Beni tanıyor musun sahi,
Ya da beni ne kadar tanırsın ki sen
Hangi karanlık geceyi paylaştın benimle söyler misin
Hangi acılarımla harman oldun
Kaç damla gözyaşımı sildin ellerinle
Başını yasladın mı göğsüme benim,
“Üzülme, geleceğim” dedin mi “gözlerimin içine bakıp”
Beni tanıyormuş! .... Hadi canım! ..
***
Beni tanıyor musun sahi,
Ya da beni ne
Haklı son.!
"gerçek bir duygunuz olursa , bir gömü gibi saklayın. Hiçbir zaman sezdirmeyin, yoksa mahvolursunuz. Cellat olmaktan çıkar kurban olursunuz. Sevecek olursanız, gizinizi iyi saklayın!"
Deniz'in son sözleri...
❝
"Yaşasın tam bağımsız Türkiye. Yaşasın Marksizmin Leninizmin yüce ideolojisi. Yaşasın Türk ve Kürt halklarının devrimci bağımsızlık mücadelesi. Yaşasın isciler, köylüler. Kahrolsun emperyal....." izm, derken 'izm'i bütünleyemedi, çünkü, infaz savcısının "Çek! Çek!" diye bağırması üzerine, cellat arkadan tabureye ayağıyla vuruverdi.
❞
gülüşün eklenir kimliğime
Gün biter gülüşün kalır bende
Anılar gibi sürüklenir bulutlar
Ömrümüz ayrılıklar toplamıdır
Yarım kalan bir şiir belki de
Aykırı anlamlar arayıp durma
Güz biter sular köpürür de
Kapanmaz gülüşünün açtığı yara
Uçurum olur cellat olur her gece
Her gece yeniden bir talan başlar
Acı ses olur, ses deli bir yağmur
Eski bir eylüle gireriz böylece
Sığındığım her yer adınla anılır
Ben girerim, sokağı devriyeler basar
Bir de gülüşün eklenir kimliğine
Bêdengîya te bu cellad ser serê min,
Ez westîyam berxwedana bêkesîya te de
...
Sessizliğin cellat kesildi başıma
Yoruldum sensizliğe direnmekten
...
-Hüsnü Bala
Cani, özgürlüğünü sınırsız bir şekilde kullanır ve gücünün fikrine karşı koyamaz. Başkalarının hayatına son verme konusunda, o da her birimizle aynı düzeydedir. Eğer düşüncede öldürdüklerimiz hakikaten yok olsalardı, yeryüzünde kimse kalmazdı. İçimizde çekingen bir cellat, hayata geçmemiş bir katil taşırız. İnsan öldürme eğilimlerini kendilerine itiraf etme cüreti olmayanlar da cinayetlerini rüyalarında işlerler, kâbuslarını cesetlerle doldururlar. Mutlak bir mahkeme önünde, bir tek melekler beraat ederdi. Zira başka bir varlığın ölümünü en azından bilinçsizce- dilememiş bir varlık hiç olmamıştır. Her birimiz ardımızda bir dost ve düşmanlar mezarlığı sürükleriz; bu mezarlığın yüreğin uçurumlarına atılmış veya arzuların yüzeyine yansıtılmış olması da pek mühim değildir.
Metis YayınlarıKitabı okuyor
Sarıkamış...
Anadolu'nun bir ucundan öteki ucuna, önce vagonları tıklım tıkış dolu bir trende, sonra da buz gibi havada at arabalarında sürdürülen eziyetli ve uzun bir yolculuk yapmışlardı. Nihayet menzile ulaştıklarında, acı hakikat, beyazlar giyinmiş bir cellat gibi dikilmişti karşılarına. Cehennem, alev kırmızısı ve yakıcı olmalıydı. Oysa, onları bekleyen cehennem, bembeyaz ve dondurucuydu. O kadar
dondurucuydu ki, erlerin elleri, ayakları, yüzleri yanıyordu soğuktan. Tıpkı ateşe değmiş gibi, yanık yaraları açılıyordu soğukla temas eden tenlerinde.
Eğer düşüncede öldürdüklerimiz hakikaten yok olsalardı, yeryüzünde kimse kalmazdı. İçimizde çekingen bir cellat, hayata geçmemiş bir katil taşırız.
Sayfa 63Kitabı okudu
Karşımızda vahşi, yabani bir yırtıcının yetkinliklerine ve potansiyeline sahip bir cellat dikilmişse gül uzatamazsın.
Bu tür ahvallerde devrimci militanlar hür anayasanın yazarı, mitralyözleri kalemleri olur.
(Boran Deniz)
Geliyoruz kötülüğü süpürmeye suçlarımızla
Geliyoruz korku ne, kaçma ne, öfke ne
Cellat sessizliğimize şaşma
Doğururken bağırmak gerekli
Ama ölürken asla
Sayfa 137Kitabı okudu
SILVIUS
Tatlı Phebe, hor görme beni, ne olur hor görme.
Seni sevmiyorum de, ama bunu sert bir şekilde söyleme.
Ölümü kanıksamış olan cellat bile,
Zavallı adamın boynuna baltayı indirmeden önce,
Kusura bakma der, özür diler.
Kan gölü içinde yaşayıp ölen bu adamdan
Sen nasıl daha kan olabilirsin?
PHEBE
Ben senin celladın olmak
Jean Claude haklıydı. Her zaman av ve avcı olacaktı. Ve ben avcılardan biri olmak için çok çalışmıştım. Ben Cellat'tım.
Artemis YayınlarıKitabı okuyor
