Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.31
Renksiz
Renksiz
@Renksizgunce
"lakin tek korkum: yarın ölebilirim kendimi tanıyamadan." -Sadık Hidayet
Analist
25 Ocak
106 okur puanı
Kasım 2016 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
"to kill a mockingbird" orijinal adıdır ama Türkçe'ye "Bülbülü Öldürmek" olarak çevrilmiştir. "Mockingbird" esasında alaycı kuşu olarak bilinir.
Kitabın güzelliği 9 yaşındaki Scout'un gözünden aktarmasıdır. bir çocuğun dünyasına sizi güzel ve masum bir şekilde sokar. babaları Atticus'un kasabada yaşayan bir zencinin davasını üstlenmesiyle (zorunda kalmasıyla) şekillenir. "Irkçlığa Hayır" propagandası yaptığını söyledikleri kitapta en fazla 20 sayfada bunu işlediğini görürsünüz. Okurken giriş, gelişme, sonuç bölümleri hatalı kurgulanmış gibi gelir. Her yerde esas konunun ırkçılık olduğu yazsa da asıl konu bu değil içine yedirilmiş konu esas konu olduğunu düşünüyorum. yedirilmiş konu ise size öyle güzel öğütler verir, karakter tahlili yapar, sizi büyütür ki şaşırırsınız. 9 yaşındayken hayata böyle bakabilmeyi dilersiniz.
30 yaş gibi geç bir dönemde okusam da bir çocuk kitabı olduğu görüşündeyim. yine de sevimli bir kitap okumuş oldum.
Acı nedir?
başlamadan: "toronto üniversitesinde yapılan bir araştırmaya göre; insan beynini en çok geliştiren 10 roman arasında yerini almış."
başlarda çok sıkarken sonlara doğru oldukça vurucu. kitabın isminden dolayı beklentim çok daha yüksekti. daha ağır bir dram hikayesi bekliyordum. ama klasik bir imkansız aşk hikayesi aldım. bir insanın bu sebeple intihar etmesi bana çok naif geliyor. ancak çok naif bir insan bu sebeple intihar eder. birine saplanıp kalmak, uzaklaşamamak, takıntı haline getirmek hastalıklı davranışlar. kitapta insanların bu yüzden suçlanamayacağı, bunun değiştirilemeyeceği ve bir karakter özelliği olduğunu söylüyor. ama bence çok yanlış. doğru olduğu düşünülmeyen her davranış değiştirilebilir. değiştirmemeyi tercih ediyorsa o da kendi bileceği iştir. ama bu normaldir diyemeyiz.
kendi karakterim gereği zayıf kişilikler beni her zaman sinirlendirmiştir. hep güçlü olmaya çalışan biri olduğumdan, bana naiflik hakkı tanımayan bir hayatta yaşadığımdan bu tip naif ve takıntılı karakterler bende kitabı bırakma hissi yaratır. bir temiz dövesim gelir, bu da benim zayıflığım aslında.
yine de kitabı beğendim. werther'in çoğu görüşünü desteklemesem de bazı kısımlarda nokta atışı tespitler yapmış. özellikle son kısımlardaki intihar hakkındaki düşünceleri çok ilginçti. önceki gün rahatça uyuyabilmesi de çok garip geldi. o huzur ve teslimiyet ile sanırım.
kitabın sonunda altını çizdiğim çokça satır ve geri imkansız bir aşk kaldı bende. çok üzülürüm diye defalarca ertelediğim kitabı "sevgili werther bir de benim hayatımı görse keşke" diyerek bitirdim.
Genç Werther'in AcılarıJohann Wolfgang Von Goethe · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2021120,6bin okunma
okuduktan sonra hakkında ne düşüneceğimi kestiremediğim hakan günday romanı. sizi ele geçiren bir roman, içine çekiyor, içinde kaybediyor ama ağzınızda yabancı bir tat bırakıyor sonunda. içine girdiğiniz ama kendi içinde hissedemediğiniz bir tarafı var. gerçekte olamayacak kadar yüzeysel, yüzeysel olamayacak kadar derin.
Okur Takip Önerileri
okumak için geç kaldığımı düşündüğüm bir kitap oldu. sanki beş-on yıl önce okusam hikayenin içine daha derinden girebilirdim. yüzeysel kaldı benim duygularım kitabın duyguları yanında ya da okuduğum yorumların etkisinde kalıp kendime haksızlık ediyorum, bilemedim. sonuç olarak eksik bir şey vardı ya bende ya da kitapta.
bir de bağımlı kişilik bozukluğu olan karakterleri muhteşem karakterler gibi anlatan romanlar bu toplumun okuyucusunu damarından yakalıyor. enteresan. Uğultulu Tepeler gibi, hasta ruhlu ana karakterlerin varlığı romanı daha irrite yapıyor ve değerinden kat kat aşağıda tutuyor.
(romanın genel akışından bağımsız güzel aforizmalar ve alıntıların olduğunu da belirtmek lazım kanımca).
ilk manga incelemesi denemem. bir-ki, bir-ki.
Shingeki no Kyojin, Attack on Titan. siz he ne derseniz.
Hayatında hiç mi hiç anime izlememiş, yakınından geçmemiş, ilk kez duymuş ve meraklanmış insanlara ilk önerimdir animesi. müziğinden, çiziminden, karakterlerden bahsetsem uzun bi inceleme olur ve ben hiç sevmem uzun konuşmaları.
mangası ise benim dünyamın en değerlilerindendir. çok güzeldir, çok akıcıdır, çok çok orijinaldir, çok zekice kurgulanmıştır, karakterin gelişimi power-up dediğimiz bir sabah kalkınca Goku gibi "aa ben dünyayı patlatabiliyorum yehuu" şeklinde değildir. yavaş yavaş ince incedir. animesi sanırım tamamlandı. henüz son sezonu izlemedim.
demem o ki. Manga dünyasına girdiyseniz asla es geçmeyin. kesinlike okuyun.
bırakamayacaksınız!!!
jack london'ın bu romanı edebiyat kulüplerinin okuma listesinde mutlaka yer alır ve tartışması katılımcılar tarafından heyecanla beklenir.
ben bu romanı ve kahramanı olan martin eden'i sevmedim pek...
yazarların romanlarındaki kahramanlara eşit mesafede durması gerekir oysa burada yazar martin eden'e iltimas geçiyor (muhtemelen otobiyografi gibi
serenad deyince aklıma ilk gelen Ahmet Muhip Dranas'ın şiiriydi. sanırım bundan sonra da aklıma ilk gelen hep o olacak. ah ne güzel şiirdir o. kalp kalp, çiçek çiçek.
"Geldim işte mevsim gibi kapına
Gözlerimde bulut, saçlarımda çiğ."
Okuduğum ilk Zülfü Livaneli kitabı. sanırım 2021 yılı benim için ilkler yılı. şans vermediklerime sürekli şans verir oldum. pişman olmak bana uygun bir şey değil, her yazar değerlidir. çünkü bende yüreğe dokunan cümle kurmak herkesin harcı değil.
ama Serenad kitabı'nı kimsenin kalbini kırmayacaksam beğenmedim. Orijinal hikayeyi uzun uzun okumuştum zamanında. ve çok etkilenmiştim Struma gemisinden ve yaşananlardan. Romanda bana geçmeyen bazı duygular vardı. Wikipedia'da okumama rağmen içimde bir "cız" oluşmuştu. ama ana hikayenin içine yedirilen bir "Nadia" hikayesi bana çok yavan geldi. Maya karakteri okuduğum kadın karakterler arasında en yüzeysel karakter olabilir.
Zülfü Livaneli'nin bir başka kitabına daha şans vermek istiyorum ama bu kitabın ne dili, ne karakterleri, ne ana ve alt hikayesi bana geçmedi.
keşke tüm sevdiklerime zorla okutabilsem dediğim şahane bir kitap.
yıllardır anlatmaya çalıştığım şeyler kök nedenleriyle ve örneklerle açıklanmış. bu kitapta, dr. perlmutter kitabın diyet kitabı değil esasen sağlık kitabı olduğunu söyleyip neyi ne kadar yiyeceğimize karışmıyor. fakat karbonhidrat kaynaklı yiyeceklerin çok lifli gıdalar olsalar dahi vücudumuzda bir çok hasara yol açtığı için günde 60 gramdan fazla karbonhidrat tüketmenin beyne dahi zararlı olduğunu, yediğimiz glüten kaynaklı yiyeceklerin zaman içinde çok değişiklik gösterip sindirilemiyecek hal aldığını ve insülin direnci, alzheimer gibi nörolojik birçok soruna yol açabileceğininden bahsediyor .
kimilerine göre kurgu , kimilerine göre ise kitap tamamen gerçekleri içeriyor . platon 'un devlet ve thomas more'un ütopia kitabına göre daha mükemmel bir toplum yapısını görüyoruz ve günümüz dünyasında var olan yönetim, eğitim, iş, sağlık hizmetleri gibi alanlarda yapılan hatalar mikroadada (kitapta anlatilan mikroinsanlarin yasadigi ada)açıkça ortaya konulmuş. bu kitapta toplumun dinlere ihtiyacı kalmayacağı vurgulanirken makrofelsefeyi destekleyen ayetler ile incil 'den paylaşılmlar yapılmış olması icerik ile ters düşüyor sanki .belki de hz. isa'nin da makroinsan düzeyine ulaşabildiği anlatılmak isteniyor olabilir ancak burada tam bir açıklama mevcut değil. ayrıca tasavvufun da savunduğu birlik inancı burada da önümüze çıkıyor. telekinezi, psikokinezi, telepatik iletişim gibi makroinsan özellikleri ise yaşama ayrı bir boyut kazandiriyor.
yaşamak kitabında öyle bir dil kurmuş ki tercümeye rağmen sanki yaşlı bir adam çin'in pirinç tarlalarında sizin yanınızda oturmuş, yeşil çay içmek dışında hiç ara vermeden hayat hikayesini tekmili birden birkaç saat içinde anlatıyor. çevirmeni bahar kılıç'ı da tebrik etmek lazım, böyle bir aktarımı başarabildiği için.
kitap aklıma biraz geçmiş getirdi. bizde de aslında bu sözlü anlatım geleneği vardı. insanların birbirine güvendiği zamanlarda bir yerlerde beklerken, mesela mahkeme sırasında ya da hastanede, insanlar o hüzünlü geçmişlerini yeni tanıştığı insanlara saatlerce anlatarak o ağır yaşamın yükünü biraz hafifletmeye çalışırlardı. şimdi iki dakikalık komik bir hikaye anlatıyorsun da insanlar hikaye bitmeden kafalarını telefona gömüyorlar.
rüya gibi bir hikayedir. endülüste başlayan, afrika’da gelişen, istanbul’a uzanan ve roma’da sona eren masalsı bir hikayede buluyorsunuz kendinizi, eğer akdenizin güney kıyılarını gezmek gibi bir hayaliniz varsa, 700 yıl önce geçse dahi, bu roman tam sizin içindir.
Survivor'dan daha çok Gösteri Peygamberi
Chuck Palahniuk'un okuduğum ilk kitabı. Hep okumak isteyip bir türlü okumaya sıra getiremediğim bir yazardı. bir süredir hep ilkleri yapıyorum, okuyorum, izliyorum. nihayet şans verdim ve şunu demekten de çok mutlu oluyorum "keşke daha önce okusaydım."
çeviri adı orijinal adından daha iyi olan kitaplar listesi yapılsa eminim Gösteri Peygamberi ilk sıralarda yer alır. çünkü orijinal adı Survivor ve çeviri adının ne kadar isabetli olduğunu kitabı okurken anlıyorsunuz. bingo!
yeraltı edebiyatının dili biraz pistir. anlatılanlar tüm çirkinliğiyle anlatılır ve ben buna bayılıyorum. süsten, lüksten, özentiden uzak; hikayeyi sana samimi bir Tender Branson anlatıyormuş gibi. iste yeraltı edebiyatı budur! Tender'lardan biri olan kahramanımız bana biraz John Fante'nin Arturo Bandini'sini anımsattı. canım Arturo. Branson'ını da çok sevdim. sayfa numaralarının sondan başa doğru gidişi çok hoşuma gitti. her kitap böyle olmalı hissi yaşadım.
konusu ise bir popstar edasıyla Creedish tarikatının son üyesi olan (sanılan) Tender Branson'un peygamberlik yolculuğu diyebiliriz. açık seçik bir popüler kültür eleştirisi yapılıyor. kurgusal Creedish tarikatı Palahniuk'un günümüze en çok yakışan kitabı olduğunu düşünüyorum. din olgusu yozlaşmaya o kadar çok müsait bir olgu ki şaşırmıyorsunuz.
Sizin de Gömülü bir Dev'iniz var mı?
-Elveda öyleyse Axl.
+Elveda biricik aşkım.
Son zamanlarda okuduğum en iyi romandı diyebilirim. öyle güzeldi ki, bir an olsun sıkılmadım. Kurgusu, olay örgüsü, karakterler, yeni bir dünya yaratmadan kurulu düzen üzerinden fantastik danteller..
Ishiguro unutmak-hatırlamak-anımsamak kavramlarını çokça kullanan bir yazar. Bu kitapta da bir ejderhanın nefesinin yarattığı sis bulutu ile insanların anılarını unuttuğunu ve onları bir devin gömülmesi gibi gömdüğünü anlatıyor. Unutarak toprağın altına neler gömüyoruz?
Eski zamanda İngiltere’de Sakson ve Briton'ların bir arada yaşadığı, bu sis bulutu sayesinde birbirlerine düşman olmalarına rağmen kardeşçe yaşadığı bir dünyada kahramanlarımız Axl ve Beatrice’in oğullarını aramaya çıkmaları ile başlıyor her şey. Belki biraz masal, belki biraz gerçek ama çok, çok güzel bir yolculuk çıkıyor ortaya. Birbirlerini böylesine güzel seven bir çifti okurken içinize sevgi doluyor.
Edwin diyorsunuz, sakın unutma bu Briton çifti.
Benimle Başlamadı
bir yerlerde mutlaka "aile dizimi" uygulamarı yapan birilerini görmüş, belki de aile dizininizi açtırmışsınızdır. işte bu kitap bunu sizin kendinizin yapmasını sağlıyor.
ben hayatın bana bazı işaretler yolladığını düşünürüm bazen. kişisel şeyler, gülmeyin. sürekli karşıma bu kitabı çıkarıyordu. üstelik ne aratmıştım bi yerlerde ne de bahsetmiştim. yıllar önce alıp kütüphaneme koymuştum. en sonunda okuyayım dedim.
anksiyetem var. anksiyete krizleri yaşıyorum. zaman zaman beni yokluyor hiç yok yere. kitabın ortasında kendimi hüngür hüngür ağlarken buldum. aslında içimde büyüyen dalganın babaannemden bana geldiğini bi anda farkettim ve ağlamaya başladım. sanki babaannemin hisleri içime akıyordu bir anda. (bu arada babaannemi hiç ama hiç sevmem allah rahmet eylesin.) ve sonunda ona aslında ne kadar ama ne kadar çok benzediğimi keşfettim. inanılır gibi değildi, ben ve babaannem.
onun nasıl güçlü görünmeye çalıştığını, nasıl kimseden yardım almadan yaşamaya çalıştığını, nasıl her işini istisnasız kendinin yaptığını gördüm. biliyor musunuz, babaannem ayakta öldü. bir anda nefessiz kaldı. ayaktaydı. dimdik öldü. o çok güçlü bir kadındı. ve bana onun tüm korkuları miras kaldı.
şimdi onu sevgiyle anıyor ve onu bağışlıyorum. onu anlıyor ve içimdeki tüm korkuları ona iade ediyorum. onlar benim değildi. ama onlar sayesinde senin kadar güçlü bir kadınım babaanne. teşekkür ederim.
John Galt Kim?
Bu kitabı okumak isteyen herkes bilir ki Türkiye'de bu kitap altın değerindedir. Her geçen gün fiyatı katlanarak artar Nadir Kitap'ta. Başka alternatif deseniz yok, piyasada yok. Uzun yıllardır okumak isteyip asla bulamayan ve 3 kitaba bin küsür lira veremeyen biri olarak pdf olarak okudum. Hiç de pişman değilim arkadaşlar, tavsiye ederim.
