Canlar canını buldum bu canım yağma olsun
Assı ziyandan geçtim dükkanım yağma olsun
Ben benliğimden geçtim gözüm hicabın açtım
Dost vaslına eriştim gümanım yağma olsun
Varlık çün sefer kıldı dost andan bize geldi
Viran gönül nur doldu cihanım yağma olsun
Yunus ne hoş demişsin bal u şeker yemişsin
Ballar balını buldum kovanım yağma olsun
Özellikle bu kıta muazzam bir güzellik ve derinlik arz eder. Hele ki üçüncü misra, hepsinin özeti değerinde arz Orada diğerlerinin şahı gibi durur. Önce ilk iki mısraya bakalım: "Bu hayret verici bağda yani dünyada, yerden di kensiz bir gül biter mi? Ne diye ağlıyorsun? Elbette gül dediğin dikenli olur. Elbette gülü gayrılar koklar." Osman Nevres'in dediği gibi: Gül yağını eller sürünür, çatlasa bül- bül. Yani bu durumdan şikâyet etmemelidir âşık, işin tabiatı budur. Aşık olan bir menfaat beklemez. Onun hissesine bir saadet düşmez; esas işi aşkın ızdırabını çekmektir. Gelelim dikkat çekici üçüncü mısraya: Ne gam dünya rakib olsa seninle yâr iken dildar. "Dildarın sana yår ise bütün dünya rakibin olsa ne çıkar? Sen onun sevgisini kazandık- tan sonra bütün dünya karşına geçse aldırmazsın. Dert etmemelisin." Ballar balını buldum kovanım yağma olsun, derken Koca Yunus bunu kastetmiyor muydu sizce? Ona dhakavuştuktan sonra hiçbir şeyin önemi yok. O razı olmuşsa her şey, herkes razı olmuş demektir.