Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
Nasıl etkilendiğimi anlatmaya kelimeler kifayetsiz kalır. Sonuna kadar dayanmaya çalıştım aslında ama olmadı sonlara doğru gözyaşlarıma engel olamadım. Harika bir kitap. tavsiye ederim.
şu an sağlıklıyız çok şükür ama az sonranın ne getireceğini bilemeyiz asla. Hepimiz adayız aslında ....
Yer yer beni çok zorladı, yordu. Bazen kelimeler dans etti önümde. Belki de sözümü tutmalı zamanını beklemeliydim kitabın. Sabırsızlandım nedendir bilmem. Bir kere daha bırakmak istemedim. İnat ettim okuyacaktım. Bir ara hayır bu cümleler Elif Şafak'a ait olamaz, bu onun kalemi değil diyerek söylendim. Ama ne zaman ki aşık oldu Şafak, şükür dedim artık kendine dönecek ve döndü de. Gerçi bu tam 179 sayfa sürdü. Ama olsun aşkı beklemek de sancılı, aşık olmak da. Sabra değdi gerçekten sonra aktı gitti su gibi Siyah Süt. İçimizdeki küçük kadıncıklara isimler vermek, onları zihnimizde karakter analizlerine göre giydirmek, konuşturmak oldukça hoşuma da gitti sonra ne yalan söyleyeyim. Şimdi ben her hareketimde içimdeki hangi kadının ayaklandığını düşünmeden edeme de. Kalemine sağlık olsun. Bir gün annelik şerefine nail olursam söz özellikle es geçtiğim testi de çözerim.
158 syf.
10/10 puan verdi
Sonra "Füruzan başka ne yazmış , okusam ya hepsini." dedirtir .Duru, güzel bir Türkçe.. Hepimizin gördüğü , az biraz olduğu insanın öyküsüdür..Küçük insan der ya büyük olduğunu düşünenler, ha işte ondan..Burdan küçük görünmüyorlar en azından ,hatta çok şükür..
İnsanlar sağlık ve her şeyinin yerli yerinde oluşunun kıymetini bilmiyor.
Bu kitapta Christy'nin yerine koydum defalarca kendimi. Dehşete düştüm.' Ben olsaydım ne yapardım? ' diye anlamsız sorular sordum.
Kitap güzel ve akıcıydı. Altı çizelecek her gün halimize şükür ya Hak! dedirtecek nitelikte.
Fakat şöyle bir konuyu es geçmeyeyim ; İnsanların değişmesi için aile, çevre ve duyarlı insanlar gerekli. Eğer sizi teşvik etmeyen ve yönlendirmeyen insanlar yoksa tek başınıza yapabilecekleriniz bu durum için sınırlıdır.
bu yüzden Christy çok şanslıydı. Ona hep destek olan özellikle annesi olmak üzere kocaman bir aileye sahipti.
ilk romanım 13 yasındayken okumuştum çok güzel ve acıklı :)) bence bz hiç halımıze sükür etmıyoruz bunu böyle kitapları okudukca anlıyorum gercekten. bundan sonra daha dikkatli olmaya çalışacağıma eminım ve kendıme bu konuda güveniyorum diyebilirim
Film afişlerine veya fragmanlarına aldanmayabiliriz ama çoğu kez kitapların isimleri bizi kandırabiliyor.
Kitabın ismi çok büyük ancak kitap bu büyüklüğü dolduramadığından büyük olarak kalan sadece hayal kırıklığımız oluyor.
Yazar kötü aile yapısının altını çizmek isterken, gözümüzü çıkarıyor.
Daha kitap başlar başlamaz Anne karakteri (Mefharet) öz kızı ile kendi öz abisi arasında bir cinsel ilişki olma şüphesinden o kadar rahat bahsediyor ki ağızda kötü bir tat oluşuyor.( Çok şükür ki, yarım asır sonra yazılan (2006) Baba ve Piç romanındaki ensest ilişki,hala "aman düşman başına vermesin dostlar" dediğimiz olaylar arasında. Çok şükür ki medeniyetimiz hala tek dişli...)
Meral ve Samim karakterleri arasındaki ilişki çok bunaltıcı.Samim karakterine ifrit olmamak elde değil.Egosu,gururunun üzerinde olan bir karakter Samim.
Toplum mühendisliğine soyunan her cumhuriyet yazarı gibi,yazarımız da kötü kadın(!) karakterine hak ettiğini buldurarak milletimize derin bir nefes aldırıyor.
Bu romanı okuyan tüm genç kızlarımız akşam ezanından önce evde olup dizlerini kırarak namuslarıyla evlerinde oturuyorlar....
Hiç mi güzel yanı yok tabi ki var:
Kitap 365 sayfa da olsa sonunda bitiyor....
Cok sukurle baslamistim bu kitaba.Bir parsomen kagidi ile baslayan yolculugum, sisli soguklarin iskandinavyasindan,buz tutmus irmaklarin rusyasindan,los ve rutubetli satolarin fransa ve italyasindan,parlak yildizli gecelerin bagdat collerinden ta kutsal topraklarin otesindeki kulubelere kadar uzanip Istanbulda son buldu...
Henuz esini bulamayanlara dua,bulanlara ise sukur olsun
Nazım Hikmen candır. Mezarına gidip şu mısraları
Seni düşünmek güzel şey, ümitli şey,
Dünyanın en güzel sesinden
En güzel şarkıyı dinlemek gibi birşey...
Fakat artık ümit yetmiyor bana,
Ben artık şarkı dinlemek değil,
Şarkı söylemek istiyorum.
diye fısıldayıp
Onur Akının da o güzel sesinden dinlediğimiz ,
Seviyorum seni
ekmeği tuza banıp yer gibi
Geceleyin ateşler içinde uyanarak
ağzımı dayayıp musluğa su içer gibi
Ağır posta paketini
neyin nesi belirsiz
telaşlı, sevinçli, kuşkulu açar gibi
Seviyorum seni
denizi ilk defa uçakla geçer gibi
İstanbul’da yumuşacık kararırken ortalık
içimde kımıldayan birşeyler gibi
Seviyorum seni
Yaşıyoruz çok şükür der gibi.
şarkısını da bağıra bağıra söyledim ya. Var mı benden mutlusu...
Okumaya doyamadığım şiirlerini hiç okumamışlara aşk olsun.
İki insanın birbirlerine yazdıkları mektuplardan oluşan, Dostoyevski'nin ilk kitabı. İki karakter de yoksul ve yalnız. Genç bir kadın ile yaşlı bir erkek. Haddinden fazla gerçekçi bir kitap. Yoksulluğun acısını çok güzel yansıtmış bir kitap.
Dikkatimi ilk çeken kitapta bahsedilen yoksulluğun insanımızın neredeyse yaşam biçimine dönüştüğü oldu. Bizim "kendimizden düşüklere bakarak şükrettiğimiz" durumun adı aslında yoksulluk. Ama bu durum bizde o kadar yaygın ki ancak açlıktan ölecek insanlara yoksul diyoruz. "Yoksulluk sınırı" ile "açlık sınırını" karıştırıyoruz sanırım. Etrafımızda affınıza sığınarak söylüyorum ki "köpek gibi" günlerce çalışarak sadece aylık minumum masraflarını çıkaran binlerce asgari ücretli var. Bu insanlar bırakın bir iş kurmayı, ev almayı, araba almayı bayramlarda bile et alamama, elbise alamama sorunu ile karşı karşıya kalıyorlar. Ama "Allah'a şükür" bir şekilde geçiniyorlar. Bu yazdıklarım kitap ile biraz alakasız duruyor olabilir. Fakat kitabın sonunda aklıma ilk gelen bunlar oldu. Aç insan nasıl kitap okusun, sinemaya tiyatroya gitsin? Kendisini geliştirip bilinçlensin? Kısır döngü işte. Afrika'nın bir üst versiyonu. Çünkü karnı doyan -mecazi olarak- bir insanın yapacağı ilk şey adamakıllı düşünmek olacaktır. Düşünemeyince sistem de değişmiyor.
Sözün özü İnsancıklar canınızı gerçekten sıkacak bir kitap.
Yazarın kalemine yüreğine sağlık .Ülkenin sorunlarını romanlaştırarak yazıyor .Ürpererek okudum adeta yüreğim ezildi .Ülkemizin gerçeğini bir kez daha anlamış oldum. Şunu düşündüm bu esrarın eroinin batağına üşen insanlar sadece sahipsiz olanlar değil .Demek ki ne yaparsak yapalım bazen kaderimizi yaşamak zorunda kalıyoruz çırpındıkça batıyoruz.
Bu tür bataklıklara düşenler ne bizden daha salak veya biz onlardan daha akıllı değiliz. Demek ki zayıf fıtratta yaratılmışlar yaşadıkları da üzerine tuzu biberi oluyor. Herkesin yaşadığı sorunlar sıkıntılar var bunun üstesinden gelmek için Allah akıl vermiş irade vermiş, üstelik dini kurallar koymuş , devlet yasaları koymuş. Bütün bunlara karşı insanlar naasıl hayatını hiçe sayar arkasından da sevdiklerini sürükler hiç anlayamıyorum.
Sadece şükür ediyorum bu tür sınava tabi tutulmadığımız için .Bu , narkotik ekipleri nerde .Ancak birisi ölünce mi haber oluyor, gazeteciler nerde? Yazık değil mi bu gençlere bunu engelleyecek tek kurum devlettir. Çünkü bu tür içkilere meyilli insanımız çok .Sigara da bunlardan biri alışan kurtulamıyor.
Kitabı bitirdim ama etkisinden bir türlü kurtulamıyorum ..Aklımda almıyor mutlaka okunmalı okutulmalı......Hayat güzel her şeye rağmen yaşamaya değer elbette ki bir o kadar da zor. Zor olduğu için yaşam güzel. Zorluk olmayan bir şeyde tat olur mu zevk olur mu ?
