Böylece felsefeci evlilikten, onu evliliğe götürebilecek şeylerden de kaçınır - en iyiye giden yolunda bir engel ve bela olarak evlilik. Şimdiye kadar hangi büyük filozof evlendi ki? Herakleitos, Platon, Descartes, Spinoza, Leibniz, Kant, Schopenhauer - evlenmediler: Üstelik evli olmaları düşünülemez bile! Evli filozof komediye aittir(Aristophanes'in Bulutlar komedyası), savım bu: Kuralı bozan bir Sokrates var - sinsi Sokrates, öyle görünüyor ki, acı mizahla yürüttü evliliğini, bu da savımı destekliyor. Her filozof, kendisine çocuğu olduğu söylendiğinde, Buddha'nın dediğini der: "Rahula doğdu bana, bir pranga vuruldu ayağıma." (Rahula, burada, "bir küçük şeytan" demek).
Platon, Şölen adlı yapıtında, Aristophanes'in bir konuşmasına dayanarak, insanın bir türünün dört kollu, dört ayaklı, iki başlı Androgynos adlı varlık olarak yaratıldığını ama bu mükemmel yaratığı kıskanan Zeus 'un onları ayırdığını, bu yüzden insanın ömrü boyunca hep öteki yarısını aradığını anlatıyormuş.
Sayfa 188
Dürüst hiç kimse kalmamış zaten,
herkes olmuş menfaatinin kölesi.
Aristophanes:
“Sevgi dediğimiz şey yaradılışımızdaki bütünlüğü arzulamak, aramaktır. (…) Bizim soyumuz için mutluluğa ermenin çaresi, sevgiyi sonuca iletmek, bizi bütünleyen sevgiliyi bularak ilk yaradılışımıza dönmektir.”
Sayfa 31Kitabı okudu
Platon ve komedya yazan Aristophanes de insanların en ilkel devrede, hem erkek ve hem de dişi olduklarını; ancak, bu nedenle çok kuvvetlendikleri için, tanrıların -insanların bir gün kendilerine rakip olabilecekleri korkusu ile- onların her birini ikiye ayırarak kadın ve erkek cinslerini oluşturduklarından söz ederler.
"Platon'un Şölen eserindeki Aristophanes'in dediklerine bakılırsa, çok eski zamanlarda, mitolojik çağlarda üç farklı insan türü varmış," dedi Oşima. "Biliyor muydun?"
"Bilmiyordum," dedim.
"Eskiden dünya erkek ve kadından değil, erkek-erkek, erkek-kadın ve kadın-kadından oluşurmuş. Yani günümüzdeki iki kişilik malzemeyle bir kişi ortaya çıkıyormuş. Herkes bundan memnun bir halde yaşıyormuş. Fakat Tanrı kılıcını kaptığı gibi hepsini ikiye bölmüş. Muntazam bir şekilde tam ikiye. Bunun sonucunda dünyada yalnızca erkek ve kadın kalmış, insanlar da öteki yarılarını bulmak için arayış içinde yaşamlarını sürmeye başlamışlar."
Çünkü şarttır yazılan şiirin kişinin endamına benzemesi.
Sayfa 10 - AgathonKitabı okuyor
Sanatçıların dindar olmayışları
Homeros tanrılarının arasında evinde hisseder kendini ve bir şair olarak öyle rahat davranır ki onlara karşı, her halükârda dindarlıktan son derece uzak durmuş olması gerekir; halk inancının onun karşısına çıkardığı şeyi, – noksan, kaba, kısmen tüyler ürpertici bir batıl inancı – tıpkı bir yontucunun çamuruna davrandığı gibi özgürce ele almıştır, yani Aiskhylos'un ve Aristophanes'in sahip oldukları ve daha yakın çağda Rönesans'ın büyük sanatçılarına ve de Shakespeare ve Goethe'ye özgü bir önyargısızlıkla.
Sayfa 95 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okuyor
PENIA
Öyleyse kentlerdeki hatiplere iyi bak:
Yoksulken halkın ve devletin işlerinde nasıl namuslular,
bir kez kamu malıyla zengin olmayagörsünler
hemen namussuz kesilirler.
Sayfa 32Kitabı okudu
KHREMYLOS
Ah bugün yaşam biz insanlar için ne halde,
kim onun bir delilik, hatta daha çok
bir cinnet olduğunu reddedebilir?
İnsanların çoğu kötü olmasına rağmen malına mal katar,
haksızca parsayı toplar.
Pek çoklarıysa istedikleri kadar iyi olsunlar,
feci haldedir ve açlık içinde...
Sayfa 29Kitabı okudu