zeynep
@cigarettesaftersexs
usta bana da elif desene bir kere
15 Nisan
1346 okur puanı
Ağustos 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Her şeydim, hiçbir şeye değmezmiş.
"Baylar, yemin ederim ki, her şeyi fazlasıyla anlamak bir hastalıktır; gerçek, tam manasıyla bir hastalık."
Çocuklar dünya karşısında yenik büyüyordu. Babalarından başka doğru bilmeden yaşlanıyordu erkekler. Çarşılar evleri çoktan teslim almıştı. Kızlar şarkısını kimseye söyleyemiyordu. Sokaklardan esen güneş değil, geri çekilme duygusuydu. Annelerin sütünde ışık yoktu. Kaba adamların kalın sesi örtmüştü ülkeyi. Güzellik, insanların gelecek düşlerinden çoktan çıkmıştı. Kimsenin ortak türküsü yoktu ve kimse türküsünü bir başına söyleyemiyordu. Bir yere gitmeden, gelecek birisini bekliyordu herkes. Koro halinde susuluyordu ve yalnızca yüksek sesle konuşanlara inanır olmuştu insanlar. İncelik yalnızlığa dönüşe dönüşe bitmişti. Şiddetin coğrafyasında elbette gökyüzü bir lükstü ve ancak yağmur yağınca anımsanıyordu. Gittiği en büyük uzaklık evinden işi olanlara, ne aşk, ne özgürlük, ne barış anlatılabilirdi.
Okur Takip Önerileri
Düşünmek neye benzer bilir misiniz? Cehennemdeki kazanı tek başına devirmek istemeye. Zaten kazanı tek başına deviremezsiniz, devirseniz bile yanarsınız; üstelik cehennem yine bütün görkemiyle cehennem olmaya devam eder.
Dayanamıyorum artık Theo, yaşamın ağırlığına daha fazla dayanamıyorum. Unutmaya çalışıyorum, daha çok resim yaparak unutmaya çalışıyorum ama olmuyor. Kulağımdaki çığlıklara karşı koyamıyorum. Kendime zarar vermekten çok korkuyorum.
Bir şey sona ermek üzere. Oturmuş sigaranı tüttürürken içini kemiren, seni tedirgin eden bir şey olduğunu seziyorsun. Gündelik hayatın dertleri mi seni korkutan? Hayır. Seni korkutan içindeki boşluk. Anılar yok bu şehirde.
Atamıyorum adımımı, ürküyorum, onun için yere basamıyorum. Evet, Belki yorgun değilim, korkağım yalnız. Beni alt üst edecek bir serüvenin ardından gelecek o büyük yorgunluktan korkuyorum.
"Düşüncelerimin acısına bazen ben de katlanamıyorum doktor. Öyle yoğun geliyorlar ki, bir aralık durmazsam, bu şiddete katlanamam."
Anlamak için, kendimi yok ettim. Anlamak, sevmeyi unutmaktır.
Zaman zaman etkisinde kaldığım bir duygu var: Korku değil, hırs değil, göğsümü parçalayacakmış gibi gırtlağımı sıkan, içimden gelen bilmediğim bir fırtına.
"Ben sizin için bir tehdit değilim," duruşu ile duruyordu. "Sizden farklıyım, ama yabancı değilim. Sırlarınızı satmam, size kelek atmam, fakat bana ait olanı ve benim ait olduğumu unutmam."
Hepimiz aynıyız, etten ve kemikten oluşmuş bedenleriz.
Bizi birbirimizden ayıran tek şey kalplerimizin özelliğidir.
İyice biliyorum ki, kış ağaçları nasıl değiştirirse, zaman da benim sevgimi değiştirecektir. Heathcliff'e olan sevgim ise toprak altındaki değişmez kayalar gibidir.
İnsanların adaleti hiçbir şeydi, Tanrı'nınki ise her şey.
