İnsanlar aşkı sevgi oyunu olarak gördüler. Yeminler ettiler, sözler verdiler. Aşk vermekti onlara göre. Oysa sevgi, verdiklerimizde değil, alabildiğimizde gizlidir. Vermek tenin işidir, çürüyen tenin. Almak gönlün işidir ölmeyen gönlün. İnsanlar tene vurulmayı aşk sandılar, bedenin kölesi olmayı sevda diye adlandırdılar.
![[Gökçe[k]ız]...ツ](https://r2.1k-cdn.com/sig/size:96/plain/https%3A%2F%2F1k-cdn.com%2Fresimler%2Fuyeler%2F74062_1686860455_ZZlNb.jpg){kind=small}
Aşkın kölesi olmayı bildiğim kadar, ayrılığın da efendisi olmayı bilirim.
Sayfa 208 - Destek YayınlarıKitabı okudu
Zaman Yönetimi Yazar : Ray Joseph
BÖLÜM 1
ZAMAN: HAYATİ BİR KAYNAK
Yeterince zamanınız var mı ? Cevabınız kesin bir hayır ise, yöneticilerin büyük bir çoğunluğu ile aynı sınıftasınız demektir. Bu gerçekten ürkütücü, çok nazik bir durumdur. Birden zamanın yeterli olmadığını farkedersiniz. Aslında, hepimizin sahip olduğu zaman aynıdır. Ama bu, pek az insan için yeterlidir. Öyleyse
VE ÇOCUĞUN UYANIŞI
BÖYLE BAŞLADI
Gül kokuları çocukların kaburga kırıklarından geliyor
Acıyı ve insanlığı çocuklar
Böyle dayanılmaz kıldılar ve yeni suları
Onların bilgileri getirdi
Elleri önlerine bağlı - duruşları
Omuzlarından göğüslerine doğru kıvrık ve yumulu
Yaşarlar ebedi göz ve ölümsüzlük aşısı yapan kitabı
Ki şimendifer
Nasıl peşinden koşturursa katarları yolcu
Sayfa 77Kitabı okudu
Uzaylılar tarafından kaçırılmanın en büyük hayal kırıklığı, uzay gemisinde yerçekiminin bayağı fazla olması. Yerçekiminin kölesi haline gelmeden önce, yaşamımızın ilk dokuz ayını amniyotik kesede ağırlıksız ve kör olarak geçiriyoruz, dolayısıyla uzay yolculuğunun baştan çıkarıcı cazibesi, o mükemmel lütuf haline geri dönüş vaadinde saklı. Ancak bu bir düzmece. Yerçekimi kıskanç, sadist ve sonsuzdur.
Bazen yerçekiminin, kılık değiştirmiş ölüm olabileceğini; bazen d3 aşk olduğunu, bu yüzden de aşkın tek koşulunun ona kapılmak olduğunu düşünüyorum.
Sayfa 13 - undefinedKitabı okudu
Yaşamın hakikatlerinin hiçliğini idrak etmiş olup da sonsuzlukta gelip tekrar oraya dönecek olanlar; ruhu, cennet tarafından sevmesi istenen erkekle, yasaların arzusu olan kocası arasında kalan kadının çektiği acıyı anlayamazlar. Kadının kanı ve gözyaşları ile yazılan bu trajediyi bir erkek okuduğunda hiç bir şey anlamadığı için güler. Öğrendiği zaman da, gülüşü kabalaşır, alay eder, öfke içinde kadının başından aşağı kızgın yağlar döker, kulaklarını küfür ve lanetlerle doldurur. Bu trajedi karanlık gecelerde, daha evliliğin ne olduğunu anlamadan, koca olarak tanıdığı erkeğin yatağına zincirlenmiş her kadının yüreğinde oynanır. Kadın, yüreğinin, bütün ruhuyla, aşkın bütün güzelliği ve saflığıyla sevdiği başka birinin etrafında çırpındığını görür. Kadının güçsüzlüğünün ve erkeğin gücünün başlamasıyla başlayan ve güçsüzlüğün gücün kölesi olmasına kadar süren zorlu bir çırpınmadır bu. Erkeklerin güçlü yasalarıyla yüreğin kutsal duyguları arasındaki yıkıcı bir savaştır.
Sayfa 65 - Mavi Çatı YayınlarıKitabı okudu
Yaşama düşüncesi çocuğun beyninde parıldamaya başlar başlamaz yetişkinlerin kurallarıyla gölgeleniverir. İnsanlar ya üst üste ya da iç içe yaşayabileceklerine inanırlar; bununla birlikte toplumsal ilişkilerden müthiş korkarlar; herhangi birinin onları çırılçıplak ve silahsız görmesini engellemek için yalnızlığın karanlık gölgesine sığınmaya çalışır ve bu amaçla kırk bin çeşit kural icat ederler. Kendi duydukları bu saçma kuralların ve bu kurallardan doğan çılgın ilişkilerin kulu kölesi olur, çocukla rının da kendileri gibi davranmasını isterler: Çocuklar çeşitli cezalarla ("sevimli ana babaların" sıradan azarları da içinde olmak üzere) yola getirilir. Çocuklar, kendileriyle oyun oynamayı kabul eden yetişkinlerin bile diğer oyun arkadaşlarından farklı olduğunu çok iyi bilirler. Büyüklerle birlikteyken insanın davranışlarına her zaman dikkat etmesi gerekir. Onlardan hep yumuşak olmaları istenmemelidir; birkaç dakika sonra oyundan bıkıp, uzun eşek oynayanların yanına gitmek yetişkinler tarafından asla hoş karşılanmaz. Aşkın da bazı biçimleri vardır ve bu biçimlere saygı gösterilmelidir. Büyükler -ne yazık!- gülmek ve mutlu olmak için sevmezler. Sevginin amacı bu olamaz. Her şeyin bir yeri ve zamanı vardır. Ayrıca eğlenmek, hiç de ciddi bir iş değildir. Hem sonra çocukları çıldırtmak pahasına onları topluma "kazandırmak" gerekir.
Sayfa 234 - Ayrıntı Yayınları
