Gelelim sana, hiç bu kadar susmak istememiştim... Bizim mevzular belliydi de, kafamız karışıktı işte biraz. “Kendi düşmanına kıyamadığında, dostuna hainlik üzerine konuşmaktan da caymalı insan.” demişti Sara hatun. Yani insan ki; omuz omuza yürür, uzun uzadıya böyle yollarda yan yana akar, süzülür ve gider ya hani.
Demem o ki, oğlum Mehmet, “Aynı
İsimsiz.
E-book olarak okumak İsterseniz.
drive.google.com/file/d/1upa9t7o...
Her son yeni bir başlangıca gebedir. Bitmek; kimine göre bir son, başkasına göre yeniden doğuştur. Her şeyin sonu olduğu gibi bununda bir sonu vardır. Geç olsa da öğrendim artık. Şimdi baktığımda geride ne bırakabiliyorum ve siz
Duman Hanım
İyi günler. #90249311öykü etkinliği kapsamında ismini vermek istemeyen genç bir arkadaşın DUMAN'lı bir öyküsünü paylaşıyorum sizinle. Umarım yorumlarınızı esirgemezsiniz. İyi okumalar.
"Çok olmamıştı gün batalı.
Soğuk olurdu o kış akşamları.
Yedi yaşıma yeni girdiğim zamanlardı.
Benim hikayem o zamanlar
Kaybolmanın tek iyi yanı yeniden paylaşabilmeyi mümkün kılmasıdır.
Şu sıralar ;
Ellerimle ruhumda açtığım yaraları düşündükçe nefes alamaz hale geliyorum. Bunca zaman kendime yaptığım kötülükleri göremeyecek kadar şuurumu yitirmişim meğerse.Biliyorum çok zavallıca ama Onun sevgisini dilenmenin bir yolu olarak ağızının içine baktım. Gururumu ayaklar altına alarak kendimi küçük düşürme pahasına bunu yaptım. Belki
Kitap anıları
Kitapları yarıda bırakma huyum yoktur. Ne kadar zorlansam da bir esere bu saygısızlığı yapmak istemem. Ama Kazuo Ishiguro'nun 
Günden Kalanlar kitabı böyle olmadı benim için. Sanırım eylül-ekim gibiydi ilk elime aldığımda. Sonbaharın boşluğuyla ve hüzünbaz neşesiyle "bir şey olsun" dediğim günlerdi. Daha mı neşeliydim sanki? Belki daha