Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.26
arifsahin
arifsahin
@AaSs1
İstanbul
874 okur puanı
Kasım 2017 tarihinde katıldı
Okuduğum ilk Dag Solstad kitabıydı, Bjorn Hansen üçlemesinin ilk kitabı. Diğerleri "17.Roman" ve "Bjorn Hansen'e dair son anlatı" Kitabın içeriğine değinmeden söylemek isterim ki kitabın tanıtımında sıklıkla kullanılan "Büyük Ret"in olayla çok da ilgisinin olmaması. Büyük Ret olmasa da bu kitap yazılabilirdi, hatta daha iyi bile olabilirdi, bilemiyorum yazar daha fazla ilgi çeksin diye veya devamına açık kapı olsun diye böyle bir fikir ortaya atmış olabilir... Kitabı bu fikir için veya polisiye bir hikayeymiş gibi okumak amacında olan okurlar için hayal kırıklığı olabilir... Benim için çok tatmin edici bir okumaydı, rahatlıkla bölümlere ayrılacak bir okumaydı ama yazar bölümlere ayırmadan düz bir şekilde yazmayı tercih etmiş, bunu da not edelim.
"Olsun. Sen bilmediğimi farzet." Okurun da yazardan gizliden gizliye istediği şey budur işte : "Bana anlatacağın şeyi ben zaten biliyorum. Her romanı oluşturan aşk, ihanet, yalan, yalnızlık, delilik, yıkım gibi öğeleri ben zaten ezelden beri biliyorum. Ama, olsun, sen anlat."
Fransa eski kültür bakanı Michel Schneider bu kitabın alt başlığı olarak "Psikanalitik bir Kayıp Zamanın İzinde Okuması" yazmış ama bu biraz iddialı olmuş diye düşünüyorum, daha çok ilk satırda yazdığım ve Marcel Proust ve annesi arasında geçen bir diyalogdan gelen "sen bilmediğimi farzet" etrafında yazılan bir kitap ortaya çıkmış. Yani bu ne demek? Yazar, kitabın genelinde Marcel ' in annesiyle ilişkisi, eşcinsellik, Yahudilik, sosyete alemi gibi konuların Kayıp Zamanın İzinde 'nin çerçevesini oluşturduğunu yazıyor ve bu konuda elbette ki haklı ama bunu anlayabilmek için bu kitabı yazmak şart mıydı? Bence hayır. Marcel ' in biyografisini okuyan veya birkaç inceleme okuyan biri bunu zaten keşfederdi. O nedenle biraz spekülasyon , biraz dedikodu olan bu kitabı ne yazmak ne de okumak şart.
Diğer taraftan, Marcel ve Annesi özelinde yazılmış olsa da bir erkek çocuğu ve annesi arasındaki ilişkiyi anlamak açısından da iyi bir okuma olabilir diye düşünüyorum... Ama, yazarın anlatacaklarını bilmediğinizi farz ederek okuyacaksanız...
Max Stirner felsefesi üzerine H.İbrahim Türkdoğan ile Fırat Kargıloğlu arasındaki kısa bir sohbetin metne dökülmüş hâli... Türkdoğan, Stirner ve düşünceleri konusunda dünyanın en ileri gelenlerinden biri, "Biricik ve Mülkiyeti" ni dilimize çeviren ve Stirner'i de ülkemize tanıtan isim.. Bu kitap daha çok Türkdoğan'ın cevaplaması ve Stirner'i açıklaması üzerine kurulmuş. "Biricik ve Mülkiyeti" okuması zor bir kitap doğruyu söylemek gerekirse. Gerek Türkdoğan'ın açıklamaları, gerekse Dr Hanifi Macit 'in "Max Stirner" başlıklı kitabı değerli yazarın özgün fikirlerini tanımak için önemli katkılar...
Okur Takip Önerileri
"Camus sevdalısı bir kitap bu: Vazgeçilemeyen mücadeleci bir yazarın selamlanışı"
Albert Camus sevenler ve ilgi duyanlar için muhteşem bir derleme... Mehmet Rifat'ın Marcel Proust üzerine yazdıklarını da bildiğim için inceleme ve eleştiri tarzına alışkınım, bu yüzden okumak daha da zevkli oldu diyebilirim. Kitap Camus'nun büyük eserlerine ve hayatındaki önemli kişilere/tartışmalara değiniyor. Camus'nun neredeyse tüm kitaplarını okumuş olan biri olarak kendisini iyi bildiğimi düşünürdüm ama bu kitap gerçekten önemli bilgiler ve Camus'nun yapıtlarına detaylı incelemeler içeriyor. Şahsen, Camus kitaplarını yeniden, farklı bir gözle okuma isteği kattı bana.
Başkaldıran Yalnız Adam Albert Camus ve ÇağdaşlarıMehmet Rifat · Yapı Kredi Yayınları · 20237 okunma
"Bizi olduğumuzdan farklı yapacak bir tür bilgi edinmek için can atıyoruz ama ne olmayı isterdik, bunu söyleyemiyoruz. Neden kendi kendimizden kaçmaya çalışıyoruz!"
John Gray, "Kuklanın Ruhu"
1948 doğumlu İngiliz felsefeci ve yazar John Gray özellikle analitik felsefe ve fikirler tarihi alanlarında önemli çalışmalarıyla öne çıkan modern bir yazar. Yazarın farklı alanlardaki incelemelerini ve kitaplarını da görünce dünyayı çok geniş bir vizyonla izlediğini, birikiminin gerçekten çok yüksek olduğunu görüyoruz.
Bu kitaptan bahsetmek gerekirse, inceliği okuyucuyu aldatmasın, çok derin ve ayrıntılı bir kitap. Eğer yazar edebiyat yapmak istese, lüzumsuz fikirler veya notlar belirtmek istese çok rahat bir şekilde bunun üç - dört katı hacminde bir kitap ortaya çıkarabilirdi ama bunu yapmamış, iyi ki de yapmamış.
Kitabın içeriğinde alıntıladığı Heinrich von Kleist, Bruno Schulz, Giacomo Leopardi, Stanislav Lem, Philip K.Dick, T.F. Powys, Guy Debord gibi isimlerin eserleri ya dilimize çevrilmemiş ya da eserlerinin üzerinde yeteri kadar durulmayan isimler. Gray'in fikirlerini ifade ederken bu isimlerden ve eserlerinden mükemmel bir şekilde faydalandığını rahatlıkla söyleyebiliriz. Ayrıca Gray'in ağır konularla uğraşırken, geçmiş dönem filozoflarının aksine dikte edici ve bıktırıcı bir dil kullanmaması da okuyucunun okuma zevkini artırıyor.
“İyi bir roman bize kahramanı hakkındaki gerçekleri anlatır; kötü bir roman ise yazarı hakkındaki.” | G.K.Chesterton
Karizmatik isimli yazar Juan Jacinto Munoz Rengel 'in okuduğum ilk kitabı ve şu ana kadar dilimize çevrilen tek kitabı. 1974 İspanya doğumlu yazar yukarıda alıntıladığım ifadede bahsi geçen "iyi roman"ı ortaya koymuş... Franz Kafka veya benzer tarzda yazan diğer yazarlar ne kadar kaliteli yazsalar da yazdıklarını kişiselleştirmek kendilerini kurtaramazlar, bu belki de kasti olarak yapılan bilinçli bir tercihtir, o konuda bir fikir belirtmek yanlış olabilir ama bana göre iyi bir roman Chesterton'ın ifade ettiği gibi olmalıdır. Felsefe eğitimi alan Rengel'in yazısında da felsefi atıflara ve dünya tarihindeki önemli filozoflar/yazarlarla ilgili aslında çok da bilinmeyen bilgilere rastlamak mümkün. Konu olarak olmasa da tarz olarak zaman zaman Milan Kundera tarzında bir kitap ortaya çıkmış. Ayrıca -isim vermeyeceğim ama- esas karakterin bazı Amerikan dizileri karakterlerinin özelliklerini sergilediğini de söyleyebiliriz, tabii ki bu sadece tesadüf de olabilir.
Son olarak şunu da belirtmek isterim, klasik eserler her ne kadar önemli olsa da günümüze daha yakın olan ve hayatımıza daha yakın bulabileceğimiz kitapları okumak, karakterleri tanımak gayet hoş oluyor. Yazar, genellikle Türk edebiyatındaki gördüğümüz "edebiyat yapacağım diye kitabı gereksiz yere uzatma" işine de girişmediği için okuması gayet keyifli bir kitap ortaya çıkmış.
Muhteşem, olağanüstü, şahane... 1992 yılında müthiş bir derleme yapmış Stuart Sutherland, kendi ifadesiyle "zaten biraz araştırmayla bulabileceğimiz bilgiler"i bir araya getirerek ama müthiş bilgisiyle, yerinde benzetmelerle ve karşılaştırmalarla, zamanı gelince ufak esprileriyle harika bir kitap ortaya çıkarmış... Anlaması zor olmasa da yorucu bir kitap olduğunu düşünüyorum şahsen, önemli bir yoğunluk sunuyor kitap bize... Belki tamamı değil ama bazı yerleri belli de ders olarak okutulsa fena olmaz... Her fikriyle hemfikir olmasak da önemli bir vizyon, farklı bakış açıları sunuyor Sutherland.
"Esinlenerek ama öykünmeden ve alçakgönüllülükle söylüyorum: Proust ve yapıtı hakkında burada yazdıklarım bir 'gözlükçünün müşterilerine sunduğu büyütücü mercekler gibi bir şey olsun, okurlara bir kez daha Proust 'u iyice yakından tanıma olanağı versin!"
Ülkemizdeki en büyük göstergebilim ve Proust uzmanlarından biri olan, belki en önde geleni olan Mehmet Rifat kitabını böyle açıklıyor. Ölümünün 100.yılı olan geçen 2022'de bu kitapla anmıştı. Yazarın daha önce kaleme aldığı "Marcel Proust ya da Bir Roman Yaratmak" , "Otantik Snoplar" gibi eserlerinde de olduğu gibi Marcel Proust ve "Kayıp Zaman" üzerine derin bir inceleme ve metin çözümlemesi görüyoruz. Marcel Proust üzerine Mehmet Rifat veya dünya çapındaki başka uzmanların yazdıklarını okudukça gerçekten de Proust 'a bir kez daha, bir kez daha, sonsuza kadar hayranlık duymamak elde değil. Sadece Proust 'u okursak bunu duyumsamak biraz zor olabilir ama Anatole France'ın ünlü ifadesinde dediği gibi "Hayat kısa, Proust uzun" Proust 'un uzun olmasının anlamı sadece fazla sayfa sayısı değil, eserini olağanüstü bir incelikle işlemesi, kendi ifadesiyle "edebiyat için bir katedral inşa etmesi" Proust'u ve özellikle onu inceleyenleri okudukça edebiyatta seviyeyi ne kadar yukarı taşıdığını ve muhtemelen de asla geçilemeyeceğini (muhtemelen yaklaşılamayacağını) daha iyi görüyoruz. Mehmet hoca ölümünün yüzüncü yılında kitapla selamlamıştı, ben de ölümünün 101. yılı gelirken bu incelemeyle selamlamış olayım!
İlginç bir kitap, sanırım bu kitapla ilgili ilk olarak söylenecek bu olur. Öncelikle adından anlaşılacağı üzere bir veda üzerine giden bir kitap, aslında başı ve sonunun çok önemli olduğunu düşünmüyorum, kitabın orta bölümleri farklı bakış açılarından veda üzerine hisleri anlatıyor. Kronolojik bir sıra yok, biraz Hollywood filmi tadında bir kitap, günlük gibi ama düzgün bir kronoloji olmadığı için günlük de diyemem, ilginç bir kitap.
"Her okur Proust'ta mutlaka kendisini bulur, mucizevidir bu, özellikle de yazarın ve yapıtın, çağdaş okurun çoktan kaybettiği bir zamana ait olduğu düşünülürse; hâlbuki Proust, hepimizin bir anlığına bile olsa tanık olma lütfuna eriştiği o büyülü dünyayı, bir ömür boyu delicesine dile aktarmaya çabalamıştır; ve bu metinler hem aynası hem de aksidir bu çabanın, üzerinde ise ortak dünya deneyimimizin ışığı ve anıları oynaşır."
Didem Nur Güngören
Didem Nur Güngören'in Marcel Proust'un "Kayıp Zamanın İzinde" çalışmalarına başlamadan önce Le Figaro'ya yazmış olduğu yazılardan derlediği kitap, Proust'un daha sonra da kullanacağı temaları içeriyor diyebiliriz. Proust'un üslubunu tanımayan okur için tavsiye edilebilir, Proust'u okuyanlar içinse Güngören'in önsözü ve Proust'un daha önce yazdıklarını incelemek için iyi bir seçenek olur.
"İnsan hayatındaki esas meydan okuma, mutlu olmak değildir. Biraz bilgi ve denemeyle herkes bunu başarabilir, sınırlı bir süreliğine de olsa. Mutsuz olmakla baş etmek, onu sindirmek ve ona dayanmak çok daha zordur; kahramanca olan, böyle bir hayattır."
2014'te yazılan kitap yaşadığımız yüzyılda yazılan en iyi ve en net kitaplardan biri olarak görülebilir. 10 bölümden oluşan ve okunması da kolay görülebilecek kitap, ortalama okuma kültürüne sahip bir okuyucu için de kısa sürede okunabilir ve okuyucunun fazla zorlanacağını sanmıyorum.
"Bir insan, başkasına hem de zevk alarak hizmet ediyorsa hiçbir şeyi unutmaz."
Marcel Proust
Bu anı kitabı, Marcel Proust'un hayatının son döneminde ve yapıtını, kendi deyimiyle 'katedrali'ni inşa ettiği dönemde birlikte olduğu sadık hizmetkârı Celeste Albaret tarafından yazılıyor. Daha doğrusu, yazar Georges Belmont'un Celeste ile yaptığı uzun görüşmelerden sonra yazılıyor ama yazarın metine hiçbir müdahalesi olmadığı için direkt Celeste adına diyebiliriz.
Celeste'in büyük üstadın hizmetine girme süreci, Proust'un bilinmeyen yaşamı, kendisini nasıl adadığı ve eseri için yaptığı fedakarlıkları daha detaylı okuyoruz. Bunları okuduktan sonra, Proust'a daha fazla hayranlık duymamak elde değil gerçekten de. Proust anısına yazılmış birçok kitap var ama hayatının en kritik dönemlerinde birlikte yaşadığı ve annesinden sonra belki de en yakın olduğu kadının satırlarını okumak daha önemli detayları açıklıyor.
Adından da anlaşılacağı üzere, Marcel Proust'un yaşamı, kişisel özellikleri, Kayıp Zamanın İzinde'de yarattığı karakterlerin kendi yaşamındaki izdüşümü üzerine yazılmış, bir çırpıda okunabilir bir kitap. Kitapta birçok edebî atıf var ama o edebi atıfların anlamını bilmeden okumanın da çok birşey kaybettirmediğini düşünüyorum.
"İnsanlar ben sağken beni izleyecek, öldükten sonra da belki bana tapacaklar; ama asla benim gayemi kendi gayeleri yapmayacaklar."
Mahatma Gandhi
Mahatma'nın torunu Arun tarafından yazılan kitabın orijinal adı "The Gift of Anger", yani "Öfkenin Armağanı"
Arun, 12-14 yaşları arasında sadece iki yıl dedesiyle birlikte yaşıyor ama hem gelişim çağında olduğu için, hem de dedesi o zamanlar bildiğimiz Mahatma olduğu için hayatında çok derin izler bırakıyor.
Bu kitapta da konuları çok güzel işlemiş, bir kişisel gelişim kitabı olarak da görülebilir. Başlıca 11 ders üstünde duruyor Arun Gandhi, bunları hem gerçek yaşam öyküleriyle, hem dedesinin sözleriyle, hem günümüzdeki örneklerle açıklıyor. Einstein'ın dediği gibi "Böyle bir adamın dünyadan gelip geçtiğine inanmak zor oluyor."
"Bu kitapta Marcel Proust'un efsanevi yaşam ve ölümüne değinme yok."
Samuel Beckett'in 24 yaşında Paris'te öğretmenlik yaparken yazdığı kitabın içeriği konusunda kendisi de böyle bilgi veriyor. Kitabın adı Proust olsa da, kitap "Kayıp Zamanın İzinde"ye odaklanıyor. Biraz felsefi, akademik bir açıdan inceliyor ve kitaptaki olayların sırasına göre gitmiyor.
"(Proust'ta) kimseyle karşılaştırılamayacak kadar harika şeyler var ama insanı taciz edecek ölçüde kılı kırk yaran, yapay ve neredeyse dürüstlükten uzak pasajlar da var. Onun hakkında tam ne düşüneceğimi bilmiyorum. Kendi biçiminin o kadar mutlak biçimde ustası ki, sık sık kölesi de oluyor."
Proust'la ilgili böyle de müthiş bir yorumu var.
