Yaşam Bilgeliği Üzerine AforizmalarArthur Schopenhauer · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20196,9bin okunma
Yaşam diye bilinen sendrom tedaviye olanak tanımayacak kadar dağınıktır. Tedavisi mümkün her tanıya karşılık kötüleşen bir başkası ortaya çıkar. İnsanların gereksinmeleri bir kısır döngü yaratır. Eksikliğin niceliği asla değişmez.
Sayfa 138Kitabı okuyor
Belki her şeyi değiştirebilirsin ama bakışların asla değişmez.
En nafile kaçış kendinden kaçıştir: Hep oradasındır çünkü. Ne yaparsan yap aynada hep kendi yüzün bakar sana. Belki her şeyi değiştirebilirsin ama bakışların asla değişmez.
DOLMANCE: Tanrı’ya inanmak için insanın aklını yitirmesi gerekir. Kimilerinin korkularının, kimilerinin zayıflığının meyvesi olan bu iğrenç hortlak, Eugenie, yeryüzünün sisteminde bir işe yaramaz: bu sisteme zarar verir, çünkü onun adil olması gereken istençleri doğa yasalarındaki temel adaletsizliklerle asla bir arada olamaz; onun sürekli olarak
Bir takım insanların putlaştırılması artık insanoğlunun haysiyetini ayaklar altında çiğneme derecesine vardırılmıştır. Bazı kişiler eleştirilemez onlar asla hata işlemezler, onların sözleri değişmez yasalardır. Çağ işte böyle bir insan kültünden, insana tapınma hastasıdır. Çekilen buhranların kökü, Allah'ı unutup insanlara tapmaya başlanılmasındandır.
İnsanlar değisir hiç sanmadığın kişiye...
+ Sence bir şans daha vermeli miyim Portuga?
-İnsanlar asla değişmez Zeze
+ Ama o-
-O da Zeze ,o da.
Şeker Portakalı
İnsan sadece kendi başına gelişebilir. Kendi içinden çıkamadığı bilinciyle insan daima yalnızdır. Geri kalan her şey bir sanrıdır, şüphelidir. Asla değişmez bu. Okul yıllarında tamamen yalnızsınızdır. Sıra arkadaşınız vardır ve yalnızsınızdır. İnsanlarla konuşursunuz, yalnızsınızdır. Fikirleriniz vardır, gariptir, size aittir, her zaman yalnızsınızdır. Ve bir kitap yazdığınızda, veya benim gibi kitaplar yazdığınızda çok daha yalnızsınızdır. Kendini anlaşılır kılmak imkansızdır. Tek başınalıktan, yalnızlıktan çok daha yoğun bir yalnızlık, bir soyutlama doğar. Nihayetinde, yer değiştirirsiniz. Daha çabuk başka yere gidersiniz, daha büyük şehirlere kaçarsınız. Küçük şehirler size yeterli gelmez. Viyana yeterli değildir, Londra yeterli değildir. Dünyanın başka yerlerine gitmelisinizdir. Yabancı dillerin konuşulduğu bir yerlere gidip gelmeye çalışırsınız. Belki de Brüksel’dir orası, ya da Roma’dır. Bu yüzden, nereye giderseniz gidin daima yalnızsınızdır, kendinizle bir başınasınızdır. Gittikçe berbatlaşan işlerinizle yalnızsındır.
Thomas Bernhard "Yalnızlık üzerine"
Kafka, yazarlara özgü büyüklenmelerin tümünden gerçekten yoksundur, hiçbir zaman övünmez, övünmeyi beceremez. Kendini küçümser ve hep küçük adımlarla yürür. Adımını nereye atsa, altındaki zeminin güven verici olmaktan uzaklığını hisseder. Kimseyi taşımaz, insan onunla birlikte olduğu sürece, hiçbir şey tarafından taşınmaz. Böylece Kafka,
Sayfa 138Kitabı okuyor
Sence bir şans vermelimiyim portuga?
-İnsanlar asla değişmez zeze
-ama o
-O'da zeze
"Yüzünde çiçek açtırmadığınız insanların en son mezarında da çiçek açtırmayın."
Ben bunu yaşadım ve çokta sinir oldum. Yaşarken -kim olursa olsun- acısı ve yarası olduğunuz insanların mezarında size gözyaşı dökmek bile hak değil ki daha mezarına çiçek koymak? Hayırdır öldürdüğünüz mutluluklarını bir çiçekle mi kapatmaya çalışıyorsunuz?
Çünkü huysuz bir insan düzelebilir,
cahil insan akıllanabilir,
sinirli insan sakinleşebilir.
Ama nankör insan asla değişmez!
Yalnızca bir sevgi vardır. O saftır, mükemmeldir, yozlaşmamıştır, onaylayıcıdır, boldur ve cömerttir. Asla değişmez, duraksamaz ya da zayıflamaz.
“Tüm Samanyolu altüst olsa bendeki yerin asla değişmez. Milyon yıl geçse ışığından tanır bulurum seni. Sen benim en parlak yıldızımsın."