"Aynı evrende yaşamamalı cellatlar ve çocuklar; ya ölmeli cellatlar ya da hiç doğmamalı çocuklar."
Bazı çocuklar o kadar bile şanslı değil. Aynı evde yaşıyor cellat bile denemeyecek şahsiyetlerle. İçim titriyor. Kanımın damarlarımda akmadığını hissediyorum o görüntüleri izlediğimden beri.
Dilerim toprak bile kabullenmesin öldüğünüzde leşlerinizi. Demek ki yetmiyormuş her babanın gölgesi ve her annenin ayakları altında değilmiş cennet.
Kelimelerin yetersiz kaldığı yerdeyim. Edeceğim bütün küfürler yetersiz kalır.
Nasıl bir döneme geldik Ya Rabbim!
Henry telefon ettiğinde sesini damarlarımda hissediyorum. Doğrudan içime konuşmasını istiyorum. Henry'yi yiyor, Henry'yi soluyorum...
Sayfa 162
Ama O Benim En İyi Arkadaşım..
Gitmek dediğin şey, sen bir tren ya da bir otobüs camından dışarı bakarken bir kaç ev bir kaç ağaç ve bir kaç elektrik direğinin kalkıp yürümesi değil mi ? Bir kaç ağaç yürüyor yanım sıra. Bir ev yürüyor. Balkonunda bir kadın sabah güneşine karşı bebeğini emziriyor. Sol omzundan bebeğin beline kadar uzanan bir yazma örtmüş. Biz yazma deriz ince
“Nasıl mı hissediyorum? İçim dışıma çıkmış gibi hissediyorum. Organlarım dışarı çıkmış, zedelenmiş ve şişmiş gibi. Kalbim milyonlarca parçaya bölünmüş gibi hissediyorum. O parçalar sanki damarlarımda akarak vücudumun her yerinde iz bırakıyor. İçim karıncalanıyor.”
Sayfa 57 - Bilge Kültür Sanat Yayınları, PamKitabı okudu
Kitap kokusunu seviyorum ben.Hücrelerime kimyasal değil yüreğime sevgi ve aklıma bilgi yüklüyor.Ona her dokunduğumda damarlarımda aşk aktığını hissediyorum.Sayfaları her çevirdiğimde acıları bırakıyorum bir kenara.
Cümlelerin arasında raks ederken kayboluyorum;kitap okumayı bitirdikten sonra fabrika ayarlarına dönmüş biri olarak uyanıyorum...
Yalnızlık derinleşiyor. Sezgilerin de sardunyaların kokusuyla, dolunayla ve olgunlaşan acıyla derinleştiğini hissediyorum. Acı içime işliyor, jilet gibi keskin, kopkoyu bir kan dolaşıyor damarlarımda.
Sayfa 185 - Kırmızı kedş yayınları
Yorgunluk hissediyorum damarlarımda kan adına...
Büyük ihtimallerle boğuşuyorum kendimi arıyorum...
Bulucakmiş gibi...
Bir bilinmezin içinde müthiş bir şekilde özgür kaldığımı, söyleyecek bir sözümün, kimseyle bir bağımın olmadığını fakat etrafımı saran bütün bu karanlık yaşamı damarlarımda akan kanım kadar yoğun hissediyorum.
#99236053
Ocak ayı hikaye etkinliği kapsamında yazılmıştır.
# 10 #
Bir yerlere yetişir gibi, gökten aceleyle düşen su damlaları... Yere sertçe çakılışları küçük bir sel oluşturmuş, akıyorlar beraberce. Gökyüzü yeni kararmış, mesai saatleri yeni bitmiş. Yüksek binaların arasındaki sokaklardan, caddelerden sular
Ne kadar ürkek ceylan varsa Asya çöllerinde
Domaniç yaylasında ne kadar dizginsiz at
Başlıyorlar koşmaya kılcal damarlarımda
Sıcak solukları yalarken alnımı
Toynaklarını hissediyorum alyuvarlarımda.
Sayfa 219 - Şimdiki Zaman Çekiminde Bir Mahkûma MehtupKitabı okudu
Yalnızlık derinleşiyor. Sezgilerin de sardunyaların kokusuyla, dolunayla ve olgunlaşan acıyla derinleştiğini hissediyorum. Acı içime işliyor, jilet gibi keskin; kopkoyu bir kan dolaşıyor damarlarımda. Kötülüğün dolunayla birlikte büyüdüğünü bilmek beni hasta ediyor.
Sayfa 185
Kendinize özgü bir zehriniz var. Bana bu zehiri içirdiniz. Hâlâ onu içimde, damarlarımda hissediyorum. Sizi neden tanıdım ki?
Sayfa 207Kitabı okudu
