Dünyada bir anadil varsa o da sessizlik
Sayfa 46
Anadil öyle bir şeydi ki aynı şeyi başka dilde söylediğinde bütün anlamı, rengi, kokusu yitip gidiveriyordu.
Sayfa 165 - DKKitabı okudu
Anadil öyle bir şeydi ki aynı şeyi başka dilde söylediğinde bütün anlamı, rengi, kokusu yitip gidiveriyordu.
Sayfa 165 - Doğan Kitap Yayınları | 115.Baskı 2020Kitabı okudu
"Neden okumalıyım" sorusuyla elime alıp "Neden bu kadar geç kalmışım" sorusuyla bitirdim kitabı?
Yaşayan bir cevherin kaleminden dünyaya bakmak ne demek bilir misiniz?
Bedeni taa uzaklarda gözleri buğulu belki her gece camdan ülkesine hasret bir kalemin efendisi.
Samimiyet nedir dediler, Azad Penaber dedim.
Ruhunu çırılçıplak sunmuş her dizede bu samimiyet değil de nedir?
İmgelerin beynimde yarattığı zelzeleler arasında bir Zal Oğlu Rustem olup kurtardı tek dizede,
Hasretin ateşe verdiği yüreğime bir bardak su döktü habersiz..
Sen kimsin biliyor musun
Azad Penaber
Sen gecelerce hasretten gözyaşı döküp sabahlayan bir çok kırık yüreğin sargısısın,
Sen, adın dışında hakkında bir şey bilinmediği halde iki dizede kendini tanıtan bir dünya imge dolu senfoninin şefisin,
Sen kimsin biliyor musun abi?
Evlat acısı çeken bir ana misali anadil hasreti çeken bir çok kurak yüreğin pınarısın.
Bizi sussuz bırakma üstadım...
Peki biz kimiz biliyor musun?
Biz o kimseleriz ki bunca yıl zulme uğrayıp "halkım" diyebilenlerin torunları, çocukları, kendileriyiz...
Sen şimdi uzaktasın olsun,
Yüreğin de buruk olsun,
Gözlerin de buğulu dem dem,
Olsun...
Zamana bile hükmedebilirken şiir, uzaklığın ne önemi var.
Gönlümüze adını Mezopotamya'lı bir annenin pişirdiği ekmekten kalan isle yazdık öyle saf ve içten, gösterişsiz...
Iyiki varsın abi varlığına minnettarım.
Dilistan 'dan bize de vatandaşlık verdiğin için teşekkür ederim
Anadil haktır …
*
İnsanın anadilini yitirmesi, öz kişiliğinin yıkılması demektir.
Sayfa 60 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
21 ŞUBAT DÜNYA ANADİL GÜNÜ kutlu olsun!
Çok çektiler yaşanası şu dünyada
Çok yarada fitil yarada tuz
Ey güzel yüzlerini getiren sabah
Merhaba
Anadil
***
Anadil öyle bir şeydi ki aynı şeyi başka dilde söylediğinde bütün anlamı, rengi, kokusu yitip gidiveriyordu.
***
“Paşa, sen Kürtçe bilir misin?’ İsmet Paşa şaşırmıştı. Ne diyeceğini bilmiyordu. O bir şey söylemeden ben araya girdim ve hemen, ‘Ekselans, biz Kürtçe bilmeyiz. Zaten bizde Kürtçe konuşulmuyor ve böyle bir dil de yoktur’, dedim. Churchill adamlarından birine sordu. ‘Öyle mi Mister, Kürtçe diye bir dil yok mudur?’ deyince, adam daha önceden hazırlıklı, hemen ayağa kalktı, ‘Olmaz olur mu efendim? Çok zengin bir Kürt dili ve edebiyatı vardır. İsterseniz ‘Dîwana Cizîrî’den bir şiir okuyayım’ dedi. Churchill, ‘Oku’ dedi. Anlamıyorduk ama Farsçaya yakın, nefis ahenkli bir şiir okudu. Ve bu şiirin
Kürtçe olduğunu söyledi. ‘Öyleyse bu şiiri bize yaz’ dedi. Yazdı.Churchill, ‘Bunu İngilizceye çevir’ dedi. Çevirdiler. ‘Bir de Fransızca yapın’ dedi. Onu da yaptılar. Bir de Türkçeye çevirdiler. Ve
bana, ‘Mösyö, sen de gel bakalım. Bu üç dilden aynı fikri ifade etmek için, bakalım metne kaç yabancı sözcük alma mecburiyeti
olmuştur’ dedi. Fransızcadan hiç yoktu. İngilizceden üç beş Latin
kökenli kelime çıktı. Kürtçe aslında dört-beş Arapça kelime bulundu. Ama Türkçe nüsha gelince “dır” ve “ile”den başka, Türkçe birşey kalmamıştı. Kimisi Arapça kimisi Farsça ve diğerleri de
Avrupa’nın çeşitli dillerinden alınma sözcüklerdi. Churchill dört
sayfayı da bizim önümüze koydu. ‘Ayıp değil mi?’ dercesine, ‘Bakın efendiler, yok dediğiniz ve memleketinizin büyük bir bölümünde anadil olarak konuşulan Kürtçenin zenginliğini görünüz’
dedi.
