Ne olursa olsun mutlu değildi, hiçbir zaman mutlu olmamıştı. Hayatın bu yetersizliği, dayandığı şeylerin hemen bozulup çürümesi nereden geliyordu?.. Ama, bir yerlerde kuvvetli ve güzel bir insan, hem coşkunluk, hem de incelikle dolu kıymetli bir varlık, bir melek kılığı altında bir şair kalbi, gökyüzüne şairane düğün destanları söyleyen tunç telli bir rebap bulunsaydı, onunla tesadüfen niçin karşılaşmamalıydı? Ah, ne imkânsızlık! Zaten hiçbir şey böyle bir araştırmaya değmezdi; her şey yalan söylüyordu, her gülümsemenin altında sıkıntıdan bir esneme vardı. Her sevinç bir lanet, her zevk bir iğrenme gizliyordu ve en iyi öpücükler, dudaklarda gerçekleşmesi imkânsız daha yüksek bir şehvet özlemi bırakıyordu.
#okudumbitti köşemizde bugün #nazanbekiroğlu nun kaleme aldığı #yusufvezüleyha isimli kitap yer alıyor… Yazar, kitapta şairane bir üslupla bize yeniden Yusuf ve Züleyha’nın hikayesini anlatıyor. Sanki bir de benden dinleyin der gibi.. Her hikayeden, her şarkıdan, her şiirden ve dahi her sözden herkesin payına düşen ayrı ayrıdır… Aynı hikaye, aynı şiir, aynı şarkı muhatabınca mana kazanır.. İnsan, kalbi ve aklı kadar nasiplenir her şeyden.. Renk renk, dalga dalga açılır yaşam insanın önünde.. Katman katmandır yaşamak ama en çok da aşk… Belki yaşamak bir anlam arayışından öte bir aşk arayışıydı… Başımıza ne geliyorsa ya aşktan ya aşksızlıktanmış… İşte bu da öyle bir hikayeydi.. Ben bu hikayeyi bir de Nazan Bekiroğlun’dan yansıyışıyla okumak istedim… Yazar, kalbinden akıtarak yazmış, çok derin yerlerden kazıyarak çıkarmış kelimeleri ya da çok ayrı zamanlardan bulunmuş gibi cümleleri.. Aslında sözcükler buraya ait de sanki anlam başka bir zamandan geliyormuş gibi.. Tanıdık geliyorsa bu üslup, okudukça tatlanıyorsunuz.. Derin bir ah’la başlayan hikaye geniş bir oh’la tamamlanıyor… Tadı da buradan geliyor ya… Aynı minvalde tamamlanmak muştusuyla öyleyse… 
Yûsuf ile Züleyha 
Nazan Bekiroğlu
Bizim iktisatçılar da şair olmalı biraz.
Ne demiş Engels:
(Şairler istikbali sezerler) gibi bir şey. Demek ki iki mısra yine birdenbire geldi aklına. İyi ki gelmiş. Alay etmiyorum. Biraz şairane ama, çok güzel söylemişsin: (Ölümün son meydan harbidir bu; zafer aşkın ve hayatındır...)»
Sayfa 41 - Cem yayınevi II
Din ile şâirâne hayâller arasında derin bir fark vardır: Dindar imanlıdır; dinin arz ettiği hayâllere inanır ve o bu dünyada yaşadığı hayatı, dini görüşüyle açıklayarak mânâlı bulur. Bundan dolayı dindar ümitsiz ve bedbin değildir. Dinin yerini alan şâirâne hayâllerde bu iman ve huzur yoktur.
Sayfa 142Kitabı okudu
Şairane övünme:
Erbâb--ı Sühan tâmam malûm
İşte kalem kişver-i Rum
{ Söz san'atkârlarının hepsi mâlumdur, işte kalem, işte Osmanlı diyarı}
Sayfa 387
Kelebeğin Rüyası
İki genç şairin acılı hikayesi...
İki genç şair ne kadar acı çekebilir bilinmez ama onlar acılarını kağıda yansıtmaktan başka bir şey yapmazlar. Bu yüzden onca şiir yazılan kağıtların yüzü karaya bağlamıştır ve hepsi birden fazla çizik barındırır. Şairlerin yara çizikleri kağıtların saf güzelliklerine yansır ve kağıtlar kirlenirken şairlerin
GALATA KÖPRÜSÜ
Dikilir Köprü üzerine,
Keyifle seyrederim hepinizi.
Kiminiz kürek çeker, sıya sıya;
Kiminiz midye çıkarır dubalardan;
Kiminiz dümen tutar mavnalarda;
Kiminiz çımacıdır halat başında;
Kiminiz kuştur, uçar, şairâne;
Kiminiz balıktır, pırıl pırıl;
Kiminiz vapur, kiminiz şamandıra;
Kiminiz bulut, havalarda;
Kiminiz çatanadır, kırdığı gibi bacayı,
Şıp diye geçer Köprü’nün altından;
Kiminiz düdüktür, öter;
Kiminiz dumandır, tüter;
Ama hepiniz, hepiniz...
Hepiniz geçim derdinde.
Bir ben miyim keyif ehli, içinizde?
Bakmayın, gün olur, ben de
Bir şiir söylerim belki sizlere dair;
Elime üç beş kuruş geçer;
Karnım doyar benim de.
