..daima iştahlı ve aç gururunu doyurmak için başkalarının mutavaatına muhtaçtır, başkalarının küçüklüğünden kendi azametine gıda alır; bunsuz duramaz, bunsuz yapamaz, bunsuz yaşayamaz, işinde, sokakta, evinde, başka bir insanın kendi gururu karşısındaki rükûunu daima görmeğe o kadar alışmıştır ki bu madûnlardan birinin eksilişi onu çok rahatsız eder.