'Belki arkadaşlarımda gelecek ve çiçekler getirecekler,ama tabutun üzerine çiçek yakışmaz ki!'
Sayfa 27Kitabı okudu
'İnsan ortaya çıkar çıkmaz, çiçeklerde ortaya çıktı'
Bana kalırsa, çiçekler insanlardan çok daha önce vardı ve insanın gelişiyle hala içinden çıkamadıkları bir şaşkınlığa gömüldüler...
Sessizlik (Bir Masal)
‘Eudosin d’orheon korhuphai te kai pharhagges’
‘Prhones te kai charhadrhai.’
ALCMAN.
Dağ dorukları uyuyor; vadiler, sarp kayalıklar ve mağaralar sessiz.
“Dinle beni,” dedi İblis, elini başımın üzerine koyarken. “Sözünü ettiğim yer, Libya’da, Zaire nehri kenarında kasvetli bir bölge. Ve orada dinginlik yok, ya da sessizlik.”
“Nehir
Yüzyıllık Yalnızlık
Çok geçmeden marangoz tabut için ölçü alırken, pencereden baktıklarında, minicik sarı çiçeklerin yağmur gibi indiğini gördüler. Çiçekler bütün gece suskun bir sağanakla köyün üzerine yağdı. Bütün çatıları örttü, bütün kapıların önüne yığıldı ve dışarıda yatan bütün hayvanları soluksuz bırakıp öldürdü. Gökten öyle çok çiçek yağdı ki, sabahleyin sokaklar kalın halılar döşenmiş gibi oldu ve cenaze alayının geçebilmesi için çiçekleri küreyip atmak zorunda kaldılar.
Sayfa 161 - Can
Masada, portakal ve muz dolu bir çanakla, gelinin kendi eliyle hazırladığı portakal çiçekleriyle kaplı dondurmalı düğün pastasının arasında içinde beyaz krizantemler olan bir vazo duruyordu. Kâğıt güllerle bezeli sonbahar yaprakları etajerle Isa Peygamberin taş baskısını süslüyordu, Evelina’nın, mutluluğunun gizemli etkeni olarak saygı gösterdiği saatin üzerine ise kurutulmuş sarı çiçekler konulmuştu.
Sayfa 71
Nanhu'da Baharın İlk Vakitleri
Rüzgâr bulutları savuşturuyor uzaklara, yağmurların yerini hüzmeler alıyor
Güneş gölün üzerine geri dönüyor, her yer aydınlık ve ılık.
Çekinmeden laflıyor kadınlar,tepelerde zerdaliler çiçek açmış
Huzur veren bir yeşerti sarmış her tarafı, beyaz çiçekler suda
Beyaz bir kaz sürüsü uçup geçiyor neredeyse baş hizasından
Sarıasma kuşlarının tiz sesleri muhabbet eder gibi.
Ama hiç iyi gelmiyor bana Jaingnan'daki bahar
Gittikçe kötüleşiyor hastalığım.
Sayfa 74Kitabı okudu
Bana benzeyen bir insan arıyordum, ama bulamıyordum. Bütün köşe bucaklarını arayıp taradım yeryüzünün; boşunaydı direnmem. Yalnız kalamıyordum bununla birlikte. Kişiliğimi onayan biri olmalıydı; benim gibi düşünen biri olmalıydı. Sabahtı; bütün görkemiyle ufukta yükseldi güneş, ve işte gözlerimde bir delikanlı beliriyor, geçtiği yerde çiçekler açtırıyor varlığı. Bana yaklaşıyor elini uzatarak: " Sana geldim, beni arayan sana. Kutsayalım bu mutlu günü," diyor. Ama ben yanıtlıyorum: "Defol! Çağırmadım seni; gereksinim yok senin dostluğuna..." Akşamdı; örtüsünün karalığını sarmaya başlıyordu gece doğanın üzerine. Güçlükle seçebildiğim bir güzel kadın, üzerime büyüleyici etkisini yayıyor be acıyarak bakıyordu bana; benimle konuşmayı göze alamıyordu bununla birlikte. Dedim: "Yaklaş bana, yüzünün çizgilerini iyice görebileyim, çünkü yeterince güçlü değil yıldızların ışıkları, bu uzaklıktan aydınlatacak kadar onları."
Sayfa 104
'İnsan ortaya çıkar çıkmaz, çiçeklerde ortaya çıktı'
Bana kalırsa, çiçekler insanlardan çok daha önce vardı ve insanın gelişiyle hala içinden çıkamadıkları bir şaşkınlığa gömüldüler
"Düşünme," diye fısıldadı. "Hisset. Anlamaya çalışmadan, müziğin senin üzerine bir deniz gibi yayılmasına izin ver."
Sayfa 107Kitabı okudu
dökülmek
karlar düştüğünde
yeşile hasretim
çimenler yeşerdiğinde
üzerine basıp geçerim
yapraklar renk değiştirdiğinde
çiçekleri özlerim
çiçekler açtığında
koparıp dalında ederim
-kıymet bilmez
Sayfa 74 - Pegasus Yayınları- 1.baskı, Aralık 2017- Çev: Gizem AldoğanKitabı okudu
Mutluluk yakınımızda.
Sevgili dostlar! Hayatın güzelliklerini hep gözden kaçırıyoruz. Baharda etrafımızda rengârenk çiçekler açmışken biz o güzellikleri görmeyerek, hatta üzerine basarak işe koşmaya devam ediyoruz. En son o kırlarda açan çiçeklerle ne zaman bakıştık ve konuştuk? Bir güneşin batışını, mavi bir denizi, gökyüzünü, bulutu, bir şelalenin akışını, ıssız bir yerde ağaçların altında rüzgârın çıkardığı o harika sesi en son ne zaman dinledik? İçimizdeki sesi, içimizdeki çocuğu, içimizdeki mutluluğu en son ne zaman hissettik?
Sayfa 29Kitabı okudu
“Herkes çalışmasını diğerlerinin hataları üzerine inşa ediyor. Bilimde gerçekten orijinal olan hiçbir şey yoktur. Önemli olan, her bir bilim adamının eldeki bilginin toplamına yaptığı katkıdır.”
Sayfa 256 - Koridor