Eski Türk medeniyetinden izler taşıyan önemli yerlerden biri de Issık Göl. Yolumuz üzerindeki Balasagun'a da uğrayacağız. Burası Yusuf Has Hacip'in doğduğu yer. Kutadgu Bilig'in yazarı. Balasagun'daki küçük müzede sergilenen yazıtlar var. Bunların birçoğu Uygur alfabesiyle yazılmış.
Balbalların hepsi aynı gibi ama detaylı bakınca hepsinin birbirinden farklı olduğunu görüyorum. Sanki ölen kişinin temsili resmini yapmışlar.
Balasagun'dan sonra dağlara doğru yükseliyoruz. Issık Göl'e varmak için hayli yolumuz var. Tanrı Dağlarının eteklerine doğru yükseliyoruz ve Cengiz Aytmatov'un romanlarına, hikayelerine konu ettiği, ilham aldığı Issık Göl'e gidiyoruz.
Göl kıyısındaki ilk yerleşim biriminde dikkatimi çeken ilk şey, isli balık. Bu kültürü biliyorum, Don Kazaklarından bu coğrafyaya yayılan bir kültür. Balığı oldum olası severim. Denemek istiyorum ve alıyorum bir tane isli balık. Derisi kabuk gibi soyuluyor ve balığın eti ortaya çıkıyor. Parça parça koparıp yiyorum, çok da lezzetli, Allah'tan yol arkadaşlarımdan kimse istemiyor, sadece bir kişiye ikram ediyorum. Balığın lezzetini bilmedikleri için tuhaf tuhaf bakıyorlar.
Sayfa 24
Meşaleyi Sese Yönelt!
Çukur
Modern Kore edebiyatından Çukur!
Biraz farklı kültürlerin edebiyatını tanımak hevesiyle önce Japon edebiyatına sardım. Haruki Murakami, Osamu Daza falan derken oradan Arap edebiyatına atladım. Necip Mahfuz, Nizâr Kabbani filan... Sıra geldi Kore edebiyatına. Aradığımı buldum mu, tartışılır.
Adının hiç de önemli olmadığı bu çekik gözlü
Annem İçin
Öldükten beş gün sonra geldin rüyama. Babaeski’deki eski evin oradasın. Hayır gelin çıktığın ev değil, diğeri. Biz çocukken her yazları kardeşlerinle, kuzenlerimle bir araya geldiğimiz eski mezarlığın oradaki ev. Evin bahçesine çiçekler ekilmiş. 20 li yaşlarındasın. Sanırım hiç evlenmemişsin. Bahçedeki çiçekleri suluyorsun. Çok mutlusun. O kadar
Artık içgüdüsel seslerimize dokunmaya başlayabiliriz. İlk adım bu sesi dinlemek için duyusal algıyı kullanmayı öğrenmek. Bu yolculuğun en faydalı özniteliği yumuşaklık yani nezaket. İçgüdüsel benle temas kurmak meşakkatli bir hüner. Dolayısıyla asla zorlayıcı olmayın. Sabırlı olun, yavaş yavaş ele alın. Herhangi bir anda bunaldığınızı hissederseniz, aşırı yüklenmişsiniz demektir. Bir dahaki sefere aynı dönemece geldiğinizde daha yavaş olun. Daha yavaş giderek hedefe daha hızlı ulaşacağınız bir yer burası. Bazen duyusal algı çok yavaş ortaya çıkarken, bazen de onu çok hızlı bir kavrayışla bir anda yakalarsınız ve olayın bütünü anında netleşiverir. Yapabilece- ğiniz en iyi şey açık ve meraklı bir tutumla hareket etmek. Meydana gelmekte olanı yorumlamaya, analiz etmeye ya da açıklamaya çalışmayın; sadece deneyimleyip farkına varın. Söz konusu meseleyle ilgili anıları, duyguları, sezgileri ya da başka bir şeyleri taramak da gereksiz. Kendiliğinden gelmeleri iyi olur ama onları yorum yapmadan ya da duygusal bağlılık oluşturmadan gözlemlemek daha bile önemli. "Onları geldik- leri gibi kabul etmek" duyusal algınızın dilini. öğrenmenizin en iyi yolu. Bilgi size sözcükler, resimler, sezgiler ve duygular biçiminde gelebilir ancak hangi biçimde gelirse gelsin, bir diğer duyumsamalar katmanının kendisine eşlik edecek olmasıdır. Bu katmandaki duyumsamalar, siz dikkatinizi fazlasıyla örtük bir düzeye yönlendirmeyi öğrenene kadar muğlak kalabilirler. Duyusal aracılığıyla kendinizi tanımayı öğrenmeniz trav- mayı iyileştirmeye dair atacağınız ilk adım olacaktır.
Twitter aracılığıyla, Türk medyasından yakınıyorum. Otuzdan fazla sivil ölmüş, bunu nasıl haber yapmazlar? Nasıl olur bu? Türk askeri ölünce hemen şehit haberi yapılıyor, onlarca Kürt köylüsünün öldürülmüş olmasının hiç mi haber değeri yok gerçekten?
Tam bu sırada, twitter hesabıma özel bir mesaj geliyor. Önemli bir Türk televizyon kanalında çalışan bir gazeteci arkadaşımdan. Şöyle yazıyor:
"Canım. Bütün sabah olayı en azından kısa haber yapmak için direndik. Fakat Ankara hayır dedi! İşte burası bizim nefes aldığımız yer. Çok üzgünüm."
Sayfa 29 - İletişimKitabı yarım bıraktı
"Ah gelecek neyse uzak da odur! Belirtmekte olan bütünüyle önemli bir şey gözlerimizin önüne gelir, gözlerimiz gibi duygularımız da onun içine karışmak ister ve biz, ah, tüm varlığımızla kendimizi ona vermeyi, büyük ve muhteşem tek bir duygunun tüm hazzıyla dolmayı özleriz. - Ah, oraya vardğımızdaysa, orası şimdi burası olmuşsa, her şey her zamanki haline bürünür, zavallılığımızın ve sınırlılığımızın içinde kalakalırız, ruhumuzsa kaçırdığımız huzura özlem duyar."
Sayfa 26Kitabı okudu
