Ah Çukurova Ah
"Üstleri ağır kokulu mersin ağaçlarıyla kaplı tepeler geçildikten sonradır ki, kayalar birdenbire başlar. İnsan birden ürker. Kayalarla birlikte çam ağaçları da başlar. Çamların birer billur pırıltısındaki sakızları buralarda toprağa sızar, ilk çamlar geçildikten sonra, gene düzlüklere varılır. Bu düzlükler boz topraktır. Verimsiz, kıraç... Buralardan Toros’un karlı dorukları yanındaymış, elini uzatsan tutacakmışsın gibi gözükür.”
Sayfa 9Kitabı okudu
İnce Memed, Çukurova betimlemeleri ile nefes aldıran bir ‘karakter romanı’ dır.
Bu karakterle ilgili ‘soylu eşkiya’, ‘mecbur adam’ gibi güzel yorumlarda okudum.
Cesur tavrını ta çocukluğunda belli eden ağanın zulmüne baş kaldırarak geleceğine yön veren Memed köyünden uzaklaştığında
“Ölmese gelirdi.”(37 syf.)derler. Bu cümlede duraksadım ah eskiler ne vefalıymış geri dönüşü olmayan tek yolu ölüm olarak görmüşler dedim.
Kitabı okurken Abdi Ağa gibi binlerce canlı; Memed gibi az ve kaliteli insanlar geliyor aklınıza. Nihayetinde devir ve isimler değişiyor zulüm dünya döndükçe devam ediyor ve edecekte. Sadece hangi safta olduğumuzu göstermek ve hoş bir seda bırakabilmek kalıyor geride.
Ağa ya da Memed olmak düşmemişse yazgınıza Memed’e evinin kapısını açan Süleyman olmayı da seçebilirsiniz.
Ağanın rahat evini değil de Memedin elini tutmayı seçen Hatçe olmayı da.
Kitapta beğendiğim bir diğer karakter, kızı Memed’le kaçınca ‘İyi yaptı kız, gönlünün istediği ile kaçtıya. Ne olursa olsun.’ (103 syf.) diye destekleyen Hatçe’nin babasıydı.
Kitabın sonunda sevdası için rahat yüzü görmemiş Hatçe öldürüldü ve benim en çok etkilendiğim gözlerimi dolduran bu bölümdü.
Bana göre bundan sonra kaybedecek bir şeyi kalmamıştı Memed’inki Abdi Ağa’yı öldürürerek zulme son verdi.
***
Okuma listemde yer alan bu kitabı 
Resul Bulama hocamın öncülüğünde okumuş bulundum. Çok keyifli bir okuma oldu benim için, hocama ve diğer okurlara bu güzel etkinlik için teşekkür ediyorum.
YAŞAR KEMAL (vefatı anısına bir anı )
Sene 2002/2003 dü..bir ilkbahar akşamı arkadaşımla Çengelköy’de felekten bir gecenin ve Boğaz’ın lacivert rengini seyrederken,yan masamızda oturan Yaşar Kemal’i gördüm..sanki yeni gördüğün an işte bu dediğin his vardır ya ..kalbin hızlı atmaya başlar aşık olmanın verdiği bir his..aklımdan “ince memed geçti..ağrı dağı efsanesi geçerken bir efsane
