"Gülçatay!" dedi yüksek sesle.
"Ne var?" diye sordu yanındaki teknolog kız.
"Öylesine," diye açıkladı Çağatayev. "Gülçatay, annem, bir dağ çiçeği. Küçükken, en güzel şeylere benzerlerken öyle derler insanlara..."
Sayfa 7
" Papatya var. İstanbul da var. Öyleyse bahar var."
İstanbul’u bir nisan günü kuşatan Fatih’in ordugâhı dağ laleleri kadar papatya tarlaları ile de kucak kucağa idi. Ama İstanbul’u bir mayıs günü düşüren genç Mehmed kente girdiğinde Bizanslı genç kızların kendisine uzattığı çiçekler arasında papatya demetlerinin varlığı pek muhtemel görünmüyor. Çünkü papatya nisan çiçeği. Mayıs ise Gül mevsimi. Öyleyse papatya güle hazırlık. Öyleyse Fatih İstanbul’u papatyalar arasında kuşatıp güller arasında kente girmişti.
Papatya. Bahar ordusunun öncü kuvveti. Fedakâr ve çilekeş piyade. Ödülsüz ve madalyasız akıncı.
Nisan çiçeği.
Nilüfer desenli bir fincanın içinde bir demet papatya.
Papatya var. İstanbul da var.
Öyleyse bahar var.
Timaş
Geceler yalınayak, geceler inzivada
İnsanlığın salâsı okunuyor, elveda!
Gündüzün siyahından ufka karanlık çöktü Hicabından günahın kardelen boyun büktü
Günebakan çiçeği dönüp bakar mı bize?
Feryad u figan etsek nefis gelir mi dize?
Ömür yitik sermaye kelebeğin misâli
Tarumar gülistanım, talan ettim visâli
Yâ İlâhi affeyle, gayrı dilim
Dağ tepesinde bir çam olamazsan,
Vadide bir çalı ol.
Fakat oradaki en iyi küçük çalı sen olmalısın.
Çalı olamazsan bir ot parçası ol, bir yola neşe ver.
Bir misk çiçeği olmazsan bir saz ol.
Fakat gölün içindeki en canlı saz sen olmalısın.
Hepimiz kaptan olamayız, tayfa olmaya mecburuz.
Dünyada hepimiz için bir şey var.
Yapılacak büyük işler, küçük işler var.
Yapacağınız iş, size en yakın olan iştir.
Cadde olamazsan patika ol.
Güneş olamazsan yıldız ol.
Kazanmak yahut kaybetmek ölçü ile değildir.
Sen her neysen, onun en iyisi olmalısın.
"Her zaman doğruyu söyle; ne dediğini hatırlamak zorunda kalmazsın..."
"Sen çok safsın, yeni açmış bir dağ çiçeği gibisin, üstüne daha sabah güneşi yeni vurmuş."
.
Sayfa 300Kitabı okudu
Elveda Diyemedik
Yıldızsız bir geceydi
Bir dağ çiçeği gibi şimdiden hasretteydim sürgündüm çok uzaklardaydım,
Ve gözlerindi sürgün sebebim...
Çok çabuk çekildin hayatımdan
Kaderle el eleydin, Bense kederle sarhoş... Yarım kalmıştı hikayemiz
Göçmen kuşları gibi gelip geçtin bu şehirden
Belkide hayatımdan
Duymadın haykırışımı, acılarımı,
Benimsin sanmıştım uçtun avuçlarımdan Tutamadım, gitmede diyemedim
Olamadın bir yıldızın kayışı kadar hayatımda
Zaman çok kısaydı bizim için
Yetmedi gözlerimizden yaşı silecek kadar Nede elveda diyebilecek kadar...
Abdülhak Hamit TARHAN
