Okumak, ama nasıl?
“Okurken bir başka kimse bizim için düşünür: Biz sadece onun zihin sürecini takip etmekle yetiniriz” (s.61).
Gerçekten de öyle mi? Biz kitap okurken 
Arthur Schopenhauer’ın dediği gibi sadece yazarının zihin sürecini takip eden pasif süjeler miyiz? Eğer öyleyse “niçin okuyoruz ve okumak bize ne kazandırıyor?” Bir kitaptaki yazarın düşünceleri karşısında pasif
"Tek kelime yeter.Ama ya insan o kelimeyi bulamazsa?"
Destek Yayınları 20.BaskıKitabı okudu
#23.03.1960
"Zaman imanı kurtarmak zamanıdır"
"Birkaç adamın imanını kurtarmak için cehenneme girmeye hazirim." gibi müthiş bir fedakarlık ve "Bir adamın imanını kurtarmak, on adamı veli yapmaktan daha sevablı bir hizmettir" vecizelerini düstur edinip ömrünü iman hakikatleri için adayan Üstad Bediüzzaman Said Nursi hazretlerinin vefat sene-i devriyesinde rahmetle inşallah.
(Allah ondan ebeden razı olsun cenneti firdevsine kabul buyursun🤲)
Her an uyanabilirim ve bilirim bunu; ama istemem: Okuma, özgür bir düştür.
"Başkalarının gözleri, bizim zindanlarımız; başkalarının düşünceleri, bizim kafesimiz."
Destek Yayınları 20.BaskıKitabı okudu
