-İnsan önem vermediği şeyleri unutur koçum. Bilecen bunu.
-Hiç de bile... Kitaplarım en çok önem verdiğim eşyalarımdır benim...
Sayfa 95 - April YayınlarıKitabı okudu
Sahi, gitti mi?
Hayır döndü. Eski yerine… Ait olduğu yere mi?
Bilmem. Keşke insan nereye ait olduğunu kestirebilse…
Oysa biliyorum ki “Çanakkaleli Melahat” size, “ Kınar Hanımın Dehlizleri” bana ait, artık… Erklerin de aralarında bölüşecekleri bir iki dize vardır, mutlaka. Askerler tabiatta hâlâ tramvaydan Sirkeci’de mi inerler” ya da “Biz
Etrafın seni sıktığı zaman kitap oku. Ben şimdiye kadar her şeyden çok kitaplarımı severdim. Bundan sonra her şeyden çok seni seveceğim ve kitapları beraber seveceğiz. İnsan muhittin bayağı, manasız, soğuk tesirlerinden kurtulmak istediği zaman yalnız okumak fayda verir. Bana en felaketli günlerimde kitaplarım arkadaş olmuştu fakat bu yetmiyor.... Sen benim yarım kalan tarafımı ikmal edeceksin...
Sayfa 19Kitabı okudu
Benim servetim kitaplarım diyordu o.
Kitaplarım, yani hayatım.
Benim servetim kitaplarım diyordu o. Kitaplarım, yani hayatım...
Sayfa 47Kitabı okudu
Kitaplarım (benim varlığımdan habersiz)
Şu yüzüm gibi tıpkı,
benden bir parça
