Tiyatro bitti, beklemeye lüzum görmüyorum .
Korkuyoruz. Düşünmekten ve sevmekten korkuyoruz. İnsan olmaktan korkuyoruz. İşin içine bir kere acıma girerse, ondan bir daha kurtulamamaktan korkuyoruz.
Yalnızlık insanın başına gelecek en kötü şey mi yoksa en iyi şey mi?
Bu sorunun yanıtı, yanında olanın kim olduğuna bağlı.
Okur Takip Önerileri
‘’ Palto giymeye üşenirken bu koca dünyayı sırtımda nasıl taşırım ben? İçinde bulunduğum durumu kimseye anlatamam. Sen de anlamazsın. Ben bile anlamıyorum ki başkasına nasıl anlatırım? ‘’
Hiç hissetmedin ne kadar kırgın olduğumu. Cenaze taşımak gibi ölü bir ruh taşıyorum içimde. Köşeye geçmiş, yüzü duvara dönük bir çocuk gibi ağlayasım geliyor, bilmiyorsun.
“Bunu gece günlüğüme yazacağım.”
“Neyi?”
“Ateşten yananın ateşe doymadığını.”
Evden çıktıktan sonra bir şey unuttuğunu fark ederek duraklayan, fakat unuttuğunun ne olduğunu bir türlü bulamayarak hafızasını ve ceplerini araştıran, nihayet, ümidini kesince, aklı geride, ileri gitmek istemeyen adımlarla yoluna devam eden bir insan gibi üzüntülüydüm.
Seninle şöyle bir oturup konuşamadık.
Gözlerimi kapayabilir, kulaklarımı tıkayabilir, ama düşünmeden edemezdim.
Bugünlerde dünyada kimsenin huzuru kalmadı.
Bir cehennemde yaşamaya başladık, hep birlikte.
