Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.12
İçimizdeki Şeytan, her insanın içinde barındırdığı ama dillendirmekten şiddetle kaçındığı bazı yönlerimizi bizlere akıcı bir psikolojik analiz ile çok açık bir şekilde gösteriyor.
Hayatta yaptığımız bazı seçimler bizi ön yargılı bir hale getirebilir ve ortaya kitapta bahsedilen şu anahtar cümle çıkar ‘’Ruhun ahenginin bozulması.’’
Kitap içerik olarak çok hızlı ve ilginç bir girişle başlıyor kendinizi birden olayın içinde buluyorsunuz. Yani kitap kahramanları tanıtarak değil olayla başlıyor bu etkende sürükleyiciliğini arttırıyor.Konu olarak,felsefe öğrencisi aynı zamanda postahane memuru olan Ömer'in arkadaşı Nihat ile birlikteyken İstanbul'da bir kıza aşık olması ile başlıyor. Ömer adını sonradan Macide olarak öğreneceğimiz olan bu kızla konuşmak için onun yanına gider. Fakat bu sırada Macide'nin yanında bir akrabasının olduğunu bile fark etmez. Yani o derece gözünü aşk bürümüştür. Sonradan Ömer ile Macide tanışırlar ve aralarında arkadaşlık başlar.
Bir yere kadar Ömer ile Macide'nin aşk hikayesini okuyacaksınız. Bu büyük bir aşktır. Özellikle Ömer açısından. Fakat Macide ile Ömer evlendikten sonra bu aşk devam etmekle birlikte Ömer ve Macide, Ömer'in çevresinin kurbanı olurlar.Ömer bu durumu içindeki şeytanın açığa çıkması olarak tarif edecektir Macide'ye.
Genel olarak Sabahattin Ali’nin insan ruhunu en iyi yorumladığı kitap olduğunu inanıyorum ve kitabın yazıldığı 1940 ve yakın dönemini anlatması açısından çok değerli bir roman olduğunu düşünüyorum.
Herkesin kendinden bir şey bulabileceğine inanıyorum.
Kierkegaard okumayı çok severim ama bu kitap, okuması gerçekten sabır isteyen cinstendi.
Kierkegaard bu kitapta umutsuzluk üzerine felsefi bir soruşturmaya giriyor. O yüzden genele hitap etmek yerine kendi alanına hitap edecek bir dil ve üslup kullanmayı tercih etmiş. Bu da metnin okunmasını biraz zorlaştırıyor. Aynı anlama gelen ve tekrar eden çok fazla cümleye rastlıyoruz.
Kitabın konusuna gelirsek, umutsuzluk üzerine daha önce böyle bir felsefi tahlil yapılmış mıdır bilmiyorum ancak hem felsefenin hem psikolojinin hem teolojinin kesişim kümesi bu masum kelime olabilir: Umutsuzluk. İnsanın ben olmayı istemesi, ben olamayışı, ben olmak istememesi, bir bene sahip olmayış, bir bene sahip oluş, olabilirliğin ve zorunluluğun umutsuzluğu, sonlunun ve sonsuzun kıskacında Tanrıya yaklaştıran bir ağrı...
Böyle düşünmemiştim dedirten tespitler elbette var ancak kitabın temelde bir Hristiyanlık savunusu olduğunu da gözden kaçırmamak gerekir. Özellikle günah ile ilgili kısımlarda Hristiyanlık anlatısı zirveye ulaşıyor.
Yine de okuması ilginç bir kitaptı.
Son olarak umutsuzlar için küçük bir alıntı:
"Bir bayılan olduğu zaman insanlar su, kolonya diye bağırırlar. Ama umutsuzluğa düşen biri için olanak, olanak diye haykırılır. Umutsuz kişi ancak olanakla kurtarılabilir. Bir olanak:Ve umutsuz kişimiz yeniden nefes alır, yeniden yaşamaya başlar, çünkü olanak olmadan nefes alınamaz diyebiliriz. Bazen insanların ustalığı, olanağı bulmak için yeterli olur! ama inanmak söz konusu olduğunda yalnızca bir ilâç vardır: Tanrı için her şey olanaklıdır."
Yaşadığımız coğrafyada kadın olmak nasıl bir kaderdir ki insan olmaktan önce acıyı, tecavüzü, cinayeti, istismarı, yarım kalmışlığı, erken büyümeyi, çabuk yaşlanmayı, susmayı ve hiçliği çağrıştırmaktadır. Kocanıza itiraz etmeden itaat ettiğiniz,çocuk doğurduğunuz, fikrinizi belirtemediğiniz ve hayal etmediğiniz sürece var olmanıza izin veren
Yaktı, bitirdi, tüketti beni. Olduğum yere zımbaladı. 5 öyküde oluşan bir kitap nasıl bu kadar sarsıcı, sahi, arı, duru olabilir?
Bu bizi anlatan kitapları okumak istemiyorum aslında. Üstünü örttüğümüz, konuşmak istemediğimiz tüm meseleleri nasıl böyle parmakla gösterip anlatabiliyorlar?
#241770769
Şu nedir mesela? Bütün hissettiklerimi bir başkası nasil bu kadar iyi anlatabilir?
Gerçekten şaşırıyorum. Saygı duyuyorum. Hani dili de güzel, edebi eser okuduğunu hissettiriyor insana.
Canından derdi olan okusun abi, ne diyim.
Alain de Botton'ı Aşk Üzerine kitabıyla tanımış ve çok sevmiştim. Bu, okuduğum ikinci kitabı ve kesinlikle pişman olmadım.
Botton bu kitapta çok güncel ve evrensel bir konudan bahsetmiş. Statü endişesi. Dediğim gibi güncel ve evrensel bir konu. Öyleydi, öyle ve öyle kalmaya devam edecek. Her insan hayatında az veya çok statü endişesini
Çöp kutusu nerede? Geçen sene okuduğum en kötü kitap.
Yazılış tarzı vasat…arkadaşıyla diyalogları, karakterin ergen tavırları. Hani cidden konu güzel, akademi! Ejderhalar! Düşmanlar! Sırlar! bayılırım ama anlatımı çok bayattı. Karakter gelişimi yok. Şu modda sözleri de vardı. “ Ah ben alışkınım herkes beni öldürmek istiyor… Ben diğerleri gibi değilim. Ben bir ölümcül silahım. Çelimsizim ama zekiyim. “Hep bu havalarda takılıyor. Bir zaman sonra of hadi bitsin artık moduna geldim. Özet:Bayat ve vasat bir hali var. Wattpad tarzı. Bu alıntılar sadece bazıları. Ne demek istediğimi tam olarak nasıl anlatırım bilmiyorum ama işte karakterlerin diyalogları böyleydi;
“Fedaiye ihtiyacım yok," diye çıkıştım Xaden'a. Bir kanat lideriyle bu şekilde konuşarak haddimi aşıyor muydum? Kesinlikle aşıyordum. Peki bu umurumda mıydı? Hiç değildi.
Kahretsin. Bu konuda ne hissedeceğimi bilmiyordum. Bu biraz kontrolcü ve haddini aşan bir hareketti ama aynı zamanda... tatlıydı da.
Rhiannon'ın gözleri irileşirken Liam başını iki yana salladı. "Ne?”
"Onunla konuşma şeklin," diye mırıldandı Rhiannon.
"Ne yapacak ki? Beni mi öldürecek?”
Not: Şu haldeki okurlardan da bıktım; “…Evet öyleydi ama bir de şu yönden bak… onları gözardı ederek okursak çok iyiydi…” Ne alaka? Neden bütün yorumlamayalım? Garip.
(Ekim 2023)
