Ölüm nedir bilir misin sen ,ölüm? Bilmezsin ha. Küçük büyük insandan gayri bütün canlılar gibi sen de mi bilmiyorsun ölümü ? Oh ne iyi ! Bilme bilme. Bir gün öğrenirsen bile sakın korkma! Bilene ne zaman olsa gelecektir. Bak ben onu bekliyorum. Bu gençlik sana nasıl güzel güzel geldiyse ölüm de sana öylece, güzelce gelecektir.
Sayfa 124Kitabı okudu
Uzun ama güzel bir alıntı.
Bir zamanlar insanların niye ot yiyen canlıları yediklerine takmıştım kafamı. İstisnalar bir yana bırakılırsa canlılar dünyasının etoburları, birbirini değilde, otla beslenen hayvanları yiyorlardı. Ormanda et yiyenler birbirlerine saldırmıyorlardı. Yem olma kaderi sadece ceylanlara, keçilere, koyunlara, tavşanlara, ineklere kısacası otla beslenenenlere aitti. Onlar zararsızdı. Otla besleniyor kimseye saldırmıyor ve dünyaya zarar vermiyorlardı. Bu yüzden kurban oluyorlardı. İşte, insanlarda -Bazı istisnalar hariç -hep ot yiyen hayvanlarla besleniyorlardı.
Sayfa 48Kitabı okudu
Her varlık, kendisi için belirlenen bir süre ile dünyada yaşar ve ölür. Bu, Allah'ın tabii ve değişmez bir kanunudur. Hayat ve ölüm; canlılar için değişmez bir kanunudur. Sonlu bir dünyada sonlu bir hayat yaşamak biz dünyalılara mahsus bir durumdur.
Hayatı bize bahşeden Allah'a, hem bizi yarattığı için, hem de yıllarca yaşattığı için müteşekkiriz.
Doğum günleri ve yeni yıl kutlamalarını da bu inanç ve şuurla yapmak; belli bir yaşa kadar bizi yaşattığı ve yeni yıllara kavusturduğu için şükretmek; kalan ömrün ve gelecek yılların da sağlıklı, mutlu ve huzurlu geçmesi için dua ve niyazda bulunmak en doğru yol ve yöntem değil midir?
Sevecenlikle
"Bu kadar sinirli bir köpeği buraya kadar getirmeyi nasıl başardınız, Filip Filipoviç?" Diye sordu hoş bir erkek sesi ve yukarı kıvırdığı triko içliğini düzeltti.
..
"Sevecenlikle, efendim. Yani canlı varlıklara yaklaşırken mümkün olan tek yöntemle. Canlılar söz konusuysa terörle bir yere varılmaz."
Sayfa 19 - İş bankası
“Ve Gölge Toprak’ın üzerine düştü ve Dünya taştan taşa yaralandı. Okyanuslar kaçtı, dağlar yutuldu, uluslar dünyanın sekiz köşesine dağıldı. Ay kan, güneş kül gibiydi. Denizler kaynadı ve canlılar ölülere imrenir oldu. Her şey parçalandı, anılar dışında her şey unutuldu ve diğerlerinden öte bir anı kaldı, Gölge’yi ve Dünyanın Kırılışı’nı getiren adamın anısı. Ve ona Ejder dediler.
Aleth nin Taerin alta Camora,
Dünyanın Kırılışı’ndan.
Yazarı bilinmiyor, Dördüncü Çağ.”
Sayfa 14Kitabı okudu
İnsanların, insanlıktan çıkıp sevgisiz, duygusuz, canlılar durumuna dönüşmesi, hücre yapılarını da bozmuştu.
"Canlılar sonsuzluğu görür; mutlak sonu ise ancak ölüler görebilir. O zamana kadar sevin ve acı çekin, umut edip düşleyin. Sadece bedenleri, şekilleri, görüntüleri sevenlere ne yazık! Ölüm her şeyi yok edecek. Ruhları sevmeyi deneyin, onlara yeniden kavuşursunuz."
-victor hugo
“Canlılar içinde eğitilmeye
en elverişli olanı insandır. Bu, insandaki etkilenmek kaabiliyetinden gelmektedir. İnsan, hiçbir canlının ulaşamayacağı ölçü ve seviyede etkilenir ve etkileri kendi maddi ve
manevi varlığında biriktirir ve kendine has bir terkibe ulaştırır
Bir insanım ben, bütün canlılar gibi yazgılıyım ölmeye. Ama kutsal olan bana kendisini açıyor. Elimi uzatsam ebediyet şuracıkta. Bir zafer kazanmaya değil, bir sefer eylemeye geldim. İnsanım, bir bilincim var. Mağlubum ama galibim ben.
Ne demek istemiştir peki?
Gençlik yıllarında hocası Sehl b. Tüsteri'den öğrendiği "Nur-u Muhammedî" teorisini genişletmiştir o. Yani evrende ilk yaratılan şey, Peygamberimizin nurudur. Sonra diğer varlıklar, eşyalar, canlılar yaratılmıştır. Her şey Onun nurundan ve sevgisinden doğar.
Sayfa 39Kitabı okudu
Renksiz canlılar :)
Ama kravat bir giysi değil,
bir gösteriştir.
Doğanın belki de en renksiz canlısı olan insan soyunun
erkeğinin kendini süsleme aracı.
Bütün canlılar içinde kendi türüne karşı soykırım yapmaya çalışan sadece Homo sapienler. Bu insanların tanımı... İnsan doğasında acımasızlık var.
Sayfa 328 - Portakal KitapKitabı okudu
Burada hem en şefkatli, hem de en acı verici hatıralarım var, ve onları son derece dini bir hissiyatla ele alıyorum. Hafızamda canlılar ve ruhum için de neredeyse hâlâ sıcaklar, bu tutku ruhumu o derece kanattı. Her zaman kalacak olan geniş bir yara izi yüreğimdeki, ama, hayatımın bu sayfasını yeniden çizerken, yüreğim, değerli yıkıntıları yerinden oynatacakmışım gibi çarpıyor.
Bu yıkıntılar çoktan yaşlandı; hayatın içinde yürürken, ufkun arkası açıldı, ve o zamandan beri ne çok şey! Zira günler uzun geliyor, tek tek, sabahtan akşama değin. Ama geçmiş hızlıymış gibi geliyor, unutuş onu tutan çerçeveyi o derece daraltmış.
Benim için her şey hâlâ yaşıyor gibi.
