İyi kitabın Nobel edebiyat ödülü almış olması ya da çok okunanlar listesinde yer alması o kitabı değerli kılar mı bilmiyorum ama sanırım benim gözümde hayır. Kitapta yalın bir gerçeklik var. Somut ruhsuz, duygusuz realistçe yazıldığına inanılan satırlar. Yargılanan eleştirilen bazı gerçekler. İnsanların suçluya bakış açıları, yargılama biçimleri, inançların, adaletin, kalıplaşmış düşüncelerin yargılanışı.. Hayatı sadece maddeden ibaret gören,hayatı sadece hazlardan ibaret sanan,duygudan yoksun tanrısız bir adamın toplumca yabancılaştırılması konu edilmiş.
Kitap öyle yavan bir anlatıma sahip ki,ilk bölüm hele sıradan bir insan yaşadıklarını sıradanca anlatıyor gibiydi.Kalktım gittim,yattım ...Canım uyumak istedi uyudum,yemek istedi yedim.Öldürmek istedi öldürdüm misali.Evet içinden tabiki çekip alınacak kayda değer şeyler var.Mahkeme salonu orada anlatılanlar yargılama kısmı daha okunur bir kısımdı kesinlikle.Ama diyorum ki Allahtan kısa bir kitaptı.Ve şükrediyorum ki iyi ki inanan bir insanım.İnançsızlığın buz gibi yüzünü satırlarda da olsa hissettim çünkü.
Umberto Eco sağolsun. Onun canı bir roman yazmak istemeseydi ve yazmasaydı, ben bu incelemeyi biraz zor
