Mektup
güneş açık bir şarkıdır aklımda
sen de yanımdasındır ama
uzaklarda
belki her şey uzakta
belki yerden ve gökten
belki senden ve benden
belki ikimiz birlikte olmaktan
yalnızlık ne zordur ne de ayıptır
sen gene de bunu aşk mektubu bil
ama bil ki biziz bu uzaklığı yapan
Sayfa 505
"Kendini kandırma, artık o sen değilsin. Olmak istemediğin sensin. Onu sev."
"Diyorum, bir çok kişilik tek insana."
Hayatında bir yığın hülyadan başka ne vardı; yarın sabah, sen de bir hayal olmayacak mısın?..
Sayfa 125
Sen hazânı bilmeyen bir baharsın, bil de git
Aglayan yüreğime bir defacık gül de git
Beni Güzel Hatırla
Beni güzel hatırla!
bunlar son satırlar...
farzet ki, bir rüzgârdım, esip geçtim hayatından
ya da bir yağmur sel oldum sokağında
sonra toprak çekti suyu...
kaybolup gittim, belki de bir rüya idim senin için.
uyandın ve ben bittim...
Artık geçmişteki olayların oyuncusu değil izleyicisisin. Kabullenmelisin, geçmişte böyle şeyler oldu, keşke olmasaydı ama oldu. Kabullenmen ve onu içeri alman, ona elveda demek için ilk adım. Kabullenmediğin bir şey kapıda bekleyecek, sen devamlı onunla zihinsel savaşa devam edeceksin.
Özledim
Sesini
Gözlerini
Saçlarını (onlarla oynarken seni izlemeyi)
Gülmelerini
Konuşmanı (konuşurken durup durup düşünmelerini)
Ellerini (iki avucunun arasında ısınan elimi)
Kokunu
Gamzeni (çok güldüğünde çıkardı)
Bir gün gelir de unuturmuş insan,
En sevdiği hatıraları bile.
Bari sen her gece yorgun sesiyle,
Saat on ikiyi vurduğu zaman.
