İnsanların kaderi de böyledir.Hep aynı motifi tekrar tekrar yaşayarak bitiririz ömrümüzü.Her tekrarda bu sefer doğruyu bulacagimizi sanırız.Aslinda aynı motifi tekrar örerek değil,motifi değiştirerek bulunabilir.O yanlış motifi bir gorebilsek,ah bir görebilsek...
Yunus eydür gezerüm,
Dost iledür bazarım
Ol Allah'ın didarın
Gördüm bir dağ içinde
(Yunus Emre, İlhan Başgöz)
Yunus Emre'nin dağları niye bu kadar çok sevdiği anlaşıldı. Dağın dışını görmekle meşgulüz, ah bir içini görebilsek...
Sayfa 90Kitabı okudu
Ah biz erkekler, her şeyin üstüne çıkmayı öyle güzel beceriyoruz ki... Hep kadınların çok konuştuklarından, birbirlerini çekiştirmelerinden bahsedip duruyoruz. Başımızı şöyle önümüze eğip kendimizi bir görebilsek... Nerde?
Sayfa 29Kitabı okudu
Birbirinin sevgisinden şüphe duyan sevgililere benziyoruz. İçimize düşen kurdu besleyecek ne çok şey var. Ne çok sebep, karşımızdakinden uzaklaşmak için. Güven tazelemek için söylenen sözler bile yeni yaralar açabiliyor. Yaralar uçuruma dönüşmemeli. Çünkü uçurum hakemlik yapamaz. Gözlerimizden öpemez uçurum. Uçurum sarılamaz bize. Elimizden tutamaz. Küslüğümüzden kimin kârlı çıkacağını bir görebilsek! Ah, bir görebilsek küslüğümüzden kimin kârlı çıkacağını!
Sayfa 59
Gecenin en karanlık vakti, gün doğmadan hemen öncesi değil midir? Umutsuzluk denilen duygu bazen kalbimizin üzerini öyle kaplıyor ki bir sis bulutu gibi, dağıtamıyoruz da. Bir görebilsek ah, her gün bize verilenleri bir görebilsek. Karanlığa söylenip durmaktan,aydınlığı göremiyoruz farkında değiliz.
Ah emperyalistlerin sinsi oyunlarını bir görebilsek, idrak edebilsek. Bugün dünyaya yön veren ve kaosa sürükleyen onların hecesiz mefhum ve kelimeleridir. Sadece kendimiz için değil; dünyanın bütün mazlum insanları için, şuurluca düşüncede kıyam etmeliyiz...
Sayfa 123Kitabı okudu
"Ah keşke, sevdiğimiz ruha doğru eğilip bir aynadaki gibi suretimizi görebilsek , kendimizi okuduğumuz gibi , hatta kendimizden de iyi , başkasını okuyabilsek! Şefkat ne kadar dingin , aşk ne denli saf olurdu ! "
Ah Naciye ah
Enver Bey uzun süredir rahatsızlığını çektiği apandisitten ameliyat olur. Hastane günlerinde Naciye Sultan’la mektuplaşırlar; bu mektuplarda da Enver Bey duygulu ve coşkundur:
“Güzel ve Necip Sultanım,
Doktorlar bugünden itibaren bir iki saat kadar çıkmama müsaade ettiler. Sizi uzaktan olsun görebilsem! Yahut yeni dairemizi beraber görebilsek!..."
Bizler savaş zamanında ne zannederdik biliyor musunuz? "Ah, çocuklar, o günü bir görebilsek..." derdik. "Savaştan sonra yaşayanlar öyle mutlu insanlar olacaklar ki! Öyle mutlu, öyle güzel bir hayat başlayacak ki. Bunca acıyı çektikten sonra insanlar birbirlerine merhamet edecek. Birbirlerini sevecekler. Başka türlü insanlar olacak." Bundan şüphemiz yoktu. Zerre kadar. Pırlantam benim... İnsanlar eskisi gibi birbirlerinden nefret ediyor. Yine öldürüyorlar. Benim akıl sır erdiremediğim de bu... Kim peki bunlar? Biziz . . . Biz.
Sayfa 403 - У войны не женское лицо (U Voynı Nye Jenskoye Litzo) 2013 Svetlana Aleksiyeviç, KAFKA, Epsilon Yayıncılık, 1.Baskı Ekim 2016, İstanbul [ISBN: 978-605-4820-39-9]Kitabı okudu
