“Ne kadar kötü günler geçirdin, unuttun mu? Ne kadar çok ağladın, hatırlamıyor musun? Ne kadar üzüldü kalbin, ne kadar titredi ellerin, ne kadar çok gözyaşı tükettin, anımsamıyor musun? Sen ki o küçücük bedeninde dünyalar kadar büyük savaşlar verdin. Bazen yorganının altında kimse seni duymasın diye sessizce ağladın, ama bazen de zaten seni ağlarken duyacak kimsen bile yoktu. Sen buna rağmen yine de sessizce ağladın, uzaktan bir yerden geçen olur da bir ihtimal seni duyar diye. Sen hep sessizce ağladın, sessizce bağırdın, sessizce yakındın. Çünkü verdiğin tüm o savaşlara rağmen o kadar güzel bir kalbin var ki seni ağlarken kimse duymasın istedin... Ama emin ol, ne kadar sessizce ağlarsan ağla bir gün biri senin sesini duyacak. Gözyaşlarını silmek için kendini hapsettiğin karanlığa elini uzatacak, o el senin yüzünü bulacak, gözyaşlarını silecek. Çünkü senin öyle güzel bir ruhun var ki şunu unutma, güzel ruhlar asla yalnız kalmaz... Güzel ruhlar her daim birbirini bulur.”
Sayfa 234Kitabı okudu
“İnsanlık mıydı tehlike altında olan? Neyin derdindeydik, neyin peşinde birbirimizi yerken ne umuyorduk hayattan gülmek mi birileri ağlarken. Gözyaşları mı söndürecekti içimizdeki ateşi, kan mı sulayacaktı kuru gönüllerimizi, et mi doyuracaktı aç midelerimizi?”
Sayfa 455Kitabı okudu
Biz Ölçülü Aşıklarız
Ayrılmamız imkansız
Olanaksız bir naçar
Dua etmezsen, güzel
Bu aşk yavaştan kaçar
Allah demiş ben değil
Benden fazla seversen
O artık senin değil
Ölüm Gelmişse
Bitmişse
Kızıllığını avuç avuç içtiğimiz şafaklar
Öğleler, ikindiler çoktan geçmişse
Bir akşamüstü garipliği
Sarmışsa her yeri
Güneş devrilmiş
Renkler solmuş
Sesler kesilmişse
Bir insana tavsiyeler
1. Utanç bir prangadır. Kendini azat et.
2. Yeteneklerin hakkında endişelenme. Sevme yeteneğin var. Bu yeter.
3. Diğer insanlara karşı nazik ol. Evrensel boyutta onlar sensin.
4. İnsanlığı teknoloji kurtarmayacak. İnsanlar kurtaracak.
5. Gül. Sana yakışıyor.
6. Meraklı ol. Her şeyi sorgula. Şimdinin gerçeği gelecekte bir hikaye olacak sadece.
7.
Sayfa 261Kitabı okudu
Hayatım boyunca her şeye karşı dik durmaya çalıştım. Bazen yıkıldım, kimseye belli etmedim.
İçim kan ağlarken dışarıya gülücükler saçtım.
Ama yine de içimde olup bitenleri ve yıkıldığımı kimseye belli etmedim, öyle olmak zorundaydı çünkü.
Ben yağmurları sevdim yokluğunda ağlarken
Ve gözyaşlarım yağmura karışırken
Yağmurları sevdim,
Hayalin gözlerimden akarken
Murat Şahan
Ağlarken gülüyor
Ve ağlıyor gülerek
Tuzlu damlalarıyla güneşin,
Sözcükler yanıp yanıp sönerken
Körpecik teninde
Sayfa 17Kitabı okudu
Ey, patlıyor göz bebeklerim nefret uykularından
Ve titriyor bedenim, mezar soğuklarından...
Göğsümüze çalınıyor hançerler, yaşamak hevesinden
Sürünmek bir gayret, heves bir çabadır gayri
Solunurken parmaklıklarda öfkeyle
Ağlarken insanlar, biçare haliyle.
Titre ve dur, silah dayanmış beynine.
Sahte değiliz, temennilerimiz kof değil, sahici hayatta tek parsa ölumden gayri çalınan ruhanî doğrular.
D.p kâbuslar ve itilen gerçek
“Gözsüz görürüm ve dilim yok ve haykırırım…
…
Acıyla beslenirim, ağlarken gülerim;
Aynı ölçüde tatsız gelir bana ölüm ve yaşam.
Bu hâldeyim, kadınım, sayenizde sizin."
Sayfa 209Kitabı okudu
Ama gözeteceksin değil mi gözlerimizi
Acı çekiyorsak ağlatacaksın bizi
Ağlarken eriyoruz az buçuk mutluluğa
İnatçı aşka. Titreyen sevda!
