Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.7
Kafka Tamura 15. Yaş gününde evden kaçarak yeni bir hayatı yaşamaya karar verir. Zaten onu evine bağlayan hiçbir şey yoktur. Annesi ve ablası 4 yaşındayken onu terk etmiş, babası ise Tamura’yı görmezden gelmektedir ki 15 yaşında dünyanın en sert delikanlısı olmaya karar vermiştir. Bu kararında Karga adlı delikanlının da etkisi vardır tabi. Evi
Belki Spoiler !
Neferet’in, Kalona’yı ruhlar alemine Zoey’i öldürmeye göndermesi ile başlıyoruz romanımıza.
Diğer yandan da Stevie için bir baskı söz konusu. Kırmızıların yüksek rahibesiydi ama Zoey artık yok diyerek genel itibariyle onu istiyorlardı.
Öte yandan Stevie ve Rephaim de damgalandıkları için birbirlerini hissediyorlar ve birlikte
Astronomi ve fizik adına en ufak şey bilmiyorsanız sizin için çok yararlı olacak bir kitap. Yazar konuya olabilecek en basit şekilde başlamış ve zorluk derecesini kademe kademe arttırmış. Eğer konu hakkında bilginiz varsa dahi okumanızı tavsiye ederim.Sonlara doğru akıl almaz teoriler ve çözülmemiş problemler işin içine giriyor.
--SPOİLER--
Kitap hakkında beğenmediğim nokta anlatım şekli. Kitap boyunca yazar hep sizinle konuşuyor ve özellikle ilk sayfalarda "... yapıyorsunuz, ...ediyorsunuz, ..geliyorsunuz, ..gidiyorsunuz" şeklindeki cümleler çok can sıkıcı olabiliyor. Dediğim gibi, bilen biri için kitabın ilk üçte biri çok sıkıcı gelebilir. Direndim okudum ve pişman değilim. Benim fikrim, yazar o tropik adayı, vazoları, halanızı işin içine katmasa daha iyi olurdu. Bu ayrıntılar sırf bilimsel bir kitaba roman havası vermek ve "ben her yaştan ve seviyeden insana uygunum" klişesini bangır bangır bağırmak için zorlama bir şekilde eklenmiş.
Her şeye rağmen bu kitabı okumanın insana bilimsel anlamda bir şeyler kattığını düşünüyorum.
Sil Baştan - Ken Grimwood
Sayfa sayısı:370
Tür: Roman, Bilim Kurgu, Fantazi, Spekülatif kurgu
Ödül: World Fantasy Award - Novel
*************************************************
Hayatı yeniden yeniden yaşamak ister miydiniz?
Geçmiş ve geleceğin farkında olarak? Yaptığınız hataları telafi etme olasılığınız olduğunu bilerek? Jeff Winston 1988'de kalp krizi sonucu öldüğünde ya da öldüğünü düşündüğünde 43 yaşındaydı.
Gözlerini açtığında ise 20'li yaşlarındaydı ve üniversitesinin yurt odasındaydı. Ne yapacağını bilemez halde, kendi zihni dışında tüm hayatın olduğu gibi aktığını fark etmesi neyse ki çok uzun sürmedi, böylece büyük olayları hatırlaması sayesinde büyük paralar kazanabileceğini keşfetti. Bir şirket kurdu, çok kazandı ve takvimler yeniden 1988'i gösterdiğinde yine aynı saatte öldü.
Sonra yeniden, yeniden ve yeniden. Peki neden ve nasıl?
Bir tekrarında kendi gibi olan insanlara ulaşmayı denedi, nasıl ölmediğini araştırdı. Her tekrarında yeni bir şeyler denedi ve yeniden öldü.
Bu kitapları alırken araştırmamış ve seri olduğunu düşünmüştüm ama değiller. (Zaman Çarkı ve Kayboluş)
Konusu, anlatımı, olayı öğrenirken aynı zamanda tarihten bilgiler vermesi çok güzeldi.
Ancak mükemmel bir kitaba, mükemmel bir son yakışır. Eğer mükemmel bir sonu yoksa kitap hakkında ne kadar iyi düşünürseniz düşünün bir burukluk kalır. Anlık bir tatminsizlikle bitiyor kitap. Sonu hüsran açıkçası. Sonrasında merak etmiyorsunuz garip bir şekilde ama o son cümleyi okuduğunuzda gerçekten can sıkıcı oluyor.
Yine de o son için bu kitabı harcamayacağım, beni üzerinde düşünmeye, teori üretmeye iten kitapları seviyorum çünkü.
İçimden gelen sözlerin bir çoğunuda bu kitapta buldum. Örneğin;
“Dünyada bana hiçbir şey tabiattan melül bir insanın zorla gülmeye çalışması kadar acı gelmemiştir.”
“Bu akşam anladım ki, bir insan diğer bir insana bazen hayata bağlandığından çok daha kuvvetli bağlarla sarılabilirmiş. Gene bu akşam anladım ki, onu kaybettikten sonra, bu dünyada ancak kof bir ceviz tanesi gibi yuvarlanıp sürüklenebilirim.”
Kendime sürekli olarak söylediğim bir söz vardır; Ne zaman bırakacaksın hayal kurmayı ve olmayan bir hayatı kafanda yaşatmayı?
“…ben dünyadan ziyade kafamın içinde yaşayan bir insanım… Hakiki hayatım benim için can sıkıcı bir rüyadan başka bir şey değildir…”
Sonrasında aşağıdaki sözün, idrak etmiş birinden, hayal dünyamı kuran benden geldiğini duyuyorum her seferinde…
“…Hayatta hiçbir zaman kafamızdaki kadar harikulade şeyler olmayacağını henüz idrak etmemiştim.”
Yarım bırakılmış bir kitaba göre uzun kaçmış bir yazıyla karşınızdayım.
Kitabı elime almayali aylar olmasına rağmen kendimi okuyamayacagim konusunda ikna edemedim.Böyle bir kitabi yarım bırakıyor olmak rahatsız edici gelmişti .Evet şimdi
Yarim bıraktığımı ilan etmenin zamani.
Yarım bıraktığıma üzüldüğüm bir kitap.
Kitap fuarında sahaflardan
‘’Asla Dilenci Olmam Hapse Düşmem Demeyeceksin’’
(Spoiler)
Gencecik insanlar tecavüze uğrayınca ‘bu nasıl insanlık’ deyip tepkimizi gösterdik.Sonra bunların son olacağını ümit edip derin bir ‘ohh’ çekerek uykularımıza daldık.Tekrak uyandık başka bir gün, bir saatte ama o aynı gözlerimizi açtığımız yerde başka insanların küçücük bedenlerinin
Yazar, her kitapta bir tık daha iyi olup kendini biraz da olsa toparlamış ama yeterince değil; yine de idare eder. Bu son kitapla ilgili bazı beklentilerim vardı: mesela Kate'nin muhteşem bir gücü ortaya falan çıkacak ve güzel bir savaş okuyacağız gibisinden ama bu kitapta, daha çok insancıl ve duygusal anlamda etkenler kullanılmış; belki de diğer kitaplardan farklı bir yol izlenmek istenmiştir. İkinci kitabın sonunda bize gösterilen bir parça ihanet, bu kitapta daha anlamlı bir hâl alıyor ve ne kadar can sıkıcı olsada, kitaba daha bi' hararet katmış. Kitapta savaşlar oluyor ama bu bize yansıtılmıyor, sadece oluyor, bitiyor ve bize, sonrasındaki konuşmalar yansıtılıyor; bu durum hoşuma gitmedi, o savaş duygusunu hissetmek isterdim ama neyse ki bir parça da olsa, kitabın sonunda bir şeyler görebildik. Aslında bu kitap çok dağınıktı, bir Kate kendince bir şey yapıyor, bir konsey, bir Henry... Kitabın sonunda olan şeye üzüldüm, hatta gözlerim doldu, bunu yadsıyamam; bu demektir ki duygu verilebilmiş, sevindim. Ben bu seri de Kate'yi, Ölüler Diyarının Kraliçesi olarak görevini yaparken de okumak isterdim.
Kısacası bu seri benim için idare eder seviyesindeydi; bu seri yerine daha güzel bir seri okumak ister miydim? İsterdim ama yine de pişman değilim.
Kate'nin yapacağı seçimler bitmiyordu... Ailesi için, insanlık için doğru seçimler yapmalı, kendinden ödün vermek zorundadır. Dünyaya getirdiği çocuğunun yaşaması için, onun sadakatini, sevgisini isteyen Kronos'la kendince bir anlaşma yapar, bu anlaşmanın sonuçları pek iyi olmasa da, şimdilik amacına ulaşmıştır. Yapılan planlar, geri tepen hamleler ve son bir savaş...
