Oysa bir âşık, sevgilinin ay mı, güneş mi olduğunu bilemese de, aklının bir oyunu mu, hayalinin bir çılgınlığı mı olduğunu kestiremese de, gözlerine her daim onun görüntüsü girdiği müddetçe âşık değil midir? Aşık olmak için maddi varlık şart mıdır?
Sayfa 210
Vatanını sevmeyen Allah'ını da sevmez
Dikkat spoiler içerebilir!
Namık Kemal'in tiyatro oyunu türünde yazmış olduğu 
Vatan Yahut Silistre kitabı adındanda anlaşıldığı üzere vatan sevgisini konu alıyor.
Yayımlandığı dönemde Namık Kemal'in sürgüne gönderilme nedeni olan bu kitap, yazarın oynandığını gördüğü tek piyesi olması ile de önemli bir yere sahip.
Kitap; Osmanlı devletinde, Kırım savaşının yaşandığı yıllarda geçiyor. Ana karakterler; Zekiye Hanım, İslam Bey, Sıtkı Bey'di. (Ana karakter olarak görmesemde Abdullah Çavuş en sevdiğim karakter oldu -> o bizim ayağımıza gelse kıyamet mi kopar?).
İslam Bey; vatan sevgisini her şeyden üstün tutan, bu yolda şehit olmaya razı ve vatanı kadar Zekiyeyi'de seven genç bir adam. (Vatanını sevmeyen adamdan nasıl aşk beklersin?).
Zekiye; İslam Bey'e ilk görüşen beri aşık kimi kimsesi kalmamış genç bir hanım.
İslam Bey vatanını savunmak için Zekiyeyi bırakıp cepheye gitmek durumunda kalınca. Zekiye İslam Bey'in bir sözünden etkilenir (Beni seven arkamdan ayrılmaz). Erkek kılığına giren Zekiye, İslam Bey'in peşine takılıp Silistre'yi savunmaya (Tuna boyuna) gider... İslam Bey ve Zekiye'yi cephede yenilmesi gereken düşmanlar ve kayıp bir baba beklemektedir.
Aşk ve vatan sevgisinin bir arada olduğu, 4 perdelik bu kısa tiyatroyu merak edenler kitabı okuyabilir.
Vatanını seven herkesi Allah vatana bağışlasın. Herkese keyifli okumlar. :)
---
Bilir misin, bence vatan imanla beraberdir. Vatanını sevmeyen Allah'ını da sevmez.
Zalımın zulmü varsa
Karamanın koyunu
Sonra çıkar oyunu
Ben artık seyredemem
Devrilesi boyunu
Zalımın zulmü varsa
Mazlumun Allahı var
Ahım seni kül eder
Vallahi billahi yar
At ölür meydan kalır
Yiğit ölür şan kalır
Kör olası dünyada
Can gider zaman kalır
Mahzuni bu rıhtıma
Yanaşıyor son gemi
Düşenin dostu olmaz
Bunu unutma emi
Aşık Mahzuni Şerif
SAHİP OLMAK YADA OLMAK
“Biliyorum ki ben, Tatlı bir sevgiyi, küçük bir sevinci tattığım anlar dışına, Hiçbir şeye sahip değilim.” Goethe
Eğer sevdiğim halde, karşımda bir sevgi doğuramıyorsam, yani sevgim bir karşı sevgi üretmiyorsa; yaşamımı seven bir insan olarak dışa vurmam beni sevilen biri haline getirmiyorsa, sevgim güçsüz
Birinden nefret etmek ve ona aşık olmak rahatsızlık verecek kadar birbirine benzer duygulardı. Aşkı ve nefreti birbiriyle kıyaslayacak çok fazla zamanım olmuştu ve bunlar tamamen benin gözlemlerimdi.
Aşk ve nefret iç organlarıyla ilgiliydi. O kişiyi düşündüğümüzde mideniz düğümlenirdi. Kalbiniz göğsünüzün içinde ağırlaşır,parlaklaşır, neredeyse teninizin ve giysilerinizin üzerinden görünür hale gelirdi. İştahınız ve uykunuz paramparça olurdu. Onunla her karşılaşmanız kanınızı tehlikeli oranda adrenalinle doldururdu ve uçmakla kavga etmek arasında bir eşiğe gelirdiniz. Vücudunuzun dizginleri nadiren sizin elinizde olurdu. Yanıp kül olurdunuz ve bu sizi korkuturdu.
Aşk da nefret de aynı oyunun aynadan yansımaları gibiydi ve kazanmak zorundaydınız. Neden peki ? Kalbiniz ve egonuz için. İnanın bana bunu bilen biri varsa o da benim.
Sayfa 9 - LucyKitabı okudu
Hep hormonların oyunu bu :))
...kendini bulutların üzerinde uçuyor sanırsın. Algı çerçeven daralır ve o noktadan sonra senin için âşık olduğun kimseden başkası yoktur. Kendini uyuşturucu almış gibi hissedersin.
Sayfa 63 - Pegasus Yayınları - Pdf
… Füsun’dan sonra söylediğim için benim hakiki aşk sözlerime bir teselli, nezaket ve taklit tınısı sinmişti. Dahası, o anda ben gerçekten ona, onun bana âşık olduğundan daha da çok âşık olsaydım bile (bir ihtimal bu doğruydu da), aşkının aldığı korkutucu boyutu ilk Füsun itiraf ettiği için, oyunu o kaybetmişti. Nereden, hangi rezil tecrübelerden edinmiş olduğumu bilmek bile istemediğim içimdeki “aşk bilgesi” tecrübesiz Füsun’un, benden daha içten davrandığı için “oyunu” kaybettiğini sinsice müjdeliyordu bana.
Sayfa 72
Oysa bir âşık, sevgilinin ay mı, güneş mi olduğunu bilemese de, aklının bir oyunu mu, hayalinin bir çılgınlığı mı olduğunu kestiremese de, gözlerine her daim onun görüntüsü girdiği müddetçe âşık değil midir?
çocuk oyunlarının görsel bir ansiklopedisi
Bruegel “Çocuk Oyunları” adlı eserindeki kalabalık düzenlemede herhangi bir oyun ya da figür grubunu odak noktaya yerleştirmeyerek, izleyicinin yapıtı algılama sürecini de oyunsallaştırır. Bir ipucunun peşine düşemeyen izleyici, sahnenin sunduğu oyun çeşitliliğine koşut olarak resme bakış biçimlerini çeşitlendirir. Yapıttaki ayrıntı zenginliğinin
