Enkaz
Karanlığın dizginsiz kuvveti önce zamanı yok etti. Bir dakika bir aya ya da yıla dönüşmüştü, daha öteye gidilmiyordu. Bu kez zamanla birlikte mekan da ortadan kalkmıştı. Birkaç metre kare sonsuz bir boşluğa dönüştü. Zaman ve mekanla birlikte insan iradesi ve varlığı da yok olurdu ama korkum yok olmak değildi… Korkum var olmamaktı. İnsanlığı bu korkunun içerisine sığdırabilecek fikirlere ve düşlere kapılıyordum. Belki de gerçekten en büyük korkumuz buydu; Var olmamak.
Bir kitap bittikten sonra kitaplığın karşısına geçip yeni kitap seçme durumu, o birkaç dakika kitapları karıştırma, burna gelen kitap kokusu, anlık kararsızlık... Yaşamayan bilmez.
Puslu Kıtalar Atlası-İ. ANAR (Seyircisi misin hayatın yoksa kahramanı mı?!)
Ve bitti...
Bir an hiç bitmeyecek sandım!
Öyle güzel iç içe hikayeler vardı ki her an bir başkasının içine düşebilirim diye düşündüm ama olmadı! Kayıp gitti ellerimden 
Puslu Kıtalar Atlası...
Çok kitap inceledim bu uygulamada. Ama itiraf ediyorum en çok bu incelemeyi kafamda kurmakta zorlandım. Postmodernizm, iç içe anlatım, üst kurmaca...
Ne çok hikayeye
Önyargı ve Psikoloji ( Bir Önceki Yazıya EK )
Önyargı sorunu. Kimsenin ciddiye almadığı ama toplumu ciddi anlamda etkileyen bir sorun. İnsanlarda sürekli fark ettiniz mi bilmem bu yaklaşım var. Doğulu ise şöyledir, İzmirli ise böyledir, o köyden adam mı çıkar, bu adamda şu özellik var düzelmez, kısa boyludan korkacaksın, şu meslekten kimse ile evlenme sakın aldatır, Kadın çok kazanırsa
