Bu, yalancıların tövbesi!Çünkü burda "Tövbe..." diyor,dışarıdaki işi düzelmedi.Halbuki tövbenin kabul olmasının şartı kötülüğü bırakmaktır.
Benim yaşamım onda odaklaşır. Yeryüzünde herşey yok olsa da yalnız o kalsa, ben var olmakta devam ederim; başka herşey yerinde dursa da yalnız o yok olsa, evren bana tümüyle yabancılaşır.Ben artık bu evrenin bir parçası değilmişim gibi olur