The Man From Earth (2007)
Harry: Edith, I was raised on the Torah, my wife on the Qu'Ran, my eldest son is an Atheist, my youngest is a scientologist, my daughter is studying Hinduism, I imagine there is room there for a holy war in my living room, but we practice live and let live.
Bir diğeri...
On Emir Hakkında
Harry: I can give you the ten commandments in ten words: "Don't, don't, don't, don't, don't, don't, don't, don't, don't, don't."
“İnsanların dikkatini çekmek için onların omuzlarına dokunmanız artık yeterli değil. Onlara bir balyozla vurmanız gerekiyor.”
Allah'a inanan, mü'min (théist)'in karşısında, sapık, dinsiz (athéist) şahıs vardır. Dinsiz, bu âlemin yok iken Allah tarafından güzel, uyumlu, dengeli bir düzene bağlı olarak yaratılma hadisesinin varlığını inkâr eder. Ve yine Allah Teâlâ'nın o âlemi düzenleyici ve kesiksiz bir denge ve bağlantı içinde seyrini sağlayıcı birtakım kanunlar ya rattığını; Allah'ın mahlukatın meseleleriyle ilgilendiğini, onları inayetiyle gözettiğini; Allah'ın insanı en güzel şekilde yarattığını, ona en güzel biçimi verdiğini sonra da kullarına kendisinden bir rahmet olsun diye vahiy yoluyla o insana kendi yüce zatını açtığını: kulları için gönderdiği peygamberlerinin diliyle onların takib edecekleri yolun kaidelerini koyduğunu, hayra çağıran emirler, şerden meneden yasaklarla onlara dünya ve ahiret saadetine gidecek yolu hazırladığını; kötüyü cezalandırmayı iyiyi mükafatlandırmayı yüce zatına gerekli kıldığını, işte bunların hepsini de inkâr eder.
Sayfa 162Kitabı okuyor
atheist manifest
There is no need for us to gather every day, or every seven days, or on any high and auspicious day, to proclaim our rectitude or to grovel and wallow in our unworthiness. We atheists do not require any priests, or any hierarchy above them, to police our doctrine. Sacrifices and ceremonies are abhorrent to us, as are relics and the worship of any images or objects (even including objects in the form of one of man's most useful innovations: the bound book). To us no spot on earth is or could be "holier" than another: to the ostentatious absurdity of the pilgrimage, or the plain horror of killing civilians in the name of some sacred wall or cave or shrine or rock, we can counterpose a leisurely or urgent walk from one side of the library or the gallery to another, or to lunch with an agreeable friend, in pursuit of truth or beauty.
Agnostic
Yaşlanıp da ölüm korkusu arttıkça, dinsizler de dine yönelirlermiş sözde. Oysa, bende böyle bir şey olmadı. Ada Kizou’ya göre, Luis Buñuel yaşlılığında, “hâlâ tanrıtanımazım Tanrıya şükür!” (“ I am an atheist still thank God! ”) demiş. Ben de hâlâ öyleyim. Biliyorum, şimdi moda “agnostic” olmak. Herkes “agnostic” “Tanrı var mı, yok mu, bilemem” pozunda. İflâh olmaz bir dinozor sıfatıyla, bu bilemem’cilere fena halde içerliyorum. Çünkü bu kadar önemli bir konuda, insanın kesin bir karara varması, ya Tanrıya inanması ya da inanmaması gerekir. “Gizemli bir güç var”, “güçlü bir varlık var sanki” gibi lâflarla bu sorun geçiştirilemez.
Hegel, felsefe tarihin de Spinozacı dizgeden «tanrıtanımaz» bir dizge olarak sözetmenin bir yanlış anlama olduğunu dile getirmektedir. Çünkü bu dizgede tanrı tanımazlığın tam karşıtını bulmaktayız. Spinoza, Tanrı'nın değil de dünyanın gerçekliğini yadsımıştır. Onu bir tanrıtanımazdan (atheist) çok bir «dünya tanımaz» (acosmist) olarak adlandırmamız gerekirdi. Spinoza'nın dizgesinde doğanın gerçekliği sanki buharlaşır. Doğanın artık kendi başına bir anlamı yoktur. O, kendinde varolan ve kendisi tarafından algılanacak olan Spinozacı töz, yani Tanrı'nın soyut birliği tarafından yutulmuştur. Zaman tözsel olmayan, gerçek-dışı bir şeydir; ve felsefi düşünce için değersizdir. Çünkü felsefi düşüncenin temel özyapısal özelliği, nesnelere sonsuzluk biçimi (formu) içinde bakmaktır.
At the present day the most usual argument for the existence of an intelligent God is drawn from the deep inward conviction and feelings which are experienced by most persons.
mental health and religion , Rollo may
In his book, The Art of Counseling, May explored the relationship between mental health and religion. He agreed with Freud that dogmatic religion appeals to humanity's neurotic tendencies but diverges from this viewpoint by explaining that true religion, the fundamental affirmation of the meaning of life, is "something without which no human being can be healthy in personality." He noted that what Freud was attacking was the abuse of religion as it is used by some to escape from their life challenges.
May agreed with Carl Jung that most people over 35 would have their problems resolved by finding a religious outlook on life. Jung believed that those patients actually fell ill because they had lost the sense of meaning which living religions of every age have given to their followers, and only those who regained a religious outlook were healed. May believed this is true for people of all ages, not just those over 35; that all people ultimately need to find meaning and purpose, which true religion can provide. He claimed that every genuine atheist with whom he had dealt had exhibited unmistakable neurotic tendencies. May described the transformation, mostly through the grace of God, from neurosis to personality health:
The person rises on the force of hope out of the depths of his despair. His cowardice is replaced by courage. The rigid bonds of his selfishness are broken down by a taste of the gratification of unselfishness. Joy wells up and streams over his pain. And love comes into the man's life to vanquish the loneliness. He has at last found himself—and found his fellowmen and his place in the universe. Such is the transformation from neurosis to personality health. And such is what it means, likewise, to experience religion.[4] 
Rollo May
Just Try and Stop Me!
My first call from my mother was more of a scream. ‘Atheist? ATHEIST?!?!’
My dad called and said, ‘You have betrayed your family, your school, your city.’ It was like I had sold secrets to the Russians. They both said they weren’t going to talk to me any more. My dad said, ‘I don’t even want you to come to my funeral.’ After I hung up, I thought, ‘Just try and stop me.’
God is the name of the harmony; and God is knowable. Who would not be happy in accepting this belief, if he could accept it honestly? Who would not be glad if he could say with confidence: “the evil is transitory, the good eternal: our doubts are due to limitations destined to be abolished, and the world is really an embodiment of love and wisdom, however dark it may appear to our faculties”?
Metafizik sorular alanında başıboş kalan akıl, tarihin gösterdiği gibi, bizi hem dogmatik tanrı kanıtlarına, hem de atheist sonuçlara, tanrının yadsınmasına götürmüştür; hem insanın özgür bir varlık olduğuna, hem de determinizme (Kant buna, fatalizm der) aynı rahatlıkla ulaşmıştır.
("I am an atheist stili thank God!")
Yaşlanıp da ölüm korkusu arttıkça, dinsizler de dine yönelirlermiş
sözde. Oysa, bende böyle bir şey olmadı. Ada Kizou'ya
göre, Luis Bufiuel yaşlılığında, "hala tanrıtanımazırn
Tanrıya şükür!" ("I am an atheist stili thank God!") demiş.