Şuan gerçekten iyi hissetmiyorum. İçimdeki burukluğun sebebini bilmiyorum. Bir yanım etrafı dağıtmak isterken diğer yanım sadece bağıra bağıra ağlamak. Beterin beteri var dediklerinde çok haklılar. Beter gecenin daha beter gecesi varmış. Ne hissettiğimi bilmiyorum, ne istediğimi bilmiyorum hayatım boyunca arada kalmışlığı ensemde hissettim hep. Ne beyaz kadar temiz ne siyah kadar kirliyim. Grinin en masum hali olur mu? İnan bana kime nasıl davranacağımı ya da ne diceğimi bilmiyorum. Şuan düşmanım bile olsa yanımda otur yanıma iki dakika ağlıyayım yanında diyebilirim, Şu arafımı yerin dibine gömmek istiyorum. Bence boşuna artık bu yalvarış. Ben yerimde debelendiğimle kaldım, her seferinde canımdan can gidişiyle kutladım kaybettiğim herşeyi...
·
Puan vermedi
KONUSU
Auburn, hayatta değer verdiği çoğu şeyi kaybetmiştir ve hayatını yeniden kurma mücadelesi içindedir. Ve iş bulmak için gittiği bir stüdyoda ressam Owen ile tanışır. Owen ise sanatını yabancı insanların itiraflarından ilham alarak yapan, özgüvenli ve Auburn’u önceden görüp etkilenen, tekrar karşısına çıktığında da hemen işe alan birisi.. Tanıştıkları andan itibaren aralarında farklı bir bağ oluşan ama ikisininde bazı sırları olan ikilii..
YORUMUM
Önce erkek karakter aşııkk
O’nu hatırlatan
Kitabı bitirdikten sonra dedim ki keşke öncesinde hiç yorum görmemiş olsaydım veya arka kapağını bile okumamış olsaydım diye düşündüm çünkü bunlar başka beklentilerle başlamamı sağladı ama malesef bu beklentim karşılanmadı..
Baştaki bölümde Auburn’un gençliğinden birini görüyoruz kısacık ve onu o kadar sevdim kiii, ve böyle minicik bir an okuduk yani asla bu sevgimin sebebini anlayamıyorum ahahah
Owen’ı da es geçemem tabi ki, özgüvenli oluşunu çok sevdim, zaten genelde ben öyle karakterlere direk ısınırım ve Owen da onlardan birisi oldu
Auburn’u da sevdim ama çok bağ kuramadım onunla nedense ve Owen ile olan ilişkileri de tatlı olmasına rağmen o gerçekliği bana geçmedi ve “goodreads yılın en iyi aşk romanı” lafı abartı gibi hissettirdi malasef
Colleen Hoover
"Aranızda İnsanlığın Kardeşliği diye harika bir anlayış olduğundan bahsettiniz fakat bu fikir bile gerçekten sizin yaşantınıza çok uzakmış gibi geliyor bana, yanılıyor muyum?"
Tutunamayanlar romanında intihar ederek yaşamına son veren Selim Işık, güncesinde şunları yazar:
Beni korkutan bu yaşama içgüdüsünü göğsümden söküp atabilsem, ben de çekinmeden, gururla, kişiliğimi sürdüreceğim. Fakat eve dönmek bile beni, ne pahasına olursa olsun yaşamak isteyen bir solucan yapıyor. İnsanların, güneşin ve hareketin olduğu yerde ölüm kavramına daha kolay dayanabiliyorum.
Eve dönünce, duvarlara, eşyaya sinmiş olan karanlık düşüncelerim üzerime saldırıyor: ölüme, evde katlanamıyorum. Meselenin derinine inince, beklediğini bulamazsan yıkılıyorsun. Bir silgi gibi tükendim ben. Başkalarının yaptıklarını silmeye çalıştım: mürekkeple yazmışlar oysa. Ben, kurşun kalem silgisiydim. Azaldığımla kaldım. Kuşkulu ve ürkektim. İnsanlara, ancak benim yanımda oldukları zaman güveniyordum. Benden ayrılınca beni yargılamaya başlayacaklarını ve tekrar bana döndüklerinde, artık eski sevgilerinin tükenmiş olacağını düşünerek korkuyordum. İnsanlara çok önem veriyordum aslında. Benim için ne düşünecekler diye içim titriyordu..
Tutunamayanlar
Oğuz Atay
Muhammed Hamidullah
“Fransız müzisyen Abdullah Gilles Gilbert’i (v. 1980’lere doğru) ilk defa, İstanbul’da üniversitede çalıştığım sırada tanıdım. O, turist olarak geldiği Türkiye’de zaman zaman Kur’ân’ın tilâvet edildiği toplantılara katılırdı. Okunan metnin bir şiir değil de düz yazı olduğunu öğrendiğinde öylesine heyecanlanıp etkilenmişti ki, sonunda Müslüman
Sayfa 62Kitabı okudu
Yanıma yaklaştı ürkek yüreğiyle bugün minnak bir yürek bana resmini uzattı;
-Öğretmenim bize bu resmin hikayesini anlatır mısınız? annem dediki öğretmeninin daha çok bilgilidir bu konuda dedi.
Ben resmi görünce istemsizce gözlerim doldu. Tabiki dedim anlatırım.
Bir müddet düşündükten sonra Ali ile Zeynep iki kardeşlermiş bunların anne ve babası da
GÖZ GÖZE GELMENİN ŞEREFİNE
Tesadüf mü bu?
Senle karşılaşmamız...
Bilemem anlayamam kaderin cilvesinden,
Ne hoştur oysa,
Hatıralarla, hayallerle cıvıtmak bu yaşta.
Mucize mi?
Bu kadar güzel olmamalı.