Bazı insan küsmez, tanımazlıktan gelmez, tanışmadan önceki mesafeye varır, buz gibi bir nezaket.
Anneler ve Kudüsler
Tûr Dağı'nı yaşa
Ki bilesin nerde Kudüs
Ben Kudüs'ü kol saati gibi taşıyorum Ayarlanmadan Kudüs'e
Boşuna vakit geçirirsin
Buz tutar
Gözün görmez olur
Gel
Anne ol
Çünkü anne
Bir çocuktan bir Kudüs yapar
Adam baba olunca
İçinde bir Kudüs canlanır
Yürü kardeşim
Ayaklarına bir Kudüs gücü gelsin.
Sayfa 9 - Nuri PakdilKitabı okudu
Bira bardağına bakarken aklıma Edip Cansever'in şiiri geldi. "Bir bira içmek istiyordu kaç gündür / Masaya biranın dökülüşünü koydu." Masa da masaymış dedim, güldüm. Hâlâ gülebiliyor olmama şaştım, bir de buna güldüm. Sonra güneş battı, gece indi, hava buz gibi oldu, ellerim ayaklarım dondu, inatla dışarda oturmayı sürdürdüm. Gece göğü dupduruydu, görüntü çok keskindi. Boğaz'ın karşı kıyılarının ışıklarına bakarken bir zamanlar Şebnem için yazmaya başladığım şarkıyı anımsadım. Önce kolay sanmıştım aşkı, sonra anladım ki çetin cevizmiş. Bitirebilseydim adını çetin ceviz koyacaktım. Işıklara bakarken, ansızın çetin ceviz olanın aşk değil, yaşamın kendisi olduğunu anladım. İlk yanlışı ne zaman ve nasıl yaptığımı bulmaya çalıştım. Kendime en büyük yanlışım Şebnem'i sevmek miydi diye sordum. Buna ne evet diyebildim ne hayır. Yaşamımı Şebnem'den önce ve Şebnem'den sonra diye ikiye ayırıp gözden geçirdim. En büyük yanlışımın, beni felakete sürükleyen şeyin Şebnem olduğuna kendimi inandırmak istedim. Çünkü delice âşıktım karıma ve aşk bütün hataları bağışlatır.
Sayfa 499 - Can YayınlarıKitabı okuyor
onları insani bir biçimde değil de buz gibi terk etmek gerektiğini anladım; öylesi daha merhametliydi.
çelişki, sürüncemedir.
Çelişki seni öldürür. Çelişki işkencedir. Çelişki buz tutmuş bir göldür. Çelişki buz tutmuş gölün çatladığı andır. Çelişki, göldeki çatlağa saplanıp donmaya başlamandır. Çelişki, yardım istemek için açtığın ağzına dolan sudur.
Ruhuna ben bulaştım. Artık kurtulamazsın...
Sayfa 255
Ruhunu karanlıktan kurtarmak için ihtiyacın olan hazine, belki de minik bir deniz kabuğunun içinde saklıdır. Belki de o deniz kabuğunun içinden gelen uğultu kabinin de anahtarı olur. Bir gün bakarsın ki o anahtar bütün ruhuna ışık saçmayı başarmış!
Sayfa 249
Herşey bir başka. Bizzat kendimi başka biri olarak hissediyorum. Bana karşı olan bu düşünceleri ben bunaltabildiğime göre, bu düşünceler de bir başkasının oluyor o zaman.
Herşey bir ağırlık, yük. Hala ezilip tuz buz olmuş değilim ha? Beni ezmeyen kim mi?
Sayfa 32Kitabı okuyor
“Hani bir evre vardır ya, toparlanmaya çalıştıkça diğer taraftan dökülür, sıkı sıkıya tuttuğun şey elinde tuz buz olur,...”