Hep kendine kızıyorsun, kendini suçluyorsun. Üzülüyorsun, belki de ağlıyorsun.
"Bir türlü becereme-diklerin" için "bir türlü gücünün yetmediği şeyler" için. Oysa ne "beceriksizsin" ne de "çok istediğin şeyler için az çaba sarf ettin"! Kendine gel "aciz" hiç değilsin!
Tek yapman gereken, nasip kısmet neydi bir daha düşünmelisin.Ayrıca "nasip" demek "acizlik" değil,
Kadere tevekkül etmektir. Daha fazla üzülme ve lütfen benim için iyi bak kendine.
Bu insanları, elde ettikleri gücü, nihayetinde onları acizliğe ve güçsüzlüğe gömecek kadar suistimal etmeye sevk eden neydi? Bence bu onların bedenlerindeydi; çocuklukta hissettikleri iktidarsızlık, acizlik bilgisini taşıyordu.
Sayfa 24Kitabı okudu
O gidişte de âlemlerin ötesi göründü; Sidret'ül-müntehâ belirdi. Vuslat harîminin kapısı açıldı; yakınlık geride kaldı; birlik gelip çattı.
130. Cibrîl'de âcizlik belirerek mânâ, lâfızları bıraktı artık. Önce neydi, sonra ne oldu? Bilmem. Zâti dudağına dek doluydu; ne doldu? Bilmem.
Sayfa 154Kitabı okudu
Yeni Diyalektik
_Tanrı, ilk ateisttir. Ateistler
_Tanrı, ilk masondur. Masonlar
_Orospu çocuğu. Marques de Sade
_Herkesin tanrısı kendine benzer. Yamyamların tanrısı bir yamyam; savaşçıların tanrısı bir savaşçı; hırsızların tanrısı hırsız; aşıklarınki de aşk tanrısı olacaktır. Ralph Emerson
_Trakyalılara göre tanrı, sarışın ve mavi gözlüdür. Öküzlerin elleri
İnsan kaçmak istediği duyguya neden daha sıkıca tutunur ki ? Elinden kayıp gitmesini halen hazmedemediği için mi ? Yoksa hissettiği şeylerden uzakta yaşamak için mi ? İnsan hislerinden kaçabilir mi ? Başını yastığa koymadan önce aklına ne gelir insanın ? Yaşadığı hayatın ne kadar acizce olduğu mu, yoksa hayattaki en çok istediği şeyi başaramamış
Hitler bunu sığınağında, Stalin paranoid korkularında, Mao halkı tarafından sonunda reddedilişinde, Napolyon sürgünde, Milosevic hapiste, Saddam Hüseyin iktidardan küçük düşürücü bir biçimde düşüşünde bulur. Bu insanları, elde ettikleri gücü, nihayetinde onları acizliğe ve güçsüzlüğe gömecek kadar suistimal etmeye sevk eden neydi? Bence bu onların be denlerindeydi; bedenleri, çocuklukta hissettikleri iktidarsızlık, acizlik bilgisini taşıyordu; bu bilgiyi hücrelerinde sakladılar, bu bilgiyle yüzleşmek için kendi sahiplerini zorlamak üzere yola çıktılar. Ancak çocukluklarına dair bu gerçek, bu diktatörlerin kalplerine öylesine bir korku aşılamıştı ki hakikatle -kendi hakikatleriyle- yüzleşmektense, insanların hepsini silmeyi, milyonlarca insanı yok etmeyi tercih etmişlerdi
Sayfa 24 - Okuyan Us YayıneviKitabı okudu
"Çocuk olarak asla saygı görmeyenler daha sonra yarattıkları devasa bir kudretin yardımıyla bu saygıyı kazanmak için ellerinden geleni yaparlar. Diktatörler ve insanları hor görenler işte böyle doğarlar.
Siyaset dünyası, güç ve sayılma açlığının nasıl da asla doyurulamadığının mükemmel bir örneğidir. Tatmin edilemez, asla tamamıyla doyurulamaz bu açlık. Bu insanlar ne kadar çok güce sahip olurlarsa, zorlama bir tekrar süreci içinde, kaçmaya çalıştıkları o en baştaki iktidarsızlık, acizlik duygularını yeniden canlandıracak eylemlere girişmek için o kadar cesaret bulurlar: Hitler bunu sığınağında, Stalin paranoid korkularında, Mao halkı tarafından sonunda reddedilişinde, Napolyan sürgünde, Miloseviç hapiste, Saddam Hüseyin iktidardan küçük düşürücü biçimde düşüşünde bulur. Bu adamları, elde ettikleri gücü, nihayetinde onları acizliğe ve güçsüzlüğe gömecek kadar suistimal etmeye sevk eden neydi? Bence bu onların bedenlerindeydi; bedenleri, çocuklukta hissettikleri iktidarsızlık, acizlik bilgisini taşıyordu; bu bilgiyi hücrelerinde sakladılar, bu bilgiyle yüzleşmek için kendi sahiplerini zorlamak üzere yola çıktılar. Ancak çocukluklarına dair bu gerçek, bu diktatörlerin kalplerine öylesine bir korku aşılamıştı ki, hakikatle -kendi hakikatleriyle- yüzleşmektense, insanların hepsini silmeyi, milyonlarca insanı yok etmeyi tercih etmişlerdi."
Sayfa 23Kitabı okudu
şubat - 9. bölüm giriş sahnesi (aziz bey)
insanın yaratıldıktan sonra yaptığı ilk tercih neydi? azazil'in ona uzattığı meyveyi cennetten kovulma pahasına yemek. yani dünyayı seçmek. dünyayı seçmek ne demekti? ölümlü olmayı seçmek, o meyveyi yemek, aslında cesaret göstermek değil korkmayı seçmek demekti. o günden sonra da tercihinin bir yanında hep korku oldu. korku insanı felç eder. korkan insan kıpırdayamaz. tercihte bulunamaz. hareketsiz kalır.
ne de büyük acizlik.
ya da korkunun onu ele geçirmesine izin vermeden gerçek bir tercih yapar. o kapıyı açmak, göz yummamak, boyun eğmemek, razı olmamak. günahlarının ömründen uzun olmasına izin verme. canının yanmasını göze al. sende olanı ver. bugüne kadar çok mu verdin? yanılıyorsun. çünkü sende olanı verirken canın yanmadıysa gerçekten vermiş sayılmazsın. korkma. korku ruh gibidir.
haydi, aç o kapıyı. aç.
Siyaset dünyası, güç ve sayılma açlığı
nın nasıl da asla doyurulamadığının mü
kemmel bir örneğidir. Tatmin edilemez,
asla tamamıyla doyurulamaz bu açlık. Bu
insanlar ne kadar çok güce sahip olurlarsa,
zorlama bir tekrar süreci içinde, kaçmaya
çalıştıkları o en baştaki iktidarsızlık, acizlik duygularını yeniden canlandıracak eylemlere girişmek için o kadar cesaret bulurlar: Hitler bunu sığınağında,
Stalin paranoid korkularında, Mao halkı
tarafından sonunda reddedilişinde,
Napolyon sürgünde, Miloşeviç hapiste,
Saddam Hüseyin iktidardan küçük düşürücü bir biçimde düşüşünde bulur. Bu
adamları, elde ettikleri gücü, nihayetinde
onları acizliğe ve güçsüzlüğe gömecek
kadar suistimal etmeye sevk eden neydi?
Bence bu onların bedenlerindeydi;
bedenleri, çocuklukta hissettikleri ikti
darsızlık, acizlik bilgisini taşıyordu; bu
bilgiyi hücrelerinde sakladılar, bu bilgiyle
yüzleşmek için kendi sahiplerini zorlamak
üzere yola çıktılar. Ancak çocukluklarına
dair bu gerçek, bu diktatörlerin kalplerine
öylesine bir korku aşılamıştı ki hakikatle
-kendi hakikatleriyle-yüzleşmektense,
insanların hepsini silmeyi, milyonlarca
insanı yok etmeyi tercih etmişlerdi.
Bu insanları, elde ettikleri gücü, nihayetinde onları acizliğe ve güçsüzlüğe gömecek kadar suistimal etmeye sevk eden neydi? Bence bu onların bedenlerindeydi; bedenleri, çocuklukta hissettikleri iktidarsızlık, acizlik bilgisini taşıyordu; bu bilgiyi hücrelerinde sakladılar, bu bilgiyle yüzleşmek için kendi sahiplerini zorlamak üzere yola çıktılar.