“Yokluğun nesi anlatılırdı bilmiyorum belki senelerdir susup sonunda anlatmaya çalıştığım şeyin olmayışıydı kalemin önüne görünmez bir duvar çeken. Duvarlar kalemle yıkılmıyordu tarih ilk örnek olarak çıkarıyordu bunu karşımıza. Biraz vahşilik, biraz barbarlık, biraz açgözlülük, belki biraz riya bunlardan eminim ama biraz mı asıl söylemek
Sabah saatleri sanırım dört civarı hava daha tam aydınlanmamış masam da ki kadehte bulunan içkiden bir yudum alıp müziğin sesini açıyorum ne kadar da güzelsin bebeğim diyor şarkıda duyduğum bu cümlenin sonunda ruhum bir süreliğine mutluluğun zirvesine çıkıyor elimden halının üstüne düşen sigarayı alıyor apar topar kendimi toplamak adına hava almak
İçinde bulunduğumuz yaşam daha güzel nasıl anlatılırdı ki?
“Sen, hepiniz çirkin bir balıkçının oltasına yakalanmışsınız. Balıkçının ayaklarının dibindeki kovanın içinde yaşamak için çırpınıp duruyorsunuz. Dünyayı o kova, yaşamayı ölmemek sanıyorsunuz. Özgürlüğünüz o kovanın hacmi, ömrünüz gün bitip balıkçı eve dönene kadar.”
Köpek balıkları insan olsaydı
Bay K.'nın ev sahibinin küçük kızı, "Köpek balıkları insan olsaydı, küçük balıklara daha iyi davranırlar mıydı?" diye sordu. Bay K., "Evet," dedi. "Köpek balıkları insan olsaydı, denizin dibinde küçük balıklar için sağlam sandıklar yaptırır, sandıkların içine bitkisel olsun hayvansal olsun, her çeşit yiyecek
Sayfa 129
