Çoğu insan için ayrılık sarhoşu olmak, aşk sarhoşu olmaktan daha beterdi. Aşk sarhoşluğu adrenalin ve dopamin ise, ayrılık sarhoşluğu şüphesiz ki anksiyete veya bunalımdı. Ve mutsuz ve umutsuz iken yaptığımız çılgınlıklar, mutlu ve umutlu iken yaptıklarımızdan daha şiddetli olurdu. Çünkü bir kere umudu kaybettiniz mi, kaybedecek bir şeyiniz kalmazdı.