Anneciğim çok yalnızım, tek başınayım, acılar içindeyim, kimse anlamıyor, kimse sormuyor... Her gece, yatağımda ağlıyorum, kimse fark etmiyor bile... Bana bir omuz ver...
Gözlerinden uyku akan bir taksinin içindeyim
Geçip gidiyorum bütün hayatımı da seni de
Başkent en pahalı örümceğini biriktiriyor
Unutkanlık, acı, acılar,acılarımız
Biliyorum sen kaldın bir de hayatım kaldı geride
Bugün sanki bir kişi gibi yaşamıyorum, içimde beni yöneten, yönlendiren, benden çok daha güçlü biri daha var. Evet, şu anda acılar içindeyim, ama geçmişte bir ölüydüm, bugünse kendi hayatımı yaşıyorum.
Sayfa 210 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu