İmam, anlaşılan, daima kitap okuyan, kendini ilme vermiş bir adamdı. Adamcağız bizim geleceğimizi haber alınca, köyden kaçmıştı. Çünkü, İngilizlerin, haber alırlarsa fenalık yapacaklarından korkuyordu. Kadın, derinin altından, General Wilson’un milliyetçilere yardım edenlere ölüm cezası vereceğini bildiren ilânı çıkardı. Kadın korku nedir bilmiyordu. Birkaç defa geldi. Alnıma su sürerken yüzümü de öpüyordu. Ben de:
— Nineciğim, nineciğim, diye çocukluk günlerimdeki gibi onun boynuna sarılıyordum.
Ölümü göze almış bir kişi birkaç söze kanar mı?
Sayfa 529Kitabı okudu
Gardiyan hüzün uğramıştı. Mutlulukla görüş bitti demeye gelmişti belli ki.
Sessizleşirdi dünya. Doğrulurdu yattığı kaldırımdan. Ellerinin arasına hapsederdi yüzünü. Bir boşluk gelirdi o anlarda. Düşünce boşluğuydu. Gardiyan hüzün uğramıştı. Mutlulukla görüş bitti demeye gelmişti belli ki. İşte o an hayattan dışarı çıkma vaktiydi. Bir çizgi vardı sanki ve o çizgiyi çoktan geçmişti. Bir şeyler mırıldandı o anlarda. Albert Camus’un birkaç satırıydı bunlar: ‘’Şimdi kalıntılar arasında dolaşıyorum. Kuralsızım, tereddütler içindeyim, yalnızım ve bunu kabullenerek, tek oluşuma ve kusurlarıma boyun eğdim. Tüm yaşamımı bir nevi yalan içinde yaşadıktan sonra, bir doğru yaratmak zorundayım.’’ Güzel demişti. Doğru vaktiydi. Düşündü, dışarısına gitmek lazımdı yaşamın. Zamana bırakmalıydı belki de. Yine sevdiği bir şarkının iki dizesini hatırlar, mutlu olurdu belki. Kim bilir?
Hayattan dışarı çıkma vakti
Ahsen Tuğçe Saçtı
Sis dergi
Psikolojinin 1970'lerde baskın olan sıçan ve güvercin temelli davranışçı paradigmalardan daha ileriye gitmesi gibi, karşılaştırılmalı sinirbilim yaklaşımı beynin işlevini ve evrimini anlamak için birkaç seçilmiş türe öncelik gösterilmesini önlemeye...
Sayfa 49 - Alfa BilimKitabı okudu
İnsanın Fabrika Ayarları (^^)
Farklı zamanlarda okuduğum ve gerçekten farkındalık kazandığım bir üçleme...
İFA: İnsanın Fabrika Ayarları - 1. Kitap
İFA: İnsanın Fabrika Ayarları 2. Kitap
İFA: İnsanın Fabrika Ayarları 3. Kitap
Böyle kişisel gelişim kitabı olarak düşünmeyin diye bu incelemeyi yazma ihtiyacı duydum. Çünkü yazarımız 
Sinan Canan' ın böyle bir kaygısı yok!
( Herhangi bir sponsorluk almadım :^)
Birinci kitap homo sapiensleri yani bizleri, bizim
Hayatımın en mutlu anıymış, bilmiyordum. Bilseydim bu mutluluğu koruyabilir, her şey de bambaşka gelişebilir miydi? Evet, bunun hayatımın en mutlu anı olduğunu anlayabilseydim, asla kaçırmazdım o mutluluğu. Derin bir huzurla her yerimi saran o harika altın an ,belki birkaç saniye sürmüştü, ama mutluluk bana saatlerce, yıllarca gibi gelmişti..
“Kaç kere avuçlarımda mahsur kaldım.
Birkaç kış geçti Pollyanna
Ben hep mahzun kaldım.”
Sayfa 48Kitabı okudu
Goethe
"İnsan her gün bir parça müzik dinlemeli, iyi bir şiir okumalı, güzel bir tablo görmeli ve mümkünse birkaç mantıklı cümle söylemeli."
"Bütün gece koynunda yatmaktan vazgeçtim, baş başa kalabileceğim birkaç dakikaya bile razıydım.."
Sayfa 92Kitabı okudu
"Zaman izin verse ve birkaç ânı durdurabilsem bütün ömür kesintisiz mutlu olabilirim belki."
Sayfa 22
Birkaç dakika önce mutluydum, ölüme mahkum olduğumu unutmuştum. Derken hatırladım, çok korktum.
Çanak çömlek deyip geçme :)
Çömlekçiliğin icadı :
İnsanlar hayatlarında ilk kez su geçirmeyen, istenilen her biçimde kaplara sahip oldular. Yiyecekleri kaynatma, pişirme ya da buğulama gibi yeni bir olanağa kavuşunca, daha önce yararlanmaları güç olan pek çok besin kaynağından yararlanmaya başladılar: Bir ateşin üzerinde pişirildiğinde yanan ya da suyunu kaybeden yapraklı
sebzelerden; artık kolayca kabukları açılabilen kabuklu deniz hayvanlarından; şimdi artık suya yatırılarak acısı çıkartılan meşe palamutu ve atkestanesi gibi zehirli ya da acı ama besleyici yiyeceklerden yararlanıyorlardı. Kaynatılmış yumuşak yiyeceklerle küçük çocuklar beslenebilirdi, bu da çocukların daha erken sütten kesilmesine ve annelerinin daha kısa aralıklarla çocuk doğurmasına olanak veriyordu. Okuma yazması olmayan toplum- larda bilgi deposu olan, dişsiz yaşlıların beslenmesi ve daha uzun yaşaması mümkündü. Çömlekçiliğin bütün bu önemli sonuçları bir nüfus patlamasını tetikledi, Japonya'nın nüfusu birkaç binden çeyrek milyona çıktı.
Bir intihar mıydı bu? Belki. Ama bir cinayet de olabilirdi.
Çünkü bahçeler katillerin geçmesine elverişliydi… gerçek hiçbir zaman ortaya çıkmadı. Sonuç olarak birkaç tarihçi dışında meselenin kimse için bir önemi de yoktu.
Sayfa 19Kitabı okuyor
