Muhammed Tiryaki
@Estar_Abi
İstanbul
533 okur puanı
Eylül 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Önde gelen 10 Nazi kodamanından biri olan, aralarında bir suikast sonucu ölmüş tek isim Reinhard Heydrich. Hayatı, Naziler içindeki yeri, Nihai Çözüm'ün mimarlığına giden yol her zaman diğerlerine oranla daha ilgi çekici olmuş olmalı ki kendisine dair yazılı kaynak, patronu sıkıcı ve tekdüze Himmler'den daha fazla. Bu kaynaklardan bir diğeri olan 
HHhH şüphesiz edebi açıdan da hakkaniyetli bir kitaptı. Gerwath'ın kitabı ise 20. yüzyılın en önemli celladının hayatını Nazi tarihi bağlamında ve onunla paralel ele alıyor. Her biyografi/otobiyografide olduğu gibi şahsın çocukluk ve ilk gençlik yılları burada da sıkıcı ama 1933'ten sonra Heydrich'i RSHA liderliğine ve işgal edilen Çek topraklarının Alman idareciliğine götüren yolları olduğu gibi Heydrich'in Nazi zulüm aygıtını (Himmler ve Eichmann'la birlikte) nasıl sistematikleştirdiğini de bir bir anlatıyor. Lidice Katliamı'nı, Lina Heydrich'in 1985'e uzanan utanmaz yaşantısını, 1945 sonrası Batılıların Nazi Almanyası'na karşı olan bağışlar tutumunu sinirden yutkunarak okumak olası. Fol Kitap, Karanlık Adamlar Dizisi'ne dört dörtlük bir giriş yaptı. Heydrich, popüler karanlık adamlara el kol olabilen sinsi kötülüğün en feci örneği olarak temaya en uygun açılıştı. Yayınevini kutlarım.
Okur Takip Önerileri
Daha önce Çavuşesku Romanya'sına dair bulabildiğim tek kurgu kitap 
Komünist Bir Kocakarıyım olmuştu. Bir edebi şaheser değildi ama yeterliydi. Son 100 Gün'ü ise konusunu okuyup hemen aldığımı hatırlıyorum. (Fiyat etiketi hala 32 TL basılı) Ama okuma sırası çok geç geldi. Nasıl ki 
Teke Şenliği Dominikli diktatör Trujillo'nun son gününü anlatıyorsa Son 100 Gün de Rumen diktatör Çavuşesku'nun tiranlığının yıkılış günlerini anlatıyor. Bir İngiliz göçmenin gözünden anlatılan olayların kurgusal kısmında pek bir çekicilik yok. Öyle olunca ben de satır aralarındaki gerçekliklere konsantre olmak durumunda kaldım. Demir Perde'nin sonu geldiğinde tüm Doğu Avrupa'da domino taşları gibi teker teker birbiri üstüne yıkılan idarelerin batışı aşağı yukarı birbirinin aynıydı. Ama Çavuşesku'nun sonu diğer hepsinden ayrıksı bir yerdeydi. Çünkü onun son mitingi de, yargılanması da kurşuna dizilmesi de televizyon kanallarından canlı yayımlanmıştı. Bu belki de kendinden sonra gelecek olanlar için sağlam bir ibret vesikasıydı ama pek de öyle olmadı. Kitabın da söylediği gibi ne de olsa genelev yeniydi ama orospular eskiydi. '80'li yılların Romanya'sına dair bir başka kitabı daha okumaya gerek var. Diktatörlüklerden alınacak çok dersler var zira.
Her ne kadar henüz iki romanını okumuş olsam da Talip Apaydın için '48 kuşağının bireyi ve köy toplumunda birey psikolojisini inceleyen ayrıksı bir yazar diyebilirim. 
Sarı Traktör'de materyalizmin yavaş yavaş kanına girdiği bir köy gencini ele alan Apaydın Yarbükü'nde de kanunun güçlünün güçsüzü ezdiği bir düzenden başka bir şey olmayan köy toplumunda güçsüzün zulme ne kadar dayanabileceğini irdeliyor. Kedi yavrusunun bile en kıstırılmış zamanında can havliyle tırnaklarını çıkardığı doğada herkes tarafından dalgaya alınmanın üzerine tarlasına ve karısına göz diken bir adam karşısında içindeki isyanın hangi aşamada eyleme geçebildiğine bakınıyor. Nezaketin, saygının zayıflık haline geldiği bugünkü şehir toplumuna oranla dönemin köylerinde benzerleri çokça olan bir zayıflığın devrimindeki hudut hikaye ölçeğinde de ilgi çekici. 
Köpekler romanını okuyanlar da hatırlayacaktır; kırsalda hayat erkeğin kaçınılmaz biçimde ilkel benliğini ortaya çıkarmak zorunda kalmasını anlatır. Yarbükü de benzer biçimde Türk köylüsünün ilkel benliğine dönüşünü işliyor. O kuşaktan 
Osman Şahin'in de benzer çalışmaları var. Diğer yandan '48 kuşağı, özellikle enstitü mezunu yazarlar toplumsal gerçekçilik mevzusunda bireyden ziyade kitleyle ilgilenir. Talip Apaydın bu açıdan ayrı bir yerde. Fakat edebi keyif vermek konusunda da diğerlerine oranla biraz zayıf. Tekrarlara çok sık başvuruyor ve olayların nedenselliğiyle fazla ilgilenmiyor. Karakterlerin hikaye içindeki yerlerine onları getiren şartları hiç vermeden, az bilgiyle alışmamızı bekliyor. 200 sayfayı geçmeyen romancıklarıyla istediğini ucu ucuna elde ediyor.
