Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Kaonashi
Kaonashi
@Kaonashi
Çevirmen
İstanbul
879 kütüphaneci puanı
237 okur puanı
Eylül 2015 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Yine (!) Alıklar Birliği kitabına benzer öneri listelerini araştırdığım sırada not edip satın aldığım kitaplardan biridir. Ne kadar doğru şekilde yönlendirildiğimi kitabı bitirince anladım. Dolayısı ile belirli sitelerdeki “X’e benzer kitap önerileri” ya da “Kült X türü kitap önerileri” gibi arayışlara güvenin derim. Kozmik Haydutlar yazarın üç kitabından ilki, diğer iki kitabı Türkçeye çevrilmemiş ne yazık ki.
Uyuşturucu kaçakçılığı yapan Bandito'lardan biri olan Jose gasp ettiği eşyaların arasında Kuantum Fiziği kitapları bulur (Uyuşturucu Kaçakçılığından basit bir soyguna nasıl gelindiği maceranın gidişatı ile ilgili bir ayrıntı). Hikâye anlatıcımız ise Jose'nin getirdiği bu kitaplar sayesinde/nedeniyle yaşam/anlam/kavram sorgulaması içine girer bunu kendi suç merkezli hayatıyla, arkadaşlarıyla, köpeği High Pockets ile öyle güzel harmanlar ki, ortaya çok eğlenceli, düşündürücü, temposu hiç düşmeyen ve son derece zekice bir kitap çıkar. Sonrasında felsefi ve bilimsel bir bakış açısı kazanarak kitapların sahibini bulup düşüncelerini doğrulatmaya yönelik bir maceraya atılır. Kitabı çok yönlü bir geçmiş/şimdi/gelecek bölümlerine ayırarak bize Kuantum’u referans aldırır. Hatta Meksikalı Haydutların bu spontan yaşamı, kitaptaki her olay, her gelişme Kuantum ile o kadar zekice paralel kurgulanmıştır ki, neden-sonuç ilişkisi kurmamak mümkün değil.
Ayrıntı Yayınları basımında (daha doğrusu kitabın yeni basımında) bir “Yeni Basıma Önsöz” bölümü var, başta sizi sıkabilir ama sabrederseniz bir cevherle karşılaşırsınız.
Yazar ve Beat Akımı hakkında çok bilgim olmamasına rağmen okuduğum bir inceleme ve konusu nedeniyle Kürtaj’ı okumaya karar verdim, böylelikle akımın diğer yazarlarına da geçiş yapabilirim diye düşündüm. Brautigan bazı incelemelerde söylendiği gibi Beat akımına sığacak birine benzemiyor.
Kitap orijinal ve imrendirici bir konuya sahip; ana karakterimiz, insanların kendi yazdıkları tek kopyalık öykü/romanları getirip teslim ettiği bir kütüphanede çalışıyor. Kitaplar, yazarı ve tek cümlelik bir özeti, getirildiği tarih ve saat olarak kayıt defterine işleniyor ve yazarın arzu edeceği rafa yerleştiriliyor. Kütüphaneye, bu ziyaretçilere ve yazılan bu kitaplara büyük özen gösteren karakterimiz bir gün kendi kitabını teslim etmeye gelen Vida ile karşılaşıyor ve hikâye o andan itibaren karakterimiz, Vida ve Vida’nın karnındaki bebeğin aldırılması için çıktıkları yolculuğu kapsıyor. Çok basitçe anlattım, zira her ne kadar Brautigan’ın yüzüne baktığınızda “Aklımı susturamıyorum” ifadesi ile karşılaşsanız da, bu kitapta kafa karıştırıcı, komplike, sorgulayıcı cümleler yok. Hafif esprili, naif, basit ve sakince anlatılmış, küçük parçalara bölünmüş ve kısa paragraflardan oluşan bu kitap Brautigan’ın ne denli değişik bir insan olduğunu vurguluyor.
Kişisel yaşamında kaotik dönemler yaşamış ve acı bir son yaşamış bir yazarın hiç zorlanmadan, karmaşıklaştırmadan, yormadan anlatabildiği bir romandır bu, eminim diğer kitapları da bu yapıdadır.
Diğer kitap yorumunda verilen link güzel bir fikir veriyor gerçekten, ben de incelemenizi tavsiye ederim.
Önemsiz Bir Adamın Günlüğü, Alıklar Birliği kitabına benzer kitaplar ararken karşıma çıkmış ve ilginç bulmuştum. Ancak bu kitapta büyük olasılıkla çeviriden kaynaklı bir mizahi anlam kaybı mevcut. Çevirinin kötü olmasından değil, yabancı dildeki bir esprinin Türkçeye anlamlı bir şekilde çevrilemiyor olmasından kaynaklı. En azından bu kitap için.
Okur Takip Önerileri
Clovis Dardentor, Jules Verne tarafından 1896 yılında yazılan, pek bilinmeyen bir eser. Konu bölümünde iyi özetlenmiş, ben gözlemlerimden bahsedeceğim sadece.
Arka kapak bize ilginç karakterleri olan keyifli bir macera romanı okuyacağımızı vaat ediyor ancak maalesef ben biraz sıkıldım. Üç sebebi var:
1 - Benim beklentim daha nevi şahsına münhasır karakterlerdi. Özellikle Clovis Dardentor karakteri çok daha kendine özgü, ayrıntılı ve daha absürt verilebilirdi. Bu potansiyel fazlasıyla mevcut karakterde. Kitap, karakterler üzerinde daha fazla yoğunlaşmalıydı belki de.
2 – Kitap bir macera romanından ziyade bir gezi rehberi olarak düşünülebilir. Bu bol tasvirli, detaylı mekân anlatımlı metni okumak bir süre sonra sıkıcı hale gelmeye başladı. Yazıldığı dönemin bir panoramasını sunması gerçekten çok şahane ama dediğim gibi, kitabın içerisinde geçen rota boyunca (Güney Fransa'nın Cette kentinden başlayan ve Cezayir'in Oran kentinde sona eren) elimde bir gezi rehberi tutuyormuşum gibi hissettim.
3 – Cep boy kitaplar 10,5 x 17 olarak veriliyor, bazı kitaplar da 11 x 18 boyutunda; cep ile normal kitap arası. Midi diyelim, bu midilerde sayfa kullanımı (punto büyüklüğü, satır araları ve kenar boşluklarının fazlaca bırakılmış olması) kitabı okuması zor bir hale getiriyor.
Neil Gaiman’ın okuduğum ikinci kitabı. Şu aşamada Yokyer bu kitaba ağır basıyor, zira Yokyer daha kapsamlı bir roman. Kitapları birbiri ile kıyaslamıyorum ama Neil’ın tüm kitaplarını okuduğumda içlerinden birinin benim için referans olması hoşuma gider. Yolun Sonundaki Okyanus hikâye olarak tasarlanan ama romana dönüşen bir kitap. Neil Gaiman’ın düş gücü ve akıcılığı çok tatmin edici.
Adı olmayan ana karakterimiz cenaze dolayısı ile çocukluğunun geçtiği yere gelir ve kendini Hempstock’ların arazisinde geçmişini hatırlarken bulur. Hempstock’lar ana karakterimizin çocukluğunun önemli bir parçasıdır ve karakterimiz ihtiyar Bayan Hempstock’u gördüğünde kitap 7 yaşında bir çocuğun anlattığı fantastik bir hatırata dönüşür.
Fantastik öğelerin normal yaşamın bir parçası gibi gösterilmesi, yaşamın bu fantazyadan oluşması, bu gerçekçiliğin bize bu kadar saydam yansıması Neil Gaiman yaratıcılığının başarısıdır.
En kısa zamanda diğer kitaplarını ve Sandman serisini okumayı planlıyorum.
İlk izlenimim, buruk bir etkilenme. Hafif rahatsız edici bir tat ama aynı zamanda dilin güzelliği karşısında şaşkınlık. İlk defa Hakan Günday okuyorum. Geçişler arasındaki tanımlamalar anlamlı. Kitabın kurgusunu beğendim. Bir Kaybedenler Kulübü beklentisi içinde değilmişim, anladım, memnun oldum.
Bu 4 arkadaş vasıtasıyla şunu gördüm ki, bizi bu
Orhan Kemal demek benim için Murtaza demek aslında. İlginç kurgu, ilginç karakterler ama tanıdık hayatlar var Orhan Kemal romanlarında. Kıyıda köşede kalmış, kendi fanuslarında yaşayan orta kesim. Okurken hem çok neşelenirim hem hüzünlenirim. Tersine Dünya kitabı da bu etkiyi yarattı bende.
Evet, kadın ve erkek rolleri değişmiş ama yalnızca cinsiyet olarak. Yoksa üzerlerimize yapışan ağır yükler aynı kalmış. Meta olarak görülen, yalnızca evi çekip çevirmekle ve çocuk bakmakla yükümlü, ağzı var dili yok kadınlar bu romanda erkek kimliğinde. Her fırsattan istifade eden, nerde akşam orada sabah, vuran kıran kesen biçen, aile mevhumu olmayan erkekler de kadın kimliğinde. Bu açıdan yalnızca eğlenceli bir roman olduğunu ileri sürebilirim. Ataerkil düzeni, köklü cinsiyetçi sistem algısını değiştirecek bir bakış açısı yok bana göre. Düşündürüyor evet ama keyif verici özelliği daha fazla.
Özellikle jargona hayran kaldım. 65 yapımı Şoför Nebahat filmini getirdi aklıma.
Filmi ve tiyatro oyunu da mevcut.
Tavsiye ederim.
Bir kitabın ilk cümlesi kimileri için önemli bir gösterge olmayabilir ama zihni susturup okuduğuna odaklanmak için tutunduğum ilk şeydir benim. Sonra algıları kapar kitabı okurum.
Bu kitap, kitaplar ve kitap tutkunları hakkında. Kısa ama benzersiz bir metin. Kütüphanelerin serilmiş devasa beyinlere benzetilmesi beni çok etkiledi. Kitap okumak bir süre sonra yemek-içmek gibi bir ihtiyaç halini alır okurda ama bu kitap olayı daha da ileri bir boyuta taşıyor; kitapların muhafazası, tertibi, arşivlenmesi, okunması, kitaba eşlik edecek öğeler, yazı patikaları ve buna benzer ayrıntılar var. Bir bakım kılavuzu gibi düşünün…Kitaplara değer verenlere, hüzünlü bir kitap tutkusu hikayesi okumak isteyenlere, aynı zamanda okuma/barındırma konusuna az da olsa teknik ve bilimsel açıdan bakmak isteyenlere öneririm.
Bir de, bu kitapta olduğu gibi, ben içerisinde kitap ya da yazar adı geçen kitapları severim. Beni başka bir yazara, kitaba yönlendirmesi hoşuma gider. O açıdan bu kısa kitapta adı geçen (bildiğim ve bilmediğim) tüm yazarları da bir liste olarak not ettim. İyi okumalar.
İlk olarak, elimdeki 1973 basım Diriliş kitabını Rasin Tınaz çevirisi ile okuduğum için çok memnunum. Tertemiz bir çeviri ve redaksiyon.
Kitap, yazıldığı tarih göz önüne alındığında, dönemin adalet, hukuk ve ceza sistemi ile ilgili çok önemli açıklarını içeriyor. Bu açıklar ise yalnızca bu sistemi sorgulayabilenler ve bu sistemden nasibini alanlar
Çocuk sahibi olan ve/veya olmayı düşünen tüm ebeveynlerin ortak endişesi; akıl-beden-ruh sağlığı yerinde evlatlara sahip olabilmek. Peki, engelli doğacağı anlaşılan ya da engelli olan evlatları ne yapmalı? İşte kitapta bu ikilemin 27 yaşındaki Bird'ün üzerindeki yıkıcılığını görüyoruz.
Beyin Fıtığı olduğu düşünülen bir hasarla doğan oğluna karşı duyduğu pasif öfke, onu hayallerini ve yaşamını alt üst edecek bir engel olarak görüşü, ölmesi ya da yaşaması için atılacak adımlar konusundaki tereddütleri, kendi iç hesaplaşmaları...
Yoğun bir kitap. Etkilendiğimi söyleyebilirim. Bu etki, yazarın 1963 yılında bedensel ve zihinsel engelli oğlunun dünyaya geldiğini ve 1964 yılında da kitabı yazdığını öğrenince daha da arttı. Yazar ve eşi de önce çocuklarının yaşamasını istememişler ama daha sonra bu his yerini oğullarına adadıkları bir hayata bırakmış. Oğulları Hikari şu an Japonya’nın önemli bestecilerinden biri olarak anılıyor.
Etkisi büyük bir kitap.
Çok enteresan; Yabancı'nın bu kadar akıcı olabileceğini tahayyül etmemiştim. Veba kitabı çok çarpıcı olmakla birlikte biraz ağırdı benim için.
Meursault, kendi haklarının daimi bir umursamazlığı içerisinde. Bu kayıtsızlığın, anlamsızlığın biz okurları az biraz sinir ettiği doğrudur ama kendimi çok da uzak bulmadım bu karakterden. Günümüz bürokratik koşullarında bizi Meursault olmaya zorlayan psikolojik bir baskı var.
Camus'nun dünya görüşünün bu romana çok iyi yedirildiğini düşünüyorum.
Refik Halid Karay'ın gazetecilik yıllarında çeşitli gazetelerde kaleme aldığı yazılarından oluşan bir seçkiydi bu kitap. Bir seri şeklinde devam etmekte.
Mevsimler - Çiçekler ve Ağaçlar - Hayvanlar şeklinde 3 ana bölümden oluşuyor.
Refik H. Karay çok meraklı bir yazarmış belli, detayı seven, kimsenin üzerinde yazı yazmayı düşünmeyeceği konuları ele almış ve bir mikro-tarih oluşturmuş. Kendi imlası ve yazımı da korunmuş kitapta, oldukça beğendim.
İlk Thomas Mann kitabım ve beğendiğimi söyleyebilirim. 103 sayfalık ince bir kitap olmasına rağmen "okunması için sakin bir ortam ve kafa gereklidir" diyeceğim türden bir içeriğe sahip.
Gustav von Aschenbach adlı başarılı yazar Venedik tatili sırasında "güzelliğin tüm esaslarının" toplandığı 14 yaşındaki Polonyalı Tadzio ile karşılaşıyor ve tutkusunun ve o sırada Venedik'te peydah olan salgının esiri oluyor.
Estetik & güzellik felsefesinin, 40'lı yaşlardaki bir erkeğin 14 yaşındaki bir çocuğa karşı olan pasif tutkusu eşliğinde anlatılmaya çalışılması biraz rahatsız edici bulunabilir ama bu hissi pek almıyorsunuz kitaptan.
Roman kahramanının yazdığı romandan pasajlar ve şimdiki hayatından pasajlar olmak üzere iki yönlü ilerleyen roman içinde roman. 70'lerin ikinci yarısındaki politik olaylar da anlatılıyor biraz ama en önemlisi kadının toplumsal konumu, üzerindeki cinsiyetçi baskı ve bireysel varolabilme çabası anlatılıyor. Biraz Duygu Asena havası var, akıcı ve düşündürücü bir kitap.
90 sayfalık, gayet akıcı bir tiyatro oyunu. Oyunda bilimsel gündelik konuşma dilinden doğan karışıklığı sözde ortadan kaldıracak bir dil olan Ptidapca tanıtılıyor. Aynı zamanda Devlet'in komik büroktatik uygulamaları da işlenmiş.
