"tombul kız yüzüme dik dik bakıp, sonra omuzlarını büzdü. “fakat dedem, neyin iyi neyin kötü olduğuna pek aldırış etmiyordu. iyi ve kötü dediğin insanın temel niteliği düzeyinde var olan kavramlardır ve mülkiyetin ait olduğu yönün ne olduğundan farklı bir sorundur, derdi.”
“eh, haklı olabilir” dedim.
“bir de dedem, hiçbir otorite türüne inanmazdı. evet, gerçekten de bir süre sistem’e bağlı kalmıştı, ama bu bolca veri ve deney malzemesi ile büyük ölçekli simülasyon makinelerini rahatça kullanabilmek içindi. o yüzden, karmaşık karma işlemi sistemini tamamladıktan sonra, araştırmasını kendi kendine tek başına ilerletmenin çok daha rahat ve etkin olacağını söylüyordu. bir kez karma işlemi sistemine vakıf olunduktan sonra artık ekipmanlar gereksiz kalır, düşünce boyutunda ilerlemek mümkün olurmuş.”
" Hayâl kırıklığının kötü olduğu söylenir. Düşüncesizce varılmış bir önyargı. Hayâl kırıklığı yoluyla değilse hangi yolla keşfedebiliriz neler beklemiş, neler ummuş olduğumuzu? Bu keşifte değilse nerede yatar insanın kendini tanıması?
Hayal kırıklığı olmazsa insan kendisi hakkında aydınlığa kavuşur mu? Hayal kırıklıklarına, onlar olmasaydı hayatımız daha iyi olurdu diyerek, içimizi çekerek katlanmamalıyız. Onları biriktirmeli, bulmalı, toplamalıyız. (...)
Kim olduğunu gerçekten öğrenmek isteyen biri, hayâl kırıklıklarını durup dinlenmeden, tutkuyla biriktirmelidir ve hayâl kırıklığı doğuran deneyimleri biriktirmek bir hastalık gibi olmalıdır, hayatının her şeyi belirleyen hastalığı; çünkü öyle olursa, hayâl kırıklığının yakıcı, zararlı bir zehir olmadığını, bizi oluşturan gerçek çizgiler konusunda gözlerimizi açan serin, yatıştırıcı bir merhem olduğunu apaçık görebilir.
Sadece başkalarını ya da durumu ilgilendiren hayâl kırıklıklarıyla ilgilenmemelidir kişi. İnsan, hayâl kırıklığının, kendini kendisine götüren bir elkitabı olduğunu keşfederse, yaşadığı hayâl kırıklıklarını öğrenmeyi arzular: Cesaret eksikliği ve yetersiz samimiyet gibi, ya da insanın kendi duygularına, eylemlerine ve sözlerine çektiği korkunç derecede dar sınırlar gibi. Öyleyse kendimizden ne bekledik, ne umduk? Sınırlarımız olmadığını mı ya da olduğumuzdan bambaşka kişiler olduğumuzu mu? "
Sayfa 217Kitabı okudu
Kâbe'nin etrafında yedi kez dönmeniz gerekir, etrafında ailemle birlikte dua ederek yavaşça dönerken bu çok önemli ve çok kutsal anda popomda bir el hissettim. Daha önce bir erkek tarafından vücudumun o bölgesine (aslına bakarsanız hiçbir yerine) hiç dokunulmamıştı. Kaçamıyordum ve o cesarete sahip olsaydım bile dönüp beni avuçlayan adamla
Sayfa 67 - Epsilon YayınlarıKitabı okudu
