Hüzün, çırpınan huzursuzluğuna üstün geliyor, büyük duygulara veda edişi ufacık bir şefkate duyulan çocuksu özlem içinde kayboluyordu
Her şey birbirine girmişti; yalnızlık ve insanlar, mutluluk ve hüzün, geçmiş ve gelecek. Ölüm böyle bir şeydi demek ki.
Sayfa 52Kitabı okudu
Hüzün, çırpınan huzursuzluğuna üstün geliyor, büyük duygulara veda edişi ufacık bir şefkate duyulan çocuksu özlem içinde kayboluyordu.
Sayfa 37
Badem gözlerinde hüzün tülüne bürünmüş bir can sıkıntısı gölgesi vardı,
sevgiye, güzel sözcükler duymaya ihtiyacı vardı. her türlü teselliye inanmaya hazırdı, her ne olursa olsun geçmişe dönmek istiyordu. hüzün, çırpınan huzursuzluğuna üstün geliyor, büyük duygulara veda edişi ufacık bir şefkate duyulan çocuksu özlem içinde kayboluyordu.
Sayfa 37Kitabı okudu
"Üç insan saygıyla ve hüzün içinde öylece duruyordu. Duyulan tek şey, pencereden içeri giren büyük ve yabancı kentin öfkeli gürültüsüydü. Ölümü veya yaşamı hiç umursamadan aralıksız homurdanıyordu."
Sayfa 126Kitabı okudu
Saudade
"Saudade sevdiğimiz kişi uzaklarda olduğunda hissettiğimiz o boşluk hissidir(…) birinin veya bir şeyin hiç geri dönmeyebileceğini bildiğimizde hissettiğimiz melankolidir. Saudade artık olmayan bir şeyin eksikliğini hissetmektir. Sevgiyle hatıladığımız fakat muhtemelen sadece geçmişte kaldığını bildiğimiz birine ya da bir şeye duyulan özlemdir. Hüzün ile sevgi karışımına benzeyen yoğun bir duygudur. Biz umutla beklemeye devam etsek de hiçbir zaman gelmeyecek bir şeyin acı- tatlı tadını bırakır(…) şu anda hissedilen duygular aracılığıyla uzaklarda olan bir şeyi anımsatır(…) Ramon Pinero bu kelimeyi yalnızlık hissinden gelen bir ruh hali olarak tanımlar. Ayrıca farklı yalnızlık türleri farklı saudade türlerini tetikleyebilir. Bir, kendi koşullarımız içinde gördüğümüz (objektif) ve bir de şahsi olarak deneyimlediğimiz (subjektif) türü vardır(…) bazı insanların ve hatıraların hayatımızdaki öneminin farkında olmaktır. Artık hayatımızda hiçbir şeyin aynı kalmayacağını bilmektir(…) Saudade, bir hatıranın verdiği mutluluk ile artık onun olmayışının verdiği üzüntünün buluşma noktasıdır."
Sayfa 16 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
İçine yazgının gizlendiği boş anlar vardır. Onlar bir gün gelir kara fırtına bulutları gibi yükselir, sonra yine uzaklaşırlar. Ancak onlar inatçıdır, hiç kaybolmazlar. Kapkara bir duman misali yükseklere çıkarlar; donuk, gri, hüzün dolu, insan yaşamının üzerinde beklerler. İkide bir öfkeyle yumruklarını kaldırıp ihtar ederler.
Sayfa 37 - KoridorKitabı okudu
İçine yazgının gizlendiği boş anlar vardır. Onlar bir gün gelir kara fırtına bulutları gibi yükselir, sonra yine uzaklaşırlar. Ancak onlar inatçıdır, hiç kaybolmazlar. Kapkara bir duman misali yükseklere çıkarlar; donuk, gri, hüzün dolu, insan yaşamının üzerinde beklerler. İkide bir öfkeyle yumruklarını kaldırıp ihtar ederler.
Tekrar okumaya da başlamıştı. İçlerinden tuhaf koyuluktaki melankolik çiçeklerden yayılan ağır, uyuşturucu kokular gibi hüzün fışkıran muhteşem kitaplara yine yakınlaşmıştı. Hayatın katılığının kutsal ve kalpten gelen bir sevgiyi elinden aldığı Maria Grubbe’yi, pes etmek istemeyen ve sırada mutluluğa yüz çeviren mutsuz Madam Bovary‘yi tekrar eline aldı. Cömert ve özlem dolu sanatçı yüreğiyle elleri açık beklese de, büyük aşkın hiç kapısını çalmadığı Maria Baschkirtscheff’in tarifi imkansız dokunaklılıktaki günlüğünü okudu. Ve Erika‘nın azap içindeki ruhu, kendi acısını yitirmek ve unutmak için bu yabancı insanların acılarında battı; fakat bazen dehşetin gururla kardeş olduğu bir korkuya kapılıyordu, çünkü sözcükler, kendi hayatında da bulunan ve kaderin yüklediği ağır anlamlarını kavradığı görüntülere denk düşüyordu. Artık onların hikayelerinin, hayatın adaletsizliğini ve nefretini ilan etmediğini, sadece kolayca unutarak, acının karanlık ama gizlerle dolu uçurumlarının üzerinden atlayabilen, gülmeye açık ve basit bir ruhun dans edercesine şen adımlarından yoksun oldukları için acı verici olduklarını hissediyordu.
Birisine veda etmek çok zor bir sanattır, insan yüreği buna alışmaya inatla karşı çıkar. Her defasında da yitirdiğiniz birinin karşısında yeni bir hüzün ve sıkıntıyla durursunuz.
Acaba bazı ruhlar için hüzün bir zevk, bir besin değil midir?
Ağlamakta bir zevktir.
"Hüzün, çırpınan huzursuzluğuna üstün geliyor, büyük duygulara veda edişi ufacık bir şefkate duyulan çocuksu özlem içinde kayboluyordu."
Sayfa 37Kitabı okudu
İçlerinden tuhaf koyuluktaki melankolik çiçeklerden yayılan ağır, uyuşturucu kokular gibi hüzün fışkıran o muhteşem kitaplara yine yakınlaşmıştı…
Sayfa 41 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu