“Ben bu alemde en çok Rayiha’yı sevdim.”( sayfa 466 )
Kafamda bir tuhaflık Orhan Pamuk’un üzerinde altı yıl çalıştığı roman, bozacı Mevlut ile üç yıl aşk mektupları yazdığı sevgilisinin İstanbul’daki hayatlarına hikaye ediyor.Orhan Pamuk’un en çok beğendiğim, bir solukta okuduğum kitabıdır.
Hikaye 1960’lı yıllarda babası ile İstanbul’a gelen Mevlut ile başlıyor. Eser, her ne kadar Mevlut’un İstanbul’daki yaşamını, umutlarını anlatsa da 1969 -2012 yılları arasındaki siyasi, kültürel olayları da barındırıyor.
Beni bu kitapta etkileyen en can alıcı nokta ise Mevlut’un güzel gözlerinden etkilendiği Samiha’ya aşık olup, amcaoğlu Süleyman yüzünden Rayiha’yı kaçırması ama asıl aşkı onda bulmasıydı.
Yıllar sonra Samiha ile birlikte olsa da Mevlut’un asıl aşkı her zaman Rayiha idi.
“Aşkı diri tutan şey, imkansız olmasıdır.” ( Sayfa 330 )