Biraz klişe ama cidden sıcak bir hikaye
Warm Bodies (2013) romantik/korku türünde bir film sözde ama korku olmadığı çok net. Bir özelliği daha varsa o da "sevgi dolu bir zombi"nin perspektifi olması. Kitapta 
William Shakespeare 'ın 
Romeo ve Juliet 'ine de bazı atıflar var, bu da ilgimi çekmişti. Şimdiye kadar vampirler, kurt adamlar ve filmlerde çok fantezileştirilmese de kitaplarda fazla sayıda periler ve elfler gördük. (Vampir ve kurt adamlar bir dönem insanının fantezisini süsleyen rüyalardaki hakkı ödenmeden şimdi yeni yeni cringe bulunan bir tür ki bunun da zamanla alakalı olduğunu düşünüyorum. Çok abartılmadan sevilseydi ve hemencecik önceden sevilen şeyleri eleştiri konusu yapmasaydık hala giderleri vardı şahsen ama neyse.)
Konusu dahilinde pek ısınamadığım her şey çok pirüpak, herkes aynıdır zombiler bile(!) hayat ne güzel sonlarıyla biten bir film ancak buna takılmayacağım adına kendime söz vermiştim. Filmlerde diziler kadar karakterlerle bağ kuramamamdan kaynaklı olsa gerek Julie karakteri asla ilgimi çekmedi, odağım Renfield filminden sonra özellikle çok çok bağlandığım Nicholas Hoult'un oynadığı R'daydı. Klişeler size hayatınızdan soğutacak derecede nefret ettirmiyorsa oyunculuk için dahi bir şans verin derim.
Sıcak Bedenler kitabı da var diye görmüştüm, bir hata edip filmi izlediğimden kitabı okumak bana sancılı olacak ve fikir söyleyemiyorum çünkü yazarı da önceden okumamıştım.
Çocuklarımıza Miras
Bir dergiye röportaj sorusu cevaplıyorum. Daha önce de sorulmuştu aynı soru birkaç kez, yine aynı cevabı vermiştim. Hadi sizinle de paylaşayım. Soru şu: "Sizin için çocuğun geleceğine yatırım yapmak nedir?"
Cevap: Yavrularım şimdiden affetsin, öyle bankada para, ev, araba vs. bırakamayacağım. Öyle bir hayatımız yok. Bizim milletin en
309 syf.
10/10 puan verdi
“Aileyle yüzleşince genel olarak aileyi kaybediyordunuz.”
Bu alıntıyla başlamak istedim. Kitabı Eylül Görmüş tavsiyesiyle almak istiyordum ama 
Deniz Yüce Başarır da çok övünce muhtemelen beğeneceğimden emin olarak sipariş vermiştim. Bu iki kadının okurluğuna bir kez daha güven tazeledim. Bir kez daha anladım ki bu iki insan sevdiyse kitabı muhtemelen ben
Portakal benim tarz, yapı ve dil denemelerimi başlatan kitap oldu ve eğer bir farklılığı sebebiyet vermezse bırakacağım konusunda kendime sessiz bir söz vermiştim. Her neslin yazarlarının ve sanatçılarının görevi alışılmış durum ve insan hallerini anlatmanın yeni ve taze yolunu bulmaktır. Dünden kalan yemeği ısıtıp sunmak kolay, kazançlı ve bir müddet için de popülerdir. Ama yanlıştır da.
Sayfa 19 - Kafka Kitap
Durum romantik değil, korkunçtu....
Saat 8’de Adnan geldi. Gülüyor, neşeli görünmeye çalışıyordu. Ama, yüzünün ifadesinde bir acılık vardı. Dedim ki:
— Biz bu gece, yemekten sonra Nigâr’a gideceğiz.
Adnan, o gece evde kalacağını ve İngilizlerin hükûmet darbesini o akşam yapacaklarını söyledi
— Ne yapmak istiyorsun, diye sordum.
— Biz bu gece evde kalmaya, sonra Meclis’e giderek, eğer kapayacaklarsa, orada bulunmaya karar verdik.
— Olamaz!
— Sen, kendin, “Hükûmetler düşmanımız, milletler dostumuz,” demedin mi? İngiliz milleti ve parlamenter hükûmetin en eskisi, millî bir cemiyete böyle bir şey yapılmasına engel olurlar.
Birdenbire hayalimde Roma senatörlerinin Roma alınırken, sükûnla oldukları yerde oturduklarını gözlerimin önüne getirdim. Ben, birdenbire karar vermiştim. Kâğıtları topladım. En önemli vesika olan Mustafa Kemal Paşa’nın mektuplarını Mahmure Abla’ya bıraktım. Ondan sonra, çarşafımı ve mantomu giyerek Adnan’ın elinden yakaladım.
O, isyan eden bir sesle:
— Ben söz verdim, dedi.
Fakat ben, bu sözün manâsız olduğunu, Anadolu’ya ne kadar önce gidersek o kadar doğru olacağını söyledim. Artık, Ortaçağ’ın bir destanındaki karakterler gibi hareket etmek zamanı geçmişti. Durum romantik değil, korkunçtu.
"Peki iyi misin?" dedim bir kez daha, "Çok korktum.''
"Özür dilerim." dedi araladığı dudaklarından çıkan fısıltıyla, "Seni... sizi bırakmak yanlış bir karardı. Yapabileceğimi sandım ama yapamadım." Zar zor konuşuyordu. Hala
kendinde değildi.
"Zorlama kendini, sen dinlendikten sonra konuşuruz." dedim çaresizce.
"Sana söz vermiştim..." dedi bir kez daha kendini konuşmaya zorlayarak,
"Gitmeyeceğimi söylemiştim. Özür dilerim..."'
"Bir önemi yok, hepimiz iyi olduktan sonra hiçbir şeyin bir önemi yok. Lütfen yorma kendini, kapat gözlerini. Kendinde bile değilsin." dedim ve ellerimden birini Uraz'ın gözlerine götürdüm. Gözleri hemen kapandı, o kadar yorgundu ki resmen tekrar uykuya dalmamak için çabalyordu.
Evet, Valhalla. Her türlü Viking cenneti ihtiyacınız için en doğru yer!
(Tamam, tamam. Pardon ya. Otel yönetimine reklamlarını yapacağıma dair söz vermiştim de. Ama gerçekten, Boston’dan Valhalla Oteli’ne dönmek çok kolaydı.)
Sayfa 41Kitabı okuyor
16 Nisan Salı
Bugün yine olabilecek şeylerin olmayışına üzüldüm. Bu dünya hayal kırıklıklarından ibaret ama insan bir türlü alışamıyor. Ben artık hayal kuramam sanıyordum ama yine hayallerdeyken buldum kendimi. Bizi düşündüm biraz, eskiden yaşayacağımıza çok inandığım anları bugün başkaları yaşarken izledim. Sen geldin aklıma hemen. Nasıl olurdu, nasıl olurduk acaba dedim kendi kendime. Daldım gittim yine uzaklara. Söz vermiştim kendime bir daha aklına asla getirme onu diye ama yine ne aklım söz dinledi ne de kalbim. Ama artık hiçbir şeye inanmıyorum biliyor musun? Güvenmiyorum da kimseye. Hatta beklentilerim bile yok artık. Sen de bunu istemiştin zaten. Ben sana karşı sözümü hep tuttum biliyor musun? Ama sen... Sen beni en güvendiğim yerden aşağı attın. Hâlâ seni affetmek istiyor kalbimdeki minicik bir yer. Ama zaten en çok da affedilemeyecek, geri dönüşü olmayan şeyler yaptığın için nefret etmiştim senden. Her zaman kalbini dinleyen ben bu kez kalbimi dinlemiyorum. Çünkü sen bana en güzel "kalpsizliği" öğrettin.
-Tanıştığımızda ona, eğer on yıldan fazla beraber yaşarsak ağzıma içki koymamaya söz vermiştim. …Biliyor musunuz, size biraz saçma gelebilir ama tam elli yıldır bu kadınla birlikte yaşıyorum. Tekrarı mümkün olsa büyük bir zevkle yeniden başlarım…
Sayfa 290
Girişin dışında durdum ve elimi cebimdeki sigarama attım.
Sigara içmeyeli bir haftayı geçmişti. Bu sefer gerçekten bıraktığıma kendi kendime söz vermiştim. Ama işte, yine sözümü bozuyordum. Kendime kızarak bir tane yaktım.
