unutmam demiştin unutursun mihribanımmmm
MİHRİBAN TÜRKÜSÜNÜN ÖYKÜSÜ
1960 yılında yaşadığı ölümsüz aşkı kelimelerle ebedi kılan Abdurrahim Karakoç’un gerçek adını gizleyip, Mihriban diye seslendiği o güzel Anadolu kızının hikâyesi bu...
Köyde düğün olacaktır, civardan misafirler gelmeye başlamıştır. Genç Abdurrahim köyünde bir genç kız görür, ailesiyle komşunun düğününe gelen misafir
Ben nice çirkinlikler gördüm, bilemezsin. Bir kardeşim ölmüştü küçükken. Aramızda birkaç yaş vardı. Minicik vücudunun bir tahta kutuya konduğunu gördüm. Sonra toprakta yeni
açılmış bir çukura gömdüler o kutuyu. Bir yığın sorularla doldu küçük başım. Çocuk ruhumun derinlerinde bir isyan filizlendi. Ölümün çirkinliğini ilk anladığım gündü o. İrademiz dışında geldiğimiz bir dünyadan böyle apansız gidivermenin ne kadar gülünç oldugunu düşündüm bir zaman.
Çocukların yüzüne bile bakamamak..
Burada tanıdığım Filistinli bir arkadaşım vardı. O kadar gönlü geniş bir insandı ki şaşırıyordum öyle bir zulmün içinde yaşayıp hala bu kadar mihriban olmasına, sevgi dolu olmasına. Konuştuğumuzda her sözünün arkasından dua ederdi.
Şimdi böyle acı haberler aldığımda aklıma geliyor hep. Nerede, nasıl, yaşıyor mu? O kadar merak ediyorum ki. Ve daha onun gibi binlercesi var orada yaşam mücadelesi veren.
Yüreklerin ortasına oturmuş çaresiz bir acı😢
Mihriban - Unutmak Kolay mı Deme (Abdurrahim Karakoç) Türkü Hikâyesi
Mihriban kelime anlamı: Şefkatli, merhametli, muhabbetli, güler yüzlü, yumuşak huylu.
Abdurrahim Karakoç; "Beni şiirlerimden takip edin." Der her daim, gerçekten şiirleri okuyunca şiirden çok mektup oldukları anlaşılıyor. Hikâyemize geçecek olursak, 1960 yılınca yaşadığı ölümsüz aşkı kelimelerle ebedi kılan Abdurrahim Karakoç'un gerçek
Mihriban
Mihriban Türküsünün Öyküsü
1960 yılında yaşadığı ölümsüz aşkı kelimelerle ebedi kılan Abdurrahim Karakoç’un gerçek adını gizleyip, Mihriban diye seslendiği o güzel Anadolu kızının hikâyesi bu…
Köyde düğün olacaktır, civardan misafirler gelmeye başlar. Genç Abdurrahim köyünde genç bir kız görür, gördüğü kız ailesiyle komşunun düğününe gelen misafir
Yuh pes diyelim cahilliğinize
... On iki yaşındaki kızcağız on beş yaşındayken dünyaya çocuk getirdi. Ancak ondan sonra kaç defa hamile kaldıysa da çocuğunu rahminde barındıramayıp düşürdü. Hekimler işin aslını incelemediklerinden hanımın rahminde tedavisi ve düzeltilmesi imkânsız bir sorun olduğuna karar vererek vazgeçtiler. İş ebelere kaldı. Onlar sargılarla falanlarla Mihriban Hanım'ı düşürtmeyip koruyabildilerse de biçare annesi bu kızı doğurduktan sonra lohusa yatağındayken şehit olarak vefat etti. Mevla rahmet eylesin! Böyle şeyler olağandır! Başka ne diyelim?
Sayfa 4Kitabı okudu
